Aha, nieuw werk van Drudkh! Dat was al weer een tijdje geleden!
Nee dus. En nee. Dit is geen nieuw werk, maar een compilatie. En nee, echt lang is het niet geleden, want vorig jaar kwam Drudkh nog met het uitstekende Їм часто сниться капіж (They Often See Dreams About the Spring) op de proppen. En het is ook niet zo dat de band veel tijd laat tussen twee releases. Deze blackmetalmachine-met-cultstatus uit Oekraïne, heeft in de zeventien jaar dat zij reeds actief is niet minder dan elf langspelers uitgebracht: een indrukwekkend gemiddelde van anderhalf jaar per album dus. Reken daar een boxset, twee EP’s, vier splits en (met deze erbij) twee compilatie-CD’s bij en dan kom je uit op méér dan een release per jaar. Drudkh gaat hard en dat zullen we geweten hebben.
Tot daartoe echter de statistieken. Voor de lezer die niet bekend is met hun oeuvre, even een korte inleiding. Drudkh brengt al sinds Forgotten Legends (2003) atmosferische black metal, waarbij vooral de lang uitgesponnen melancholische melodieën opvallen. Inhoudelijk putten ze uit de rijke bron aan poëzie die Oekraïne rijk is. In hun beginjaren waren er heel wat folkinvloeden en natuurgeluiden te horen, maar sinds Estrangement (2007) en vooral Microcosmos (2009), hebben deze elementen wat aan belang ingeboet en klinkt Drudkh toegankelijker, moderner, steviger en vaak ook sneller. Het gevoel van weemoed dat kenmerkend is voor deze band bleef echter wel steeds overeind. Het lijkt wel alsof de band de laatste jaren wat heeft moeten zoeken naar een nieuwe sound, maar ik heb echt wel het gevoel dat die met They Often See Dreams About the Spring (2018) is gevonden. Een uitstekend album en het beste in jaren als je het mij vraagt (opgelet: persoonlijke mening!).
Een album van Drudkh bespreken lijkt op het eerste zicht makkelijk en tegelijkertijd is het aartsmoeilijk. Je weet wat je kan verwachten, dus is het zoeken naar die subtiele verschillen die een zekere mate van evolutie kunnen aanduiden. Drudkh is niet de band die plots zijn stijl drastisch omgooit, maar elk album is toch lichtjes anders. Ik vond Handful of Stars (2010) hun meest afwijkende album en zelfs daar lag dat vooral in de details. Drudkh verrast zelden en deze keer al helemaal niet. Dit is namelijk een compilatiealbum, waarin de nummers die ze geschreven hebben voor de drie splits die in 2016 en 2017 werden uitgebracht, worden samengebracht. Het gaat hier specifiek om Той, хто говорить з імлою (One Who Talks with the Fog) / Pyre Era, Black! (2016, Split met Hades Almighty), Зраджені сонцем (Betrayed by the Sun) / Hägringar (Mirages) (2016, split met Grift) en Десь блукає журба (Somewhere Sadness Wanders) / Schnee (IV) (2017, split met Paysage d’Hiver).
Alsof ze nog niet genoeg hebben uitgebracht, hoor ik u denken. En ik denk met u mee. Is het een commerciële zet van label Season of Mist, of is dit een bewuste keuze van de artiest(en) zelf? Dat blijft natuurlijk een beetje gissen (en we kunnen het hen al niet in een interview vragen ook natuurlijk…), maar er zijn best wel enkele belangrijke argumenten te vinden die het bestaansrecht van deze release rechtvaardigen. Eerst en vooral is er het praktische gegeven dat de laatste twee splits enkel op vinyl verkrijgbaar waren en in een heel beperkte oplage (duizend exemplaren voor de split met Grift en slechts vijfhonderd voor de split met Paysage d’Hiver). Dit betekent dat slechts weinigen deze muziek in huis hebben kunnen halen. Ten tweede passen deze drie splits ook gewoon heel erg goed bij elkaar, zowel muzikaal als inhoudelijk. Laten we vooral niet vergeten dat deze albums deel uitmaken van het evolutionaire proces dat uiteindelijk heeft geleid tot They Often See Dreams About the Spring. Inhoudelijk werd telkens inspiratie gevonden in twintigste-eeuwse Oekraïense poëzie, voornamelijk afkomstig van dichters die gestorven zijn onder (en door) het Sovjetregime. Er hangt dus een onmiskenbare politieke sluier over A Few Lines in Archaic Ukrainian, wat binnen de context van de actuele problemen in het land ergens wel te begrijpen is.
Er zit best wel veel variatie in deze release, wat ook logisch is gezien het materiaal op drie verschillende momenten is opgenomen. Golden Horse is een naar Drudkh-normen zeer snelle track die bol staat van de intensiteit en emotie. Het is ondertussen één van mijn Drudkh-favorieten geworden, al geef ik toe dat het bombast van dit nummer wat on-Drudkh aanvoelt. His twenty-Fourth Spring verdient hier ook een eervolle vermelding. Het werd door collega Bart beschreven als “zonder twijfel een van de meest intense Drudkh-nummers” en daar is niets van overdreven. Autumn in Sepia klinkt dan weer dromeriger dan de andere tracks, al houdt de onophoudelijk hamerende drum je zonder twijfel wakker. All Shades of Silence zorgt dan weer voor het welkome rustmoment. In feite heeft elk nummer zijn eigen identiteit, maar passen ze allemaal wel goed bij elkaar. De furieusheid die in de nummers doorklinkt, past bij het “nieuwe” geluid dat Drudkh de laatste jaren kenmerkt. A Few Lines in Archaic Ukrainian is in mijn ogen dan ook een volwaardig Drudkh-album, die naam waardig. Een ideale instapplaat ook, want het nieuwe Drudkh klinkt toegankelijker dan ooit.
Conclusie: Давай, niet twijfelen maar aanschaffen die handel!
Label:
Season of Mist (Underground Activists), 2019
Tracklisting:
- Golden Horse
- Fiery Serpent
- His Twenty-Fourth Spring
- Autumn In Sepia
- All Shades Of Silence
- The Night Walks Towards Her Throne
Line-up:
- Roman Sayenko – Gitaar, Keyboards
- Thurios – Stem, Gitaar
- Krechet – Basgitaar, Keyboards
- Vlad – Drums, Keyboards
Links: