EXIT Festival: Pantera, Novi Sad en latin dansen (dag 2)

Op dag twee van dit festival gaat het allereerst om uitslapen. Genieten van een festival terwijl je eerst mag genieten in een hotel, is absoluut een aanrader. Zeker als je de halve nacht op een festival rondhuppelt. Uiteraard kan je voor het betere festivalgevoel ook om 10 uur in de ochtend je tentje al uitbranden. Om toch iets van de stad te zien en wat cultuur mee te pikken, staat er een uitgebreide lunch en stadstoer op het programma en dit blijkt een aanrader. Zeker als het bier op een terras nog geen 10 euro heeft gekost terwijl er wel zes stuks genoten worden. Wat wil een echte Hollander nog meer?

Lees ook dag 1 van het verslag van EXIT Festival.
Lees ook dag 3 van het verslag van EXIT Festival.
Lees ook dag 4 van het verslag van EXIT Festival.

Natuurlijk draait het uiteindelijk om de muziek, maar de eerste band op de Explosive Stage, Haste, neemt het niet zo nauw met de aanvangstijd. Dit lokale bandje heeft een half uurtje dat ze geheel benut en de mannen genieten er zichtbaar van.

Hoewel Martyrium om kwart over acht op de time-line staat, komt bijna kwart voor negen aardig in de buurt. Hierdoor mag ik anderhalf nummer van deze gothic verkleedpartij zien, van wat nog het meeste weg heeft van Cradle Of Filth-met-frontvrouw. Wat wel gelijk opvalt is het feit dat er veel meer zwarte hemdjes rondwaren over het terrein wat vast te maken heeft met de grotere namen op deze tweede dag.

Eén van deze grotere namen is Philip H Anselmo & The Illegals dat hier op de Mainstage een complete Pantera-set zal spelen! Helaas heeft een enorme familie gevleugelde bloedzuigers dit optreden uitgekozen om ook eens te zien wat Exit te bieden heeft. Tip van de avond: Deet meenemen! Het optreden is die ontbering zeker meer dan waard.

Natuurlijk wordt de set opgedragen aan de veel te vroeg overleden broers Vinnie en Dimebag. Het echte Pantera kunnen we helaas nooit meer meemaken, maar dit komt toch wel heel dicht in de buurt. Vanuit alle hoeken en gaten zijn er dan ook mensen verschenen in overwegend zwarte bandshirts en vullen het veld om elk nummer met gejuich te ontvangen en luidkeels mee te zingen. We krijgen dan ook wel de grote knallers te horen zoals Mouth For War, Fucking Hostile, This Love en natuurlijk Walk. Allemaal strak gespeeld en door Philip overtuigend uitgespuugd, wat verwacht je ook anders van deze notoire boze man. De heren van The Illegals zijn uitstekende muzikanten en komen dicht in de buurt van het origineel, hoewel het specifieke gitaargeluid nooit gehaald wordt, maar dit is muggenziften. Iedereen speelt in dienst van het collectief waarbij er niemand een steek laat vallen maar ook niets extra’s toevoegt. Het uurtje op het hoofdpodium is helaas veel te kort en mist wat mij betreft nog een hele rits aan klassiekers die ik nog graag gehoord had, maar het is in ieder geval een prima begin van deze dag.

Door de toeloop van bezoekers profiteren de bands op de Explosive Stage van een veel hoger bezoekersaantal dan een dag eerder en ziet de wereld er opeens al een stuk zwaarder uit. Zo weet de deathcoreband Whitechapel de menigte om te toveren tot een bruisende massa en waan je je op dit festival opeens in een andere wereld. De deathcore is energiek en klapt erop, dit horen we graag. Als niet-kenner van de band kan ik enkel maar beamen dat er geen woord gelogen is in de eerdere review van collega Pim.

Hier kom je in ieder geval moeiteloos een kleine drie kwartier mee door zonder je te vervelen. Als we dan eens de tijd nemen om in deze wereld om ons heen te kijken, zien we dat er best wat tijd in leuke aankleding is gestoken. Ook een eigen eethoek is voorzien van een bar en een burgertentje, dus je kunt hier met de juiste muzikale ondersteuning ook wel wat langer hangen dan die drie kwartier. Hierdoor hoef je dus qua geluid ook tijdens een hongerig moment niets te missen zou je denken.. Nou, dat is fout gedacht! Waar op Nederlandse en Belgische locaties de muziek van de metal-dj op zacht of uit gaat tijdens een optreden, staat hij hier de hele periode op standje oorverdovend. Hierdoor ben je gedwongen om ook tijdens een zwak momentje te blijven staan om de show op het podium mee te krijgen.

Tussen Whitechapel en October Tide is het tijd om de rest van het terrein nog eens af te speuren en de dance arena – blijkbaar één van de grootste techno dansvloeren van de wereld – eens te gaan bekijken. Een behoorlijke wandeling en klim geeft uiteindelijk een behoorlijk indrukwekkend uitzicht waarbij het podium gezichtsbepalend werkt. Zeker in het donker heeft dit podium de meest vette aankleding. Het mag natuurlijk bekend zijn dat het muzikaal niet passend is op deze mooie site, maar het is wel onderdeel van de totaalervaring hier. Nu is die ervaring hier met 21 stages er sowieso eentje waar je van stijl naar stijl kunt hoppen en er echt voor iedereen wel iets te vinden is. Wat te denken van een discostage, de verplichte silent disco maar ook eentje voor de karaokeliefhebbers… echt in elke hoek is er wel iets te doen of te vinden.

Een lange ronde brengt ons uiteindelijk weer bij de muziek waarbij we ons het meeste thuis voelen. Ditmaal is October Tide net bezig met de set. De band is bij mij nog onbekend maar weet wel te overtuigen. Met In Splendor Below is er recent nog een album uitgekomen dat lovende kritieken kreeg en vanavond laat het gezelschap zien dat dat volkomen terecht is. Ze werken zich op een warme avond behoorlijk in het zweet om iedereen te overtuigen van hun vaardigheden en ook hierbij is het publiek rijkelijk aanwezig om de verrichtingen van de heren te volgen. Dit soort bands zorgen er wel voor dat vandaag de aanwezigheid van Zware Metalen gerechtvaardigd is hier. Een line-up met een behoorlijk aantal kwaliteitsbands en dan moet Arcturus nog beginnen.

Arcturus mag na al die jaren toch wel echt als grote naam gezien worden. Tel daarbij op dat Hellhammer de drums mag geselen en je hebt redenen genoeg om de band eens live te bewonderen. ICS Vortex is prima bij stem en wisselt moeiteloos de cleane zanglijnen af met grunts, terwijl de muziek varieert van symphonische black naar behoorlijke experimentele stukken met jazzy intermezzo’s.

Ondanks dat dit hiermee zeker niet doorgaat voor een doorsnee metaloptreden, weet de band de aandacht van het publiek uitstekend vast te houden. Wat daarin meespeelt is de eenvoud waarmee de band schakelt tussen oud en nieuw materiaal en dit toch kan laten klinken alsof het allemaal vers opgenomen is. We gaan dan ook door een behoorlijk variërende setlist waarbij moeiteloos To Thou Who Dwellest In The Night uit 1996 afgewisseld wordt met Crashland van het laatste album uit 2015. Hiervoor mogen de handen best even op elkaar, hoewel we door het tempo in de set amper de tijd hebben om dit te doen. De tien nummers vliegen voorbij en worden gevolgd door een welverdiend applaus, waarna het met een eindtijd van bijna half drie voorlopig weer even genoeg geweest is. We zoeken moe maar dit keer meer voldaan dan een dag eerder het hotel weer op.

Lees ook dag 1 van het verslag van EXIT Festival.
Lees ook dag 3 van het verslag van EXIT Festival.
Lees ook dag 4 van het verslag van EXIT Festival.

Foto’s:

Lonneke Prins (Lonneke Prins Photography websiteen/and Facebook)

Datum en locatie:

5 juli 2019, Novi Sad, Servië

Link:

EXIT