Zware Verzamelingen: Over Hatebreed, straight-edge en ‘keeping it real’

Vorig jaar publiceerden we negen artikelen waarin we verzamelaars spraken met een collectie aan items van één specifieke band. Dit kwam tot stand na een oproep op Facebook. De serie werd goed ontvangen en daarom geven we er in 2021 graag een vervolg aan. Dit jaar gaan we alleen nog een stapje verder: een nieuwe reeks met verzamelingen, waarvan het merendeel bestaat uit verzamelaars buiten de grenzen van Nederland en België! Eerder verschenen er al collecties van onder andere Behemoth en Type O Negative, in de vijfde aflevering presenteren we met trots de Amerikaanse metalcoreband Hatebreed.

In deze aflevering spreken we met de Amerikaanse militair Tim Dion. De 27-jarige woonde eerder in Puerto Rico en Louisiana, maar zijn huidige standplaats is Manchester, Connecticut. Hoewel Tim ooit fanatiek luisteraar op het gebied van oude hip-hop en rap was, begon de voorliefde voor metal op de leeftijd van 14 jaar. Naast zijn favoriete band Hatebreed, waar we het in deze collectie over gaan hebben, was Disturbed ook een geliefde band. Tegenwoordig kan hij van de meeste genres wel genieten, zolang er maar zware riffs klinken en er dubbele bas aanwezig is bij de drums. Naast muziek en werken brengt Tim zijn tijd graag door met gamen, (water)sport en leeft hij straight-edge.

Tim’s totale verzameling van Hatebreed

Je weet inmiddels dat ik jouw collectie op een bijzondere manier op het spoor ben gekomen. Hatebreed deelde jouw verzameling zelf al eens op zijn social media. Dat was weliswaar een foto uit 2016 toch?

Dat klopt inderdaad. Ik heb Hatebreed tijdens een tour rondom de regio New Engeland vier keer live gezien en ook ontmoet bij de eerste en laatste show die ik toen bezocht. Tijdens die ontmoeting heb ik heel wat spullen laten signeren door de band en ook de foto van mijn verzameling van toen laten zien. De band zelf heeft die later gedeeld op zijn social mediakanalen. Vergeleken met toen is mijn collectie minstens verdubbeld. Ik heb eigenlijk nooit de tijd genomen om alles te tellen en zelfs in mijn totale verzameling op foto (hierboven. -MO.) missen er nog enkele dubbele exemplaren. Het moet inmiddels rond de vijfhonderd items liggen.

Wat een gave foto ook! Leuk om het verschil te zien met de foto uit 2016 ook. Hoe is het op dit moment daar trouwens? De scene ligt daar ook op zijn gat neem ik aan?

Langzaam maar zeker beginnen er weer wat dingen op te starten en er worden ook shows voor later dit jaar gepland, gelukkig! De laatste jaren woonde ik in Louisiana en Baton Rouge had een geweldige hardcorescene. De lokale bands krijgen ook een podium en dat is gaaf. De afgelopen tijd heb ik ook veel goede bands gezien die beginnen te door te breken zoals Shame Spiral, Chamber, Wristmeetrazor en Dying Wish.

Oké, even kort uitwijken want het is wel leuk dat je die bandnamen noemt. Die bands beginnen hier nu pas voorzichtig hun intrede te maken. Hoe is de omgekeerde weg, welke bands uit Europa heb je onlangs leren kennen bijvoorbeeld?

De DIY (Do It Yourself, -MO.) tape-scene in Engeland vind ik erg interessant want labels als Wretched Records, The Coming Strife en Nuclear Family Records (Wales) brengen coole, nieuwe bands die ook veel coveren van klassiekers uit de jaren ’90 en 2000. Sommige labels hier in Amerika importeren die Europese uitgaven ook trouwens, dus zo kom ik nogal eens aan Europese releases. Bands als xRegressionx, Cauldron en Climate Of Fear luister ik bijvoorbeeld erg actief.

Goed, over naar je collectie: het totaal aantal shirts is niet te missen. Kun je één favoriet uitpikken met een verhaal erbij?

Mijn favoriete Hatebreed-jersey kocht ik bij iemand die het zelf rechtstreeks kocht bij Bulldog Records, wat een winkel was van Victory Records in Wicker Park. Daar werden de jerseys destijds geprint. Zoals je ziet heeft dit exemplaar geen print aan de voorzijde, terwijl alle andere exemplaren dat wel hebben. Waarschijnlijk is dat niet gedaan vanwege het kleine kleurverschil, maar dat maakt ook dat deze jersey uniek is natuurlijk. Eigenlijk is dit dus een foute persing die iemand heeft gekregen en hem aan mij verkocht. Je begrijpt dat ik er erg blij mee ben!

Favoriete jersey

We bespreken hier de eerste collectie dit jaar van een band waar ik zelf ook erg veel mee heb. Vorig jaar besprak ik de meest recente plaat Weight Of The False Self. Hatebreed heeft zoals zoveel bands ook wel een gedaanteverwisseling ondergaan. In het kort: de voorspelbaarheid ligt inmiddels op de loer. Hoe kijk jij daar tegenaan?

Er zijn vanaf de start natuurlijk wat leden gewisseld in de line-up en dat speelt door in het geluid. Ik heb veel interviews van zanger Jamey Jasta en de rest van de band beluisterd waaruit blijkt dat er veel metal aanwezig is in de roots. Dat is overduidelijk terug te horen in het geluid dat we tegenwoordig horen bij Hatebreed. Op het gebied van voorspelbare beatdowns waar je waarschijnlijk op doelt snap ik je wel, maar dat staat los van de totale voorspelbaarheid vind ik. Hatebreed produceert nog steeds vette singles en albums dus wat mag je nog meer verlangen van een band die meer dan vijfentwintig  jaar bezig is?

Volgens mij wil iedere fan van Hatebreed vooral zware riffs en harde breaks horen en als dat betekent dat het tempo omlaag gaat van de nummers, ben ik daar meer dan content mee. Live maakt het toch sowieso niet uit? Van deze band wil je gewoon beukers horen zoals Honor Never Dies, Instinctive (Slaughterlust) en Seven Enemies.

Oké. Onlangs heb ik de split met Integrity weer eens op de platenspeler gelegd. Wat een reteharde versie staat daar toch op van Hatebreed. Jij hebt alle exemplaren? En wat is eigenlijk jouw favoriete single of split van de band?

Dit is niet echt een voor de hand liggende keuze waarschijnlijk, maar ik kies dan voor Defeatist. De eerste keer dat ik dat nummer hoorde speelde ik NFL Street Volume 3. Ik werd compleet weggeblazen door die single en het is niet voor niets de snelste en hardste track van Supremacy. Wat meer terug in de tijd sluit ik aan bij jouw mening, want Burial For The Living van die split is inderdaad geweldig. Heerlijk rauw, snel en vooral een gaaf nummer tijdens concerten. Van de split met Integrity heb ik overigens alle verschillende versies, zelfs de paarse die ik zeer recent pas heb toegevoegd aan de verzameling. Er zijn maar elf exemplaren van uitgebracht. Ik had geluk dat ik ongeveer zeven jaar geleden vier kleuren vinyl van dit schijfje in één koop deed.

Alle uitgebrachte versies van de split met Integrity

Teksten zijn altijd een belangrijk onderdeel van Hatebreed en hardcore in het algemeen geweest. Put jij kracht en energie uit de teksten van de band?

Er zijn zeker talloze nummers van Hatebreed waarbij ik de teksten goed vind. Mijn favoriete tekstlijn komt uit Hollow Ground; ‘From nothing we have risen, and from nothing we still rise’. Dat is mij altijd bijgebleven, niet omdat er een heel speciale gedachte of gevoel bij hoort, maar meer omdat ik merendeel van mijn leven heb gereisd en verschillende plekken heb bezocht waarbij ik zelf mijn pad heb bewandeld. In muzikaal opzicht heb ik weinig oudere vrienden gehad die mij bijvoorbeeld met nieuwe muziek lieten kennismaken. Veel muziek leerde ik zelf ontdekken en de teksten van Hollow Ground doen mij altijd herinneren aan het feit dat het belangrijk is om met kracht op zoek te blijven gaan naar hetgeen je wilt.

Eerder vertelde je al dat je straight-edge bent, een levenswijze die we vaak terugzien in de hardcorescene.

Ik ben het grootste gedeelte van mijn leven straight-edge en een grote trigger daarbij komt inderdaad vanuit hardcore. In die zin heb ik me ook altijd verbonden gevoeld met metal- en hardcorebands die hetzelfde gedachtengoed deelden. Bijvoorbeeld zoals Throwdown. Persoonlijk gaat het met in eerste instantie meer om de muziek dan om de teksten wat ervoor heeft gezorgd dat ik ook bands ben gaan supporten waarvan ik minder heb met de teksten. Als de muziek heavy is en ik kan mijzelf vinden in de teksten, dan is het natuurlijk helemaal geweldig.

Wat is je favoriete album van Hatebreed eigenlijk, en waarom vooral die keuze?

Perseverance zal altijd mijn nummer één blijven. Het was ook het eerste album van Hatebreed dat ik kocht en ook het meest belangrijk voor het geluid van de band. Er staan ook bijna alleen maar goede tracks op. Satisfaction Is The Death Of Desire volgt trouwens wel erg dicht daarop hoor, maar Perseverance heeft Hatebreed echt op de kaart gezet en is bepalend geweest. Dit album heeft alles waar de band voor staat: positieve teksten, harde gitaarriffs en vette songs!

Promo’s, een tape en CD’s van Perseverance, het favoriete album

Helemaal mee eens. Kijkend naar je collectie: kun je nog wat bijzondere items uit je verzameling toelichten?

De gesigneerde cymbaal weet je inmiddels. Dat is geweest toen ik de leden heb ontmoet bij die tour waar ik je eerder over vertelde. Ik ben zelf drummer en een bekken dat is gesigneerd door mijn favoriete band maakt het wel erg gaaf natuurlijk.

Gesigneerde china 

Daarnaast heb ik nog een testpersing van de EP Under The Knife. Het feit dat er maar drie exemplaren van zijn zegt al genoeg. Grote kans dat je deze nooit meer ziet. Ik had erg veel geluk met dit item. Soms moet je op het juiste moment op de juiste plek zijn. Natuurlijk zijn de meest speciale items ook gewoon geruild en soms is er ook gewoon goed geld voor betaald, haha.

Testpersing van Under The Knife (/3)

We kennen frontman Jamey Jasta natuurlijk als een bezig baasje. Naast Hatebreed heeft hij projecten als Jasta, Kingdom Of Sorrow en Icepick. Wat hij ook doet, het klinkt altijd als Hatebreed zoals Till Lindemann dat bij Rammstein doet, toch?

Helemaal mee eens. Jasta klinkt altijd als Jasta. Ik ben dan ook fan van al zijn bands en projecten en het zal je niet verbazen: ook daarvan heb ik erg veel items, inclusief een paar zeer gelimiteerde tapes en shirts. Icepick is van al zijn bands en projecten toch wel mijn favoriet. Wat kan er nou mis gaan als je een nummer opneemt Ice-T , Freddy Madball en een paar andere gasten die niets anders schreeuwen dan ‘recognize it real!’, haha!

Wederom een echt collectorsitem: Jasta tape 

‘Keeping it real’, dat doet Hatebreed zeker en volgens mij blijft dat ook nog wel even zo. Hartstikke bedankt voor het beantwoorden van deze vragen en een kijkje in je verzameling. Keep it real!

Lees ook de vorige afleveringen van deze rubriek: