Headlines

In 2016 bracht het internationale blackmetalgezelschap Martröð de EP Transmutation of Wounds uit. Het verleidde collega Bart tot treffende woorden als “Het klinkt als het briljante, maar gestoorde resultaat van muzikaal geniale breinen.” en “Tijdloze ellende in de vorm van buitengewoon begaafde black metal.” Ondanks de lovende ontvangst, bleven velen toch wat onverzadigd achter; de honger naar meer liet zich vrijwel meteen voelen. Met hun gezamenlijke speeltijd van iets meer dan een kwartier vormden de nummers een uitnodigend en uitdagend voorproefje. Zo indrukwekkend, zo krachtig, dat er reikhalzend uitgekeken werd naar een vervolg, naar meer...Lees verder ›

Collega Aarts fileerde enkele jaren geleden plaat nummer twee van dit uit Kharkiv, Oekraïne afkomstige blackmetaltrio Windswept. The Onlooker was dus de voorloper van plaat drie die nu voor me ligt: The Devil's Vertep. In 2017 lieten deze drie al van zich horen middels The Great Cold Steppe. Al sinds conceptie zit de band op stal bij grote broer Season of Mist en dat wil toch wat zeggen. Misschien ook logisch als je kijkt wie er deeluitmaakt van deze blackmetalbende. Het gaat immers om individuen die hun sporen al jaren verdienen binnen bands als Drudkh, Precambrian of Rattenfänger.Lees verder ›

Drunemeton komt oorspronkelijk uit Rusland en resideert nu al wel weer een tijdje in Servië, als ik het zo allemaal goed kan volgen. Dit Dweller Of Carcosa is voor mij een soort van EP'tje waarop de heer Grannus, het enige bandlid, drie singles heeft verzameld. Eén van zijn eigen band en twee covers: Mother Europe verscheen op onder andere het Fatherland-album van het Belgische Ancient Rites en Mordred's Song werd eerder uitgevoerd door Blind Guardian.Lees verder ›

Pest uit Duitsland heeft besloten nog een album vol haatdragende black metal aan ons toe te vertrouwen en te presenteren. Eternal Nightmares is plaat nummer zes in het rijtje. De vorige langspeler dateert van 2014 en heette Buried. Dit gezelschap, dat in 1997 al startte, verloor jammerlijk bandlid Mrok in 2011 en dat bracht natuurlijk heel wat teweeg. Het hield hen echter niet tegen om verder te doen; beschouw het als een blijk van eer en respect aan Mrok. In 2024 bracht Heidens Hart, de platenboer die deze zesde plaat ook uitbrengt, nog een split op de markt met het Nederlandse Cultus: Werelden Ten Onder/The Ancient Sleep.Lees verder ›

Het Britse Wode kwam in 2016 op mijn radar toen ze hun naar zichzelf vernoemde debuutplaat uitbrachten. Een release vol uitstekende melodieuze black metal met hints naar doom en hoewel het niet meteen de next big thing was, stond het kwalitatief meteen als een huis. Ik kan me een fenomenaal nummer als Cloaked in Ruin nog goed herinneren. Daarna kwamen er met de albums Servants of the Countercosmos en Burn in Many Mirrors wat meer thrash- en black ’n roll- invloeden om de hoek kijken en het leek erop dat de Mancuniërs hun stijl gevonden hadden.Lees verder ›

Wat gebeurt er allemaal in het Duitse Hannover? Het is volgens UNESCO de stad van de muziek en laat net daarom de twee bandleden in dit Duitse Nimbifer elkaar gevonden hebben om muziek te maken. Niet met wat gefluit of tingeltangel op een piano, nee gewoon smerig drumwerk en groezelige gitaren. Zo kwam ook deze EP Vom Gipfel tot stand. Sturmfreidt en Windkelch zijn niet heel erg productief want ze hebben tussen 2019 maar één volwaardig album in elkaar weten steken, Der böse Geist (2024).Lees verder ›

Krakau is de tweede grootste stad van Polen na Warschau en ergens in 2015 vonden een troepje gelijkgestemden elkaar daar met het idee om black metal te maken die doordrenkt wordt met punk-invloeden. Owls Woods Graves was geboren. Zo simpel is het. Geen negen maanden wachten, ruggenprik, bevalling en heel het gedoe. Tussen 2015 en nu zijn er naast een EP maar liefst twee full albums gepasseerd en is dit Strix dus nummer drie. In 2019 was er Citizenship Of The Abyss, in 2022 kwam dan Secret Spies Of The Horned Patrician.Lees verder ›

Danko! Danko! Danko! Waar is de tijd dat Danko Jones de mainstage van rockfestivals platspeelde tussen twee en vier in de namiddag. Bijna twee decennia geleden was deze groep het referentiepunt voor een goede tijd op de weide. Ongecompliceerd rocken met een vleugje Ramones-tempo, 'motivational speeches' en een cultpersona om U tegen te zeggen. Songs over seks, drugs en rock 'n roll. Wat een tijden. De band was zo universeel geliefd dat het meerdere pop, rock, punk en zelfs metalfestivals heeft kunnen onderwerpen aan hun aanstekelijke formule.Lees verder ›

Van een band waar Dayal Patterson een volwaardig hoofdstuk aan wijdt in zijn Black Metal: Evolution of the Cult verwacht je misschien wel dat die trouw blijft aan de roots van black metal. Want die roots van de tweede golf van black metal liggen niet enkel in Zwitserland en Noorwegen, maar zeker ook in (het toenmalige) Tsjechoslowakije. Maar als er iets is dat je mag verwachten van Master’s Hammer, dan is het wel dat je niet weet wat je mag verwachten van Master’s Hammer. Ik hou wel van een uitdaging als recensent, maar wat Master’s Hammer me met zijn Maldorör Disco nu voor de voeten gooit is toch wel behoorlijk buiten categorie.Lees verder ›

Sila Nuna is de nieuwste plaat van het Italiaanse, uit Cesena afkomstige, Sedna. Een band die het levenslicht zag ergens in 2009 maar, na een demo in 2011, pas in 2014 met een volwaardige langspeler kwam. In 2019 voorzag ik voorganger The Men Behind The Sun nog van een…Lees verder ›

“Een dik, zwaar elixer dat je ziel rechtstreeks de eindeloze prog-kosmos inblaast” is hoe Homegrown zijn nieuwe plaat omschrijft ik zou zelf geen betere beschrijving kunnen bedenken. De band, opgericht in 2018, maakte indruk met eerdere uitgaves Berget Gråter (2023) en Himalayaz (2024), maar op dit hagelnieuwe Homegrown heeft men de instrumentale rock volledig omarmd. Het resultaat is een album dat groots en toch meditatief klinkt, doordrenkt is van de fuzztradities van klassieke stoner rock en bruist van de vrij stromende geest van de psychedelische prog-jamcultuur.Lees verder ›

Op 20 maart 2025 speelde Primordial live in The Big Apple. A.A. Nemtheanga (frontman en zanger) zegt er zelf over: “When we heard the results of this incredibly well mixed show which captured perfectly the passion, commitment and fury of a special night … we thought: what the hell let’s put it out there…” en daarmee wordt alvast de toon gezet.Lees verder ›

Hope Erodes komt uit Antwerpen en deze EP The Crown brengt het verhaal samen van eerder uitgebrachte singles. De band bestaat al sinds 2013 met hier en daar een kleine pauze maar bracht al wat EP-werk uit. Zo was daar in 2014 Lost To Supremacy en in 2018 Rainwalker. De vijf heren weten goed met wie ze moeten samenwerken en voor deze EP doken ze met niemand minder dan Yarne Heylen in zijn Project Zero Studio onder om alles vakkundig op te nemen.Lees verder ›