Headlines

Waar sommige generatiegenoten het maken van een nieuw album vooral lijken te zien als een (hinderlijke?) onderbreking van het lucratievere touren, zette Flotsam and Jetsam sinds 2016 gewoon even een 'winning streak’ van drie sterke albums neer. En tel dit nieuwe I Am The Weapon daar gerust maar bij op. De spelletjesspelers kunnen dan ook met volle overtuiging “vier op een rij!” roepen.Lees verder ›

Feest in het kamp van het Duitse Agrypnie, want de band viert twee decennia aan bestaansrecht. In 2004 ontstond de band in de vorm van een project van Torsten, die we kennen van Nocte Obducta, en dat is lange tijd zo gebleven. De man heeft ook heel wat bandleden versleten doorheen de jaren, maar weet telkens weer kwalitatieve manschappen op te trommelen. De line-up op Erg is echter nagenoeg dezelfde als die op voorganger Metamorphosis.Lees verder ›

Vierde album voor Soulbound. ObsYdian is een diep persoonlijk introspectief werk voor de vijf Duitse musici die de dienst uitmaken bij de industrieel gemetaliseerde zielsverbinding. Zo leest het in de perstekst en nu ook hier. De uitvergrote i-grec zal iets ‘demures’ zijn. Zoiets wat wij 30-plussers niet meer begrijpen. Want de vulkanische obsidiaansteen schrijf je in het Engels toch echt met een i hoor. Hoewel fout gespeld leggen zowel die steen als het modewoord dan wel weer mooi de link met dat spirituele/diepzinnige. Lees verder ›

Pak hem beet een week geleden speelde ik nog de vinylversie van de vorige plaat, Kuoleman Kirjo, die uitkwam in 2020 en nu eerder plots, is daar plaat nummer twaalf als je de vele EP's, liveplaten en split's niet meetelt. Het Finse Horna geroemd, beroemd en berucht voor hun ultrasmerige mestputblackmetal is terug. De heren in de band en ik denk dan aan bijvoorbeeld drummer LRH maar ook de rest hebben niet stilgezeten. Zo kwam er de afgelopen jaren nieuw werk van bands waarin de heren ook hun zegje doen. Ik noem de nieuwste platen van Byhtos en Night Shall Drape Us maar als voorbeeld op.Lees verder ›

Het uit Oostenrijk afkomstige Glare Of The Sun bestaat uit vijf bandleden en werd anno 2013 opgericht. Eerder verschenen Soil (het debuut uit 2017) en Theia (2019) die echter onbesproken zijn gebleven op onze website. Het derde album Tal is ook voor mij een eerste kennismaking met het gezelschap. De woorden doom, progressief en post duiden de muzikale richting vrij accuraat aan. In een krap uur en met negen nummers laten de heren van Glare Of The Sun dan ook horen wat ze in huis hebben.Lees verder ›

Als de naam Maurice de Jong bij u een belletje doet rinkelen, dan bent u hoogstwaarschijnlijk een kenner van de Nederlandse underground (black)metalscene. Mories, zoals de man zich binnen die scene laat noemen, heeft intussen een legertje minder gekende bands achter zijn naam staan. U zou hem kunnen kennen als de zanger/gitarist van Dodenbezweerder, maar daarnaast is hij ook het brein achter bands als Gnaw Their Tongues en The Night Specter. Dat is trouwens maar een fractie van wat deze man allemaal bijeen heeft gecreëerd. Op Metal Archives tel ik meer dan veertig bands waarin hij actief is. De overgrote meerderheid daarvan bestaat dan ook nog eens uit soloprojecten en als je dan ziet dat hij bijvoorbeeld met Gnaw Their Tongues op 17 jaar tijd maar liefst 57 releases heeft ingeblikt, dan besef je pas hoe fanatiek hij met metal bezig is.Lees verder ›

Heren, dames... mensen op deze aardbol: als je nog nooit van Mordkaul gehoord hebt, zou je je kapot moeten schamen. Deze Belgische melodische deathmetalmachine maakte al indruk met Dress Code: Blood. De heren gaan nog een stapje verder en komen nu met Feed The Machine via het grote Massacre Records. Ja, je leest het goed! Puik werk noem ik dat en terecht.Lees verder ›

Groot was de verrassing toen ik in de Zware Lijst keek en ik de naam Mothica zag staan. De laatste maanden ben ik overal en nergens geweest in de muziekwereld en ontdekte ik Mothica met het lekker rockende nummer Sensitive, van de girly singer-songwriter McKenzie Ashton Ellis, geboren in 1995 te Oklahoma. Geen leuk levensverhaal (huiselijk geweld, automutilatie, traumasporen, zelfmoordpoging, ...), maar gelukkig wel een manier gevonden om zichzelf op een positieve manier te uiten en andere mensen te inspireren.Lees verder ›

Gebrande cd's, kent u die nog? Een jaar of twintig geleden was het gemeengoed (en volgens sommigen 'not done') om via illegale sites muziek te downloaden en vervolgens op een cd te branden. Iedere laptop en computer bevatte een cd-brander en daarmee was het gemakkelijk om even snel een (extra) cd te branden, voor in de auto bijvoorbeeld. Waarom deze onconventionele inleiding? Wel, Infected Priest en Human Target sturen een zelfgebrande cd naar de burelen van Zware Metalen.Lees verder ›

Heeft u een fijne zomer gehad? Lekker even uitgerust? Op het strand gelegen? Biertje gedronken, rondgekeken? Laat naar bed want u kon toch uitslapen? Hopelijk heeft u ervan genoten want het einde is nu echt nabij. In december 2019 brachten de Heersers der Muzikale Ellende en Wanhoop, Officium Triste, namelijk The Death of Gaia uit: een hoogtepunt in het kwalitatief toch al zo hoogstaande oeuvre van de Meesters der Doom/Death. Drie maanden later brak wereldwijd de pleuris uit. De rookwolken van toen zijn nog niet helemaal opgetrokken, maar de Oppergoden der Treurwilgenmuziek melden zich doodleuk weer aan het front met een nieuwe plaat waar de treurnis vanaf druipt. Sla dus maar alvast het nodige toiletpapier en flessen water in, want: ‘Nieuwe Officium Triste geboren, voorspoed verloren’.Lees verder ›

Laatst mocht ik de mannen van Nile aanschouwen tijdens hun 30-jarige jubileum tour en ter promotie van het nieuwe album The Underworld Awaits Us All. De titel geeft een lekker vooruitzicht. In die underworld bevindt zich volgens de Egyptische overlevering ook de slangendemon Apophis. Omdat deze god de tegenhanger is van de zonnegod Ra en Aton heeft hij onderdak te vinden in de donkerte van de onderwereld. Apophis, of eigenlijk Apep voor vrienden, is ook een Duitse deathmetalband die niet geheel toevallig eenzelfde stijl hanteert als voornoemde grootheid Nile. Ook Melechesh mag je dan als referentie noemen.Lees verder ›

Wat hebben een mini-mars, een vrijpartij van vijf minuten en Entropic Aeons met elkaar gemeen? Ze duren allemaal te kort en smaken naar meer!Lees verder ›

Plaat nummer acht vol Britse heritage black metal als je het zo mag noemen! De heren in Winterfylleth hebben samen met Candlelight Records The Imperious Horizon, want zo heet het nieuwe hebbeding, in elkaar geknutseld. De vorige plaat The Reckoning Dawn kreeg van collega Remco bijna de maximum score wat ik persoonlijk een lichte overdrijving vond, maar kom. Tijd voor nieuw werk.Lees verder ›

Nightingale is een film uit 2018. Het is een rauw, snoeihard en hardvochtig verhaal over de kolonisatie van Australië, een film vol pijn, woede, walging en leed. Een film die, door de diverse scènes van verkrachting en moord en het gewelddadige karakter, lang niet voor iedereen even gemakkelijk zal zijn om te kunnen bekijken en je met een onbehaaglijke indruk kan achterlaten. Het is een harde weergave van het geweld en racisme dat de inheemse Australische bevolking in die tijd werd aangedaan. Niet verwonderlijk dat je daar alleen maar met walging naar kan kijken, toch?Lees verder ›