Headlines

New South Wales ligt in Australië zoals jullie wel allemaal weten. Dit duo post-blackmetallers genaamd Austere is voor ons geen nobele onbekende meer. In 2023 kwamen Sorrow en Desolate, want zo noemen de twee heren zich ook soms, met Corrosion Of Hearts, een plaat die toch danig indruk maakte op collega Aarts. Daarvoor was het al wel weer dertien jaar geleden dat de beide heren iets uitbrachten. Dat laatste album liet volgens de heer Aarts een band horen die meer dan volwassen bleek geworden te zijn maar tegelijk wel nog altijd doorhad waar de antidepressiva in het kastje stonden.Lees verder ›

Horned Almighty is de cult blackmetalband uit Denemarken die iedereen wel kent. Nu komt plaat nummer zeven, Contagion Zero via Soulseller Records. De band rond Hellpig, S. Smerte, Haxen en Harm heeft toch al wat jaartjes op de teller, 22 op precies te zijn. Deze boosaardige bende musiceert ruw, rauw maar in de typisch Deense sfeer. To Fathom The Master's Great Design uit 2020 is de voorlaatste plaat van deze Denen die we hier op onze geliefde stek van een schrijfsel en dito mening voorzagen. Tijd dus om nogmaals de strijdbijl op te pikken en te luisteren of er iets wezenlijks verschillend met het eerdere werk van deze band kan opgediept worden.Lees verder ›

Scott Conner duikt dit jaar weer op met zijn zwartgallige projectje Xasthur. Ik weet niet of de man het mij in dank zou afnemen dat ik die term 'zwartgallig' plak op zijn huidige zielskindje, want het is al geruime tijd duidelijk dat de man afstand probeert te nemen van zijn blackmetalverleden. Zogezegd sinds 2010, maar het was op dat moment al duidelijk dat de hoogdagen van black metal voor Xasthur op zijn einde liepen. Nocturnal Poisoning (2002), The Funeral of Being (2003) en Subliminal Genocide (2006) behoren tot hoogtepunten in mijn collectie, maar alle platen die daarna verschenen waren een pak saaier.Lees verder ›

Als u de recensie van collega redacteur Clemens in 2017 hebt gelezen over het tweede album Cult of the Dragon van het Noorse Deathcult dan weet u al dat de band bestaat uit een drietal ervaren muzikanten. Het is nu niet anders, de line-up is intact gebleven en bestaat uit de twee broers Thurzur en Skagg, die een verleden hebben in Gorgoroth en Taake. Sluit daar dan Taake (en Gorgoroth) voorman Hoest op bas en tweede vocaal bij aan, en voila, u weet dat het speltechnisch wel goed zal zitten.Lees verder ›

Nadat Nifelheim er eind 2022 de brui aan gaf vormde vocalist Hellbutcher al snel een nieuwe band met daarin enkele klinkende namen. Want wat dacht u van Martin "Devastator" Axenrot (Bloodbath, Opeth) op drums, Necrophiliac (Mordant), Iron Beast (Unleashed) op gitaar en Eld (Aeternus en Ghaals Wyrd) op basgitaar? Dat is toch zeker wel het predicaat supergroep waard?Lees verder ›

Is de nieuwe langspeler van het Noorse drietal Gjendød, Livskramper, een lekker tussendoorblackmetalplaatje? Waarom? Dat is hetgeen ik neerschreef over één van de voorgangers Angrep uit 2021. De heer Al Foet nam nog veel vroeger, en toen bleek het gewoon 2016 te zijn, deze band al eens onder de…Lees verder ›

Het Noorse Vemod werd opgericht in het gezegende jaar 2000. Twaalf jaar later, na een aantal demo’s, zag debuut Venter På Stormene het levenslicht. Het voorbije decennium heeft de band in sfeervolle blackmetalmiddens ondanks het uitblijven van nieuwe muziek een ware cultstatus bereikt. Zo zag ik Vemod nog als headliner op de derde editie van Unholy Congregation eind 2021. Door de jaren heen bleef de roep om nieuw werk gestaag weerklinken en zo geschiedde dus eindelijk: begin dit jaar, dus nogmaals twaalf jaar later, werd opvolger The Deepening uitgebracht. Na zo’n lage periode zou je het uitbrengen van nieuw werk bijna als een risico voor die cultstatus kunnen beschouwen, want de verwachtingen liggen intussen natuurlijk bijzonder hoog. Lees verder ›

Als onbetaalde, overwerkte recensent is het constant een afweging in tijd. Welke nieuwe parel kun je wel of niet oppakken? In mijn geval probeer ik (dat haal ik overigens niet) eens per week een recensie in het zwart op wit te krijgen. Of in dit geval natuurlijk wit op zwart. Bijkomend voordeel van het recenseren is dat wij toegang hebben tot muzikaal materiaal dat nog niet is uitgebracht voor het grote publiek. Nadelig aan het drukke schrijversleven is dan weer dat het contact immer vluchtig blijft: iedere week weer een nieuw album om te beluisteren (uiteraard wel intens en in veelvoud). Soms kan dat ook als een beperking voelen. Hiermee blijf je toch grotendeels binnen de eigen bubbel en is het vrij ontdekken daarbuiten soms wat beperkt. Toch schiet er af en toe wat door de barrière. In dit geval is dat Khirki, met het album Κυκεώνας.Lees verder ›

Fool The Masses is een Duitse metalcoreband met een industriële ofwel elektronische inslag. U zal de band zodoende niet op metal archives terugvinden. Dit It’s All Lost is na het debuut uit 2022, het opvolgende wapenfeit. Verwacht inderdaad de nodige elektronische invloeden als invulling tijdens de nummers of als sferisch intermezzo (of intro) binnen deze ruim veertig minuten durende plaat.Lees verder ›

Red Rot is een internationaal kwartet bestaande uit de Amerikanen Ian Baker en Ron Bertrand tezamen met de Italianen Davide Tiso en Luciano George Lorusso die de meer experimentele vorm van death metal in de aanbieding hebben voor de liefhebbers. Debuutalbum Mal de vivre werd niet op onze geliefde webzine besproken en zodoende is dit Borders Of Mania dan ook de eerste beschrijving over Red Rot's muzikale uitspattingen. Als er in de bijgesloten omschrijving de woorden experimenteel, doom, death en ongeëvenaard staan, dan hebben we al wat richting en anticipatie te pakken. In een kleine drie kwartier vlamt deze band er dan ook maar liefst vijftien niet al te lange nummers uit.Lees verder ›

Een Canadese (Montreal) blackmetalband die na het uitbrengen van een tweetal EP's in 2001 en 2003 alle nummers in 2024 opnieuw als compilatie uitbrengt. We zouden het bijna een volwaardig debuut van dit Trails of Anguish durven te noemen. En al helemaal omdat we eerder werk van de band nog niet hebben gerecenseerd op Zware Metalen.Lees verder ›

Wie denken de bandleden van het Venezolaanse/Spaanse Ancient Settlers wel niet dat ze zijn? Nou gewoon een groep muzikanten die zich graag wijden aan een partij melodeath met wat moderne invloeden. Denk daarbij ter referentie aan de volgende bands: Arch Enemy, Jinjer, Soilwork, Darkane, Shadows Fall, The Agonist, Light This City, aldus de promo. Ik zou zelf op basis van het gebodene vooral Arch Enemy, Jinjer en The Agonist in gedachte houden. Ook deze band heeft een dame als vocalist in de gelederen die naast grunten, schreeuwen ook de cleans voor haar rekening neemt. Die laatste zijn noemenswaardig, vooral door het gebruik van aanstekelijke zanglijnen, wat mij bij wel eens een jaren '80 gevoel oproept. En dat is schijnbaar weer helemaal geoorloofd tegenwoordig, aangezien Ancient Settlers niet de eerste band is die er mee op de proppen komt. We miste bij Zware Metalen het debuut Our Last Eclipse en ook de drie navolgende EP's werden niet van een beschrijving voorzien. Dit Oblivion's Legacy is dan ook onze eerste kennismaking met de melodeathband.Lees verder ›

Waar ligt Cork? Inderdaad, in Ierland. Maar wat heeft dat in Herechristusjezuskinderen te maken met de muziek van dit Verzauber en zijn eerste plaat Frankincense & Vitriol? De heer P. die zich achter dit Verzauber, maar nog achter veel meer dan dat, verstopt, komt, je raadt het al, uit dit stadje in Ierland. De heer P. combineert de levenslessen die hij al doorworstelde en combineert deze met zijn interesse in alles wat met mythologie en filosofie te maken heeft: zo krijg je dan bovenstaande album titel. Zet je maar schrap in je schommelstoel bij het haardvuur want de plaat duurt ook zo maar eventjes één uur en twintig minuutjes. Lees verder ›

Tot het passeren van dit Aesthesis had ik nog niet eerder van het Spaanse Orion Child gehoord. De uit zes leden bestaande band combineert epische power met death metal, ja, het is heus waar. En dan te bedenken dat de band al sinds 2003 bestaat en tot hiertoe reeds drie albums op zijn naam heeft. Echter nog geen recensie op Zware Metalen! Dat kan natuurlijk helemaal niet vind ik, dus waag ik mij aan het vierde album.Lees verder ›