Een zwarte dag in metalland. John Michael Osbourne: The Prince of Darkness, The Madman, The Godfather of Heavy Metal, The Great Ozz, The Wizard of Ozz, The Blizzard of Oz of gewoon Ozzy, is overleden. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt. De man die met Black Sabbath aan de wieg stond van de heavy metal, is 76 jaar oud geworden. Nog geen drie weken geleden stond hij voor de laatste keer op het podium, in zijn thuisstad Birmingham. Lees verder ›
Pitfest – negen jaar geleden begonnen als eendaags indoorfestival in café The Spot te Erica – is inmiddels een vaste waarde in het festivallandschap als driedaags openluchtfestival te Emmen. Ook dit jaar weet de organisatie weer een bijzonder charmant evenement op poten te zetten: niet te groot, niet te duur, schoon, lekker eten en drinken, korte rijen, vriendelijke crew, voldoende schaduw en zitplaatsen en een gevarieerde programmering waarmee liefhebbers van zowel hardcore, punk als metal hun hart weer kunnen ophalen.Lees verder ›
Hoe bijzonder is het dat je als band al 33 jaar bestaat en dat je als vaste kern van drie man sterk altijd bij elkaar bent gebleven? De vraag stellen is hem tegelijk beantwoorden. Het is ook best uitzonderlijk als je het mij vraagt. V’gandr, H’grimnir en drummer Hrymr richtten in 1992 Helheim op om (in navolging van hun broeders van Enslaved) een zwartgeblakerde muzikale ode te brengen aan hun Noorse erfgoed en bijbehorende mythologie en hebben sinds de oprichting als vast drietal inmiddels twaalf albums en een paar EP’s uitgebracht.Lees verder ›
Gates To Heptagon Tower is het eerste wapenfeit van deze blackmetalband genaamd Grimovetust. Een band waarvan weinigen weten vanuit welk Europees land deze opereert, laat staan wie er deel van uitmaakt. Naar de informatie die ik ontving van het Dusktone label bestaat de band ook maar uit één individu met de schielijk eenvoudige naam Grimovetust. Hoe kan het ook anders. De black metal die op deze plaat wordt geëtaleerd moet ruw en rauw zijn met een knipoog naar de desolatie die we terugvinden in de steeds uitdijende kosmos.Lees verder ›
Het was in het onheilige jaar 2015 dat I het levenslicht zag: de eerste zwartgeblakerde, misvormde boreling van het in de stad der Kruikezeikers residerende Ibex Agel Order. 'Een waardig debuut', concludeerden we destijds over het werk van Herr AIDS (vocalen, gitaar) en Ludas (drums). Er volgende nog een split en een EP, maar toen werd het stil rond het duo.Lees verder ›
Drukte in het kamp van old school deathmetalband From the Crypt. In 2022 zag de band het levenslicht tussen de Limburgse heuvels en nog datzelfde jaar zag een demo het levenslicht. Nu zit er nog meer in het vat: er is een contract getekend bij het fameuze Raw Skull Recordz, het debuutalbum is onderweg en de eerste video is verschenen. Lees verder ›
Ibex Angel Order kent zijn oorsprong in 2013 en vermoedelijk zelfs nog veel eerder, 1997. Zo kan je dan ook vrij eenduidig stellen dat de bandleden al heel wat blackmetalwateren hebben doorzwommen. II: Void Sermon is de logische opvolger voor I, dat verscheen via Daemon Worship Productions ergens in 2015. Nu, ruim tien jaar later is het Void Wanderer Productions dat de band onder de vleugels neemt. En dan hebben we het in diet geval over K.M.K. en L.D.S., voorheen gekend onder de misselijkmakende namen Herr Aids en Ludas, die elkaar kennen vanuit onder andere Sauron.Lees verder ›
Tien jaar na debuutplaat I komt het Tilburgse blackmetalgezelschap Ibex Angel Order met een nieuw album. II: Void Sermon verschijnt later deze maand in een gelimiteerde vinyl-oplage via Void Wanderer Productions. Maar morgen bieden je vrienden van Zware Metalen je al de première van de albumstream aan.Lees verder ›
Het Italiaanse Ade brengt ons hier zijn vijfde langspeler in zijn bijna twintigjarige bestaan. De band is geen onbekende maar heeft ook nooit echt een grote doorbraak gehad. Wellicht is een van de redenen dat elke langspeler op een ander label is uitgebracht. Deze plaat wordt nu via Time to Kill Records uitgebracht en is genaamd Supplicium. Ade is de Italiaanse naam voor Hades, de god van de onderwereld in de Griekse mythologie en supplicium betekent in het Latijn: straf, terechtstelling of marteling, vaak in een plechtige of rituele context. Nou mag je één keer raden met wat voor soort muziek we maken hebben.Lees verder ›
Ergens in 2016 verscheen er een splitalbum waarop dit uit Los Angeles afkomstige Oskoreien samenwerkte met Botanist. De plaat bleek uitgegeven door Avantgarde Music. Nu, een album en heel wat jaren later doet bandbrein en multi-instrumentalist Jay Valena het niet langer alleen. Hij wist de heer Nadjib te overtuigen de gelederen te komen versterken van een band die al actief is sinds 2003 als ik het goed heb.Lees verder ›
Waar je ook zit, bij Zware Metalen zorgen we voor een overzicht van de meest memorabele video’s van de week. Laat je glas maar even staan en geniet mee van de nieuwste clips van Avatar, Amon Amarth, Withered Land, Pyrexia, Paradox, PassCode, Of Wolf & Man, Enemy Inside, Cuttered Flesh, Der Weg Einer Freiheit, Mob Rules, Unleashed, Currents, Blackbriar en Fit For A King.Lees verder ›
Het is halverwege 2025 intussen en, geloof het of niet, maar hier treffen we volgens mij pas de derde plaat waar Rogga Johansson zich mee heeft bemoeid. Ik ga verder niet uitweiden over Rogga en zijn vele projecten, het moge iedereen nu wel bekend zijn wat een muzikale maniak dat is. Hij komt deze keer met album nummer twee van zijn band Leper Colony op de proppen, getiteld Those of the Morbid, uitgebracht door Testimony Records.Lees verder ›
Deze plaat 1096 van het Poolse XificurK heeft inderdaad iets te maken met de eerste kruistochten. Het verhaal wordt zelfs compleet uit de doeken gedaan, sla er de teksten maar eens op na. De bandleden hebben wel iets met jaartallen en daaraan gekoppelde historische gebeurtenissen. 1 was hun eerste release, ergens in 2019, wat niet erg onlogisch klinkt. 1410 volgde, opnieuw een EP, in 2020, en nu is er dan de eerste volwaardige plaat. De band bestaat uit twee individuen waarvan er zich een heeft laten overtuigen om met corpse paint op een zanderige vlakte te gaan staan.Lees verder ›
Het uit Oekraïne afkomstige 1914 timmert al ruim tien jaar aan de weg. In het bijzonder de laatste twee albums zijn zeer goed ontvangen. Helaas moest de band door bekende redenen meerdere tours annuleren. Wel hebben de mannen wat kortere zomerruns weten te houden, en deze zomer gaven ze een aantal concerten in Belgïe en Nederland. Zware Metalen was present zowel tijdens het festivaloptreden op Pitfest als bij de meer intieme en uitverkochte headlineshow in de DVG Club te Kortrijk. Esther 't Lam daalde met haar camera af naar de DVG Club, en baande zich een weg door de hitte en het opeengepakte publiek in de kleine zaal, waar 1914 eigenlijk toch wel te groot voor geworden is.Lees verder ›
Pitfest - negen jaar geleden begonnen als eendaags indoorfestival in café The Spot te Erica - is inmiddels een vaste waarde in het festivallandschap als driedaags openluchtfestival te Emmen. Ook dit jaar weet de organisatie weer een bijzonder charmant evenement op poten te zetten: niet te groot, niet te duur, schoon, lekker eten en drinken, korte rijen, vriendelijke crew, voldoende schaduw en zitplaatsen en een gevarieerde programmering waarmee liefhebbers van zowel hardcore, punk als metal hun hart weer kunnen ophalen. En wat hadden we een geluk met het weer dat in tegenstelling tot voorgaande weken voortreffelijk was voor een zomerfestival. Dit jaar is de Zware Metalen-redactie met vier man sterk vertegenwoordigd in de personen van John the Savage (JS), Ruben Baar (RB) en Dyprys (D) die de festivalervaring in woorden vatten en Frido Stolte (FS) die het geheel vastlegde op de gevoelige plaat.Lees verder ›
Drawn and Quartered slaat op verschillende Middeleeuwse martelpraktijken en het is daarmee ook een mooie naam voor een deathmetalband uit Seattle, Amerika. Overeenkomst is dat beide betekenissen hard, meedogenloos en uiterst bruut zijn. Een rondje van de muziekdrager van keus van elke willekeurige Drawn and Quartered-plaat en je voelt je daadwerkelijk gevierendeeld. En toch zet je de platen weer op om je vrijwillig te onderwerpen aan nog meer geweld.Lees verder ›
Laat maar zitten, zou ik zo zeggen. Wat? Inderdaad: verhuizen naar een plaats waar alles echt niet slechter kan, een zogenaamde cacotopie. Het Amerikaanse tweetal Cacotopia heeft er echter wel zin in om precies naar zo een plek te verhuizen. Dit zelfgetitelde album is plaat nummer drie na eerdere werkstukken met allesverhullende titels als Inhuman Agitation (2014) en Centuries Of Bloodshed (2018).Lees verder ›
Je leest de teasende inleiding over het debuut van het Franse duoproject Scarset Rebellion. Flesh Against The Void heet die. Beide heren hebben weinig tot geen faam, dus laten we het hen zelf maar even proberen om jou verder te laten lezen: “we smeden extreme metal, industriële machinerie en progressieve intriges tot iets diepgaand. We willen furie omzetten in een kracht tegen vrijwillige onwetendheid.” Dat klinkt alleszins als vlees dat wij weleens tegen de rooste van onze met brandend houtskool gevulde leegte willen houden. Lees verder ›
Jera On Air is al jaren een gevestigde orde in het festivallandschap. Elk jaar weten tienduizenden liefhebbers van punk, hardcore en metal en elke mogelijke kruisbestuiving daartussen, hun weg naar Ysselsteyn te vinden. Ben je liefhebber van één van deze stijlen? Dan staat er gegarandeerd iets geprogrammeerd dat je geweldig vindt. Dat het festival ook waardering buiten deze kringen kreeg is mooi: het is door Festileaks inmiddels voor de tweede keer op rij tot festival van het jaar geworden. Of dat invloed heeft gehad op het festival? Friso Veltkamp doet verslag. Lonneke Prins maakt vandaag de foto's voor Zware Metalen. Ook mochten we foto's gebruiken van het Jera-fototeam: Kealey Oosterom, Kim Tielemans, Diana Lungu en Arne.Lees verder ›
Heaven Shall Burn kun je met recht een metalinstituut noemen. De band bestaat onderhand al 29 jaar. Dat is niet altijd een reis geweest die soepel verliep. Zeker in de begindagen kregen de Duitsers nog regelmatig kritiek: te metal voor hardcore, te hardcore voor metal, dat soort onzin. Tegenwoordig zijn die genres zo met elkaar verweven en zijn er tig vergelijkbare bands, dat zulke kritieken allang geen rol meer spelen. Wat belangrijker is: de band heeft een indrukwekkende discografie met releases van consistente kwaliteit zijn. Niet elke plaat beklijft, maar het massieve geluid maakt altijd indruk, net als de verbetenheid die de band in de nummers verwerkt.Lees verder ›
