Headlines

'Prima zangeres zoekt band': dat is de slogan die ik wel vaker op kon vangen wat betreft de vorige Tales From Six Feet Under-platen van Charlotte Wessels, de voormalige frontdame van het Nederlandse Delain. Op zich was ik minder hard voor die twee platen, maar het is waar dat Wessels zo veel facetten van zichzelf liet zien dat het geheel eerder van de hak op de tak sprong. Dit jaar opent de zangeres nieuwe deuren en dat heeft ze al duidelijk aangekondigd in de loop van de zomermaanden met de nieuwe hits.Lees verder ›

Al sinds Norizon (2009) volg ik dit Belgische doom/death gezelschap Marche Funèbre. De heren hebben al aardig wat waters doorzwommen maar blijven trouw aan hun eigen idee, hun eigen insteek. En dat siert hen. Dit resulteerde in erg degelijke platen als To Drown (2011) of de meest recente Einderlicht (2020), dat nog uitkwam via BadMoodMan Music.  After The Storm wordt echter uitgebracht via Ardua Music, een Italiaans label dat vorig jaar rond deze tijd nog kwam met het magistrale nieuwe album van het eveneens Belgische My Lament.Lees verder ›

Sommige producten kun je relatief snel maken en wil je ook zo vlug mogelijk kunnen leveren. Bij zaken als brood, fruit en groenten wil je toch dat die tijd tussen produceren en verstrekken zo kort mogelijk is? Die wil je als klant toch zo vers mogelijk hebben? Versgebakken croissants verliezen toch elke aantrekkelijkheid als je die na het bakken vervolgens twee tot drie dagen onaangeroerd laat liggen? Bij weer andere producten duurt het relatief lang voordat de maker van het product content is met de kwaliteit die het product heeft behaald. Denk alleen al eens aan dranken als cognac en whisky, die jaren in vaten liggen te rijpen voordat ze gebotteld kunnen worden. Natuurlijk kun je die ook heel jong drinken, maar iedereen die deze dranken ook maar een beetje kent, zal je kunnen vertellen dat een drie jaar oude whisky anders smaakt dan eentje die twintig jaar op een vat heeft gelegen. Soms hebben dingen simpelweg tijd nodig om tot volle ontwikkeling te komen.Lees verder ›

Na Asylum Of The Damned (2019) en Depravity (2022) komen de Vlaamse reuzenslachters van Slaughter The Giant met geheel nieuw werk onder de beladen en gedragen titel Abomination. Depravity kwam nog uit bij het grote Nederlandse Hammerheart Records, deze nieuwste telg wordt uitgebracht door een Zweeds label: At Dawn Records en dat kan je moeilijk een stapje terug noemen. De heren hebben de laatste maanden en jaren heel wat podia onveilig gemaakt en vakkundig omgebouwd met hun melodische death metal met een knipoog naar bands als Mors Principium Est, Fragments Of Unbecoming, Ignominious Incarceration en nog een bus andere vrienden. Het geheel werd voorzien van een energieke verschijning en presence en de vraag is of die energie, die boosaardigheid en agressie weliswaar ook op plaat naar voren komt.Lees verder ›

Ontology Of Nought van het Duitse Ingurgitating Oblivion kun je beschouwen als een collage, maar dan eentje van veelkleurig geluid. Een bonte caleidoscoop aan klanken, tonen en galmen. Een collage heb je op school zelf vast ook wel eens moeten maken. Ken je het niet? Het is een soort poster waarvoor je, al dan niet samen met een paar klasgenoten, over één onderwerp allerlei afbeeldingen moest zoeken. Een werkvorm die in het onderwijs maar wat vaak gebruikt wordt, omdat het andere vaardigheden aanspreekt dan het beantwoorden van vragen of het schrijven van een tekst.Lees verder ›

In 2020 kreeg ik via het Britse label Cult Of Parthenope het debuutalbum Przeddzień van dit Poolse mistroostige, melancholische blackmetalgezelschap Odium Humani Generis. Ik ben ze sindsdien altijd blijven volgen omdat hun bedroevende tekstuele boodschap maar ook hun beladen muziek me wel kan bekoren en beklijven. In 2022 kwam een EP uit met de bijna onuitspreekbare titel Zarzewie via een ander label, het Duitse Folter Records. Niet verwonderlijk dan misschien dat de Polen opnieuw een labelsprong maken voor hun tweede volwaardige plaat, Międzyczas, ditmaal naar cultlabel Malignant Voices, u allen bekend voor zowat alle cultreleases op blackmetalvlak uit Polen de laatste jaren.Lees verder ›

Voor me heb ik de promo van de nieuwe The Black Dahlia Murder, getiteld Servitude en wederom uitgebracht door Metal Blade Records. Terwijl ik dit zo schrijf, alsof er plichtsgetrouw weer een nieuwe recensie geschreven moet worden, begint er zich langzaam een knoop in mijn maag te ontstaan. Deze release is natuurlijk verre van vanzelfsprekend. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand niet bekend is met het tragische overlijden van frontman Trevor Strnad.Lees verder ›

Veel te laat! Ik weet het. Bij deze mijn welgemeende excuses. Hopelijk kan deze spijtbetuiging dienen als mijn persoonlijke boetedoening. Leprous zelf biedt ter goedmaking melodieën aan als boetedoening, de letterlijke vertaling van het Engelse woord ‘atonement’. De vraag is alleen welke zonde er hier goedgemaakt moet worden. Afgaande op de eerste drie uitgebrachte nummers lijkt dit album een afrekening met het recente verleden en een zekere terugkeer naar de vroegere tijd.Lees verder ›

Met een niet aflatende stroom van albums die elke week uitkomen, moet je je als band tegenwoordig kunnen onderscheiden om op te vallen. Sommige bands doen dat door een interessante hoes, bruut artwork, een opvallende videoclip, het mixen van stijlen of afwijkend instrumentarium. Het Zweedse Putrified is een project van A. Death (ook actief in Infuneral) waarbij hij gebruik maakt van de diensten van drie zangers om zich daarmee te onderscheiden.Lees verder ›

Negentien. Zoveel bands zijn er die Morgue heten. Sommige daarvan liggen inmiddels al in het lijkenhuis. Negentien is het achtste priemgetal en het grootste priemgetal in Romeinse cijfers (XIX). Negentien speelt als getal ook een belangrijke rol in de boeken van Stephen King en komt voor als kamernummer, aantal letters in een (plaats)naam en data. Waarom een opsomming van trivia aan het begin van een cd-recensie? Lees maar even mee...Lees verder ›

The Lurking Shadow Of Death is de opvolger van de in 2020 verschenen blackmetalplaat Usurpation Of The Seven en het album daarvoor: The Reign Of The Infernal King (2016). Het blackmetalgezelschap Ars Veneficium bestaande uit S. en Ronarg, zijn al lang geen nobele onbekenden meer in het Vlaamse blackmetallandschap en ver daarbuiten. S. kennen we onder andere als platenbaas van Immortal Frost Productions. Ronarg is bekend van werk in Bloedmaan, Ronarg en Antzaat. Hij is natuurlijk ook nog altijd een erg begenadigd artworker getuige ook de hoesontwerpen van heel wat platen in blackmetalland.Lees verder ›

Bij Duitsland denk je al snel aan degelijkheid. Ik doe dat ook en zeker als ik aan de Duitse hardcorescene denk. Continu ploppen daar nieuwe interessante projecten naar boven. Niet elk project is wellicht een recensie waard (of beperkt zich slechts tot een demo) en dat is ook prima, maar gelukkig kunnen wij op de Zware redactie wel gewoon besluiten om buitenom de promolijst eens wat naar voren te schuiven. Zeker voor beginnende hardcorebands is dat fijn, want die weten de Zware Metalenredactie helaas maar mondjesmaat te vinden. De dagelijkse hardcoresocials afstruinend stuitte ik op de nieuwste release van het Duitse Haywire. De vocaliste van Haywire is namelijk ook behoorlijk actief in het vastleggen van concertmateriaal. Via dat socialmediakanaal kwam ik achter het bestaan van haar eigen band en de nieuwste EP Rotten Earth. Vervolgens was het snel beslist, een zogenaamde gevoelskwestie, want vanaf de eerste seconden zat ik al enthousiast mee te deinen op de hyperfelle metallic hardcore van het viertal uit Noordrijn-Westfalen. Deze EP die uitkomt op Side2Side Records is de opvolger van de in 2022 uitgekomen demo.Lees verder ›

The Funeral Portrait wist de heer Spencer Charnas van het magistrale Ice Nine Kills te strikken om de openingstrack van hun nieuwste plaat, Greetings From Suffocate City, vol te komen kelen. Nu, deze Amerikaanse emo/metalcore vrienden zijn al jaren geen onbekende meer in de scene en het is dan ook niet onlogisch dat naast de heer Charnas nog kerels als Bert McCracken (The Used) of een Danny Worsnop (Asking Alexandria) voorbij komen fietsen. Wanneer je dan ook nog eens in staat bent samen te werken met onder andere Johnny Andrews (Three Days Grace, Motionless In White, Halestorm) en Lø Spirit, Lee Rouse (Third Eye Blind) om dan te gaan mixen en masteren bij Joseph McQueen (Bad Wolves, From Ashes To New, As I Lay Dying), dan weet je het wel.Lees verder ›

De heren in het Franse Diablation zijn ervan overtuigd dat er na de apocalyps maar een weinig figuren over zullen blijven, iets waar ze maar dan gelijk in hebben. In hun nieuwste epos, Irrévérence, de opvolger van vorige platen als daar zijn Allégance (2021) en in Par Le Feu (2023) bezingen ze vermoedelijk dezelfde thematiek. Die vorige platen waren al behoorlijk indrukwekkend te noemen, de symfonische black metal die erop verzameld staat maakte wel indruk. Nu nog geen jaar na de vorige komt alweer de nieuwe plaat op de platenspeler. Het is misschien wel het laatste werkstuk maar kom. De thematiek waarover hierboven sprake wordt aangevuld met ideeën rond een revolutie tegen modernisme en liberalisme om alzo terug te keren naar het tijdperk van de enige koning, hij die als de grote architect van dit alles kan bestempeld worden.Lees verder ›