Headlines

Vier Noorse matrozen voeren op een boot de ijskoude zee op... Nee hoor, alle gekheid op een stokje, ik ga toch geen verhaal vertellen. Of toch? Want een review maken over de nieuwste EP van het Noorse Keiser dat een eeuwenoud Noors gedicht heeft bewerkt, Likfunn, kan je natuurlijk ook gewoon een verhaal noemen. Het Nederlandse Non Serviam Records brengt na platen The Succubus (2017) en Our Wretched Demise (2020) dit Likfunn enkel digitaal uit. Wat ik toch persoonlijk een jammerlijke situatie vind. Elk streepje muziek verdient toch, zo het als kwaliteitsvol kan bestempeld worden, een propere en nette fysiek release. Althans dat is mijn mening, misschien ben ik van de oude stempel en is het daarom dat mijn platen, cd en tapekast helemaal uitpuilt. Maar als muzikanten, zo dus ook dit Noorse viertal, hun stinkende best gedaan hebben om muziek, ook al zijn het maar twee nummers, uit te brengen dan moet je toch in de mogelijkheid zijn een cd'tje of een vinyl aan te kopen.Lees verder ›

Zelfs de recensenten van de zware en minder zware metalen ontkomen er niet aan; het echte leven en de bijkomende verplichtingen. Maar belofte maakt schuld, dat is wel zo hardcore. Trouwens, of het hardcore is of niet: zo denk ik er zelf ook over. De belofte om een recensie te schrijven kwam wel lekker nieuwerwets tot stand. Want ondanks dat hardcore vooral zweert bij oude gewoonte gaat het met zijn tijd mee. Zo kwam ik via Instagram in contact met de oprichter van Light The Fuse Records. Een jong label, van een hardcore-oudgediende uit ons eigen kikkerlandje dat zich richt op het (her)uitbrengen van ouderwets groovy hardcore. Denkt u hierbij aan bands als Fahrenheit 451 en Cold Front. Vroeger waren er daar ontelbare voorbeelden van, maar deze stijl is inmiddels ingehaald door het type hardcore dat doorspekt is met allerhande deathmetalriffs. Het is een beetje hardcore om dwars te zijn en het is te prijzen dat Light The Fuse Records zich tegen deze ontwikkeling inzet om bijvoorbeeld Bloodsucker uit Friesland te helpen bij het uitbrengen van fysiek materiaal. Nadat in 2022 de eerste EP uitkwam op Blindsided Records is het de hoogste tijd voor nieuwe muziek op het eerste volwaardige album met de titel Forever Damned.Lees verder ›

Daddy Was Wrong. Mijn minder woke kantje tovert bij zo’n bandnaam spontaan foute X-rated content op mijn netvliezen. Blijkt een totaal foute inschatting. Enige tijd geleden bezorgde het West-Vlaamse kwartet Daddy Was Wrong ons namelijk een Spotify-link naar hun nieuwe EP Motorcycle Maniac. Geen handige mp3’tjes, geen fysieke cd maar Spotify. Een beetje onverwacht voor heren van toch al een bepaalde leeftijd (schommelend tussen 45 en 64). De link combineerde de band met een hele grappige bio, iets wat ze gewoon doortrekken op hun website. Waardoor je waarschijnlijk wel mag denken dat de heren zichzelf niet zo super au sérieux nemen en het eerder vier maten uit Tielt zijn die acht jaar na hun debuutplaat nog eens nieuwe nummers de digitale ether in gooien.Lees verder ›

Twee redenen waren er om deze Eisregen te selecteren. Ten eerste het feit dat ik de nood voelde om eens een negatieve review te schrijven, ten tweede de naam van de plaat. In het verleden liet ik me danig negatief uit over het werk van deze Duitse band, die in 1995 het licht zag en naar mijn aanvoelen bijzonder matige gothic meloblack bracht. Door de jaren heen is er weinig veranderd aan het clowneske gezelschap, behalve dan dat sommigen van mijn collega's er fan van werden (lees Leblos er even op na). Ik hield er een andere mening op na (Utter bagger). Album nummer zeventien (!) ondertussen. Een mens vraagt zich af waarom.Lees verder ›

1 + 1 = 3 of 2 + 2 = 5. Ja, dacht je dat het leven bepaalde zekerheden kende, zoals de uitkomsten van bepaalde sommen, blijkt er toch een andere invulling aan gegeven te kunnen worden. Niet getreurd; in dit geval gaat het slechts om zegswijzen. Een uitdrukking bedoeld om aan te geven dat de optelsom van afzonderlijke delen niet enkel leidt tot een eenduidige uitkomst, maar dat het kan resulteren in speciale kwaliteiten. Zo is een huis meer dan enkel een stapel stenen, hout en glas. Samen vormen ze een beschut onderdak en, hopelijk, niet enkel een huis, maar ook een thuis. Net als een lied meer is dan enkel en alleen een aaneenschakeling van noten, ritmes en melodieën. Of om het maar taalkundig te houden: het geheel is meer dan de som van de delen.Lees verder ›

Dit stel Poolse oudgedienden heeft zich verzameld onder de naam Untervoid. De heren zien de mens als een soort van parasiet waardoor de mensheid en de Aarde op zich niet lang meer te gaan hebben. Niet onlogisch ook dat hij hun tweede plaat gewoon Parasite doopte. In 2018 kwam nog een EP uit onder de niet al te moeilijke titel Untervoid. De heren binnen deze band hebben een verleden zoals ik al schreef in bands als Redemptor, Hate, Kriegsmaschine, Armagedon, Azarath, Thaw of Mentor.Lees verder ›

De tijd vliegt en misschien zit die thematiek wel ergens verscholen in het nieuwe album van Nightwish dat dit weekend over de al dan niet digitale toonbank rolt. Het lijkt gisteren nog dat ik zangeres Floor opbelde en we babbelden over onder andere twintig jaar Nightwish en Richard Dawkins. Voor Floor is het de derde plaat met de illustere Finnen, na het prachtige Endless Forms Most Beautiful en de vorige plaat Human. :||: Nature. Voor de band zelf is dit Yesterwynde maarliefst de tiende langspeler.Lees verder ›

Ja! Servant mag op stap met de grote jongens van Ellende en Groza. Zo doorkruist dit Duitse blackmetalgezelschap het Europese vasteland om hun derde en nieuwste plaat Death Devil Magick aan de man te brengen. AOP records posteert zo toch een aantal grote bands op de bekendste podia en volledig terecht. De vorige plaat van dit Helse viertal Aetas Ascensus werd door collega Aerts nog bestempeld als moderne black metal met dito geluidsafstelling maar dacht dat de oldschoolblackmetalfanaat het album wel eens links zou kunnen laten liggen.Lees verder ›

Volledig vanuit het niets! Op 6 september was daar plots, zonder ook maar enige vooraankondiging of noot aan muziek, het vijfde album van de eigenzinnige, experimentele metalband Pyrrhon: Exhaust. De band koos er namelijk voor om de intussen standaard pre-release perstoestanden over te slaan, zodat fans de volledige opname direct na de aankondiging kunnen ervaren, zoals deze bedoeld is om te worden gehoord. En zo geschiedde...Lees verder ›

Noise, het onbekende individu achter dit Duitse Kanonenfieber en nog heel wat ander lekkers, bracht in het verleden zijn muziek eigenhandig aan de man. Althans zo was dat met de debuutplaat, EP's en andere releases. Hij deed dit via zijn eigen label. Met Die Urkatastrophe komt daar verandering in. Een label als Century Media Records schuif je niet zo maar aan de kant als die aan je voordeur komen kloppen.Lees verder ›

Over het Engelse Deathfiend vond ik in eerste instantie weinig informatie. In ieder geval is het debuut Beyond Life niet besproken op Zware Metalen. Pas als ik de bijgeleverde biografie doorneem, wordt er (bijna in een bijzin) vermeld dat John Pickering ook in Doom en Sore Throat actief was. Kijk, dan gaat er wel een belletje rinkelen. Had dat nou gelijk gezegd, was mijn eerste reactie.Lees verder ›

Ja, terug de esoterische dieperik in. Het evangelie van Ævangelist bereikt een nieuwe fase, een waarin de schepper door zijn nakomeling in vraag wordt gesteld. Waar kom jij vandaan? Moet ik verrijzen als een onsterfelijke metafoor die de apocalyps zal overleven om jouw bestaansreden te onthullen? En wat voor rol speelde het Katholicisme in gans deze (persoonlijke?) evolutie? Hoe ver kunnen we het zoeken en wat ligt daar achter? Waarom al die vragen? Heb je überhaupt de review van Dream An Evil Dream III gelezen?Lees verder ›