Lees ook ons verslag van Roadburn 2018: donderdag 19 april, vrijdag 20 april, zaterdag 21 april en zondag 22 april!
Over twee weken openen de poorten naar de hemel opnieuw, want dan is het weer tijd voor Roadburn! Het unieke festival splitst zoals gewoonlijk het jaar in tweeën: zes maanden nagenieten, en zes maanden uitkijken naar de volgende editie. In de aanloop naar Roadburn 2019 hebben de redacteuren die namens Zware Metalen naar het festival gaan, besloten om een reeks previewartikelen te schrijven. In de eerste, welke je nu leest, maken we het leven van de festivalganger nog moeilijker dan hij al is. De redactie tipt namelijk een aantal bands die je misschien over het hoofd ziet tijdens het uitstippelen van je reis door Roadburn 2019, maar die toch zwaar de moeite waard zijn. Alsof de keuze uit ruim honderd bands en alle bijprogramma’s nog niet voldoende was, presenteren we hier onze Zware Aanbevelingen voor de donderdag en vrijdag. De zaterdag en zondag volgen morgen.
Great Grief (Hall Of Fame, 16:45-17:30)
Walter en co lijken een nieuwe IJslandse parel uit de underground opgepikt te hebben. In potentie de nieuwe subarctische verassing na Une Misère, die menig Roadburner bij de keel pakte en niet meer losliet. De hardcore van Great Grief klinkt als een draaiende wasmachine die niet waterpas staat en je daar vervolgens een baksteen in werpt. Door denderend naar het vaste land van Europa krijg je tweemaal de kans om kennis te maken met dit nieuwe IJslandse witgoed. (Alwin)
Lingua Ignota (Green Room, 18:45-19:30)
“On the day of my wrath. Go and hide yourselves. Who among you will be able to stand?” Deze dag breekt voor Roadburners aan op donderdag 11 april in Tilburg. Lingua Ignota’s muziek varieert van neoklassiek naar extreme/experimentele noise. Leren leven met anorexia en verwerken van gewelddadig/sexueel huiselijk geweld zijn de thema’s die haar muziek vormen. Emoties als angst, haat, woede en onzekerheid zorgen bij tijd en wijlen voor heftige en confronterende muziek. Live versterkt door een performance die soms aandoet als een exorcisme, schurend tegen de grenzen van zelfkastijding. (Alwin)
Emma Ruth Rundle (Koepelhal, 20:10-21:10)
Na een verpletterend optreden in de Green Room in 2017 waarbij volwassen mannen in huilen uitbarsten is het tijd om dit te herhalen. Iedereen die deze memorabele show gemist heeft krijgt zo een herkansing om zijn of haar gevoelige kant tot uiting te brengen. Met een nieuw album op zak speelt Emma Ruth Rundle op de donderdag in de Koepelhal, dus zorg dat je erbij bent! (Wouter)
Twin Temple (22:30-23:20)
Doe je ogen dicht en hoor een gelijkenis met de superstem, het muzikale gevoel en de doo-wop-feel van Amy Winehouse. Deze ervaring behelst vooral de amoureuze benaderingen tot de heer van de onderwereld, meneer Satan himself: “Lucifer, My Love, the candles are burning bright, give me a little death, take me as human sacrifice”. Hiermee wordt Het Patronaat omgebouwd tot een aanbiddingstempel van de zwarte lord. Wederom een aangename wending in de programmering en geniale vondst van Walter. Roadburn is zo mooi en divers. (Jurgen)
Malokarpatan (Het Patronaat, 23:50-00:40)
De metalen underground kent vele gezichten en het is veilig om te stellen dat Roadburn een podium biedt aan deze verscheidenheid (in het proces heeft het festival zelf waarschijnlijk nog wat extra lagen toegevoegd aan de wirwar). Black metal is een van de meest prominente deelnemers tijdens de doorrookte vierdaagse, van de IJslandse opmars enkele jaren geleden, tot de injectie die Walter en co hebben gegeven aan de Nederlandse blackmetalscene. Ondanks het feit dat er ook dit jaar weer een uitzonderlijk mooie verzameling bij elkaar is geboekt, is er een facet binnen de black metal dat toch een beetje achterwege blijft: de verderfelijke eerste golf der black metal. Gelukkig is de boeking op dit gebied er eentje die, in ieder geval voor mij persoonlijk, met kop en schouders boven een aanzienlijk deel van de line-up uitsteekt: Malokarpatan. Hekserij en folklore, zonder de kuthippies, worden in een uiterst effectieve combinatie met primitieve black metal geleverd aan de luisteraars. Denk Venom, denk Bathory, denk Hellhammer, maar denk ook zeker Master’s Hammer en Mortuary Drape: Malokarpatan weet het allemaal op te rakelen. De bezopen Slovaken zijn bezig de underground te veroveren en hun aanwezigheid op Roadburn zal slechts de volgende stap richting totale overheersing zijn. (Antal)
Gold (Het Patronaat, 14:00-15:00)
Zorg ervoor dat je binnen twaalf uur na Crypt Trip weer op post staat in Het Patronaat voor Gold. Los van alle veelbelovende black metal uit eigen tuin is deze Rotterdamse post-apocalyptische post-punk ook aan een opmars bezig. Het volgende week verschijnende Why Aren’t You Laughing zal het uitstekende Optimist uit 2017 als opstapje gebruiken naar een hoger, internationaal niveau. Het vierde album staat vol met hypnotische, dromerige Lana Del Rey-zang, gotische sfeerbeelden en veelzijdig gitaarspel dat varieert van post-rock naar black metal. Dankzij producenttalent Jaime Gomez Arellano ademt het nieuwe werk op expansieve wijze van helderheid. Laten we hopen dat dat op Roadburn ook het geval zal zijn. (Pim)
Secret Cutter (Hall Of Fame, 15:30-16:20)
Alles kapotmaken!!! Zo, dat gevoel dus. Wat je eigenlijk het liefste wil doen, wanneer je deze muziek gaat opzetten is:
- Volume tot aan kritisch niveau omhoog draaien
- Beschermende kleding aan
- Honkbalknuppel uit het vet halen
- In een volle huiskamer/kantoor of iets dergelijks gaan staan
- Iedereen wegsturen die er niets te zoeken heeft
- Op Play drukken en…
Dit moet de standaard soundtrack worden elke ‘Break-Stuff’-ruimte beschikbaar in den lande. De Hall of Fame gaat worden afgebroken. Jammer voor alle bands die daarna hier nog moeten spelen, het is niet anders… (Jurgen)
A.A.Williams (Hall Of Fame, 17:00-17:50)
Men zegt wel eens: het is de ruimte tussen de noten die de muziek maakt. Het gros van de Roadburn line-up lacht in het gezicht van dit gezegde, en probeert het tegenovergestelde te bewijzen door elke kier dicht te metselen met gierende gitaren, vibratie opwekkende baslijnen, bulderend slagwerk, en demonische grunts. Echter, elke tornado heeft een oog. A.A.Williams is zo’n oog. De composities van deze Engelse dame, afkomstig uit de Holy Roar-stal, zijn zo minimalistisch, dat het eindproduct op plekken dichter tegen stilte dan muziek aanligt. Je moet het maar durven, als soloartiest op je debuut EP nota bene: stukken brengen die zo uitgekleed en fragiel zijn, dat enkel je eigen kwetsbaarheid nog overblijft. Niets om achter te schuilen. Maar dat is dan ook waar de kracht ligt: onder die simpliciteit gaat een ijzingwekkende zindering schuil die onder de huid kruipt en zich vastklampt aan je ziel. In de Hall Of Fame is het doorgaans heter dan in de zevende cirkel van de hel, maar op vrijdagmiddag zul je daar alsnog met kippenvel staan. (Niels)
Seven That Spells (Green Room, 18:20-19:20)
Hoewel Roadburn in den beginne een waar Mekka voor stoners was, heeft het festival in de afgelopen jaren bewezen dat het aandacht heeft voor andersoortige artistieke uitingen. De term ‘stoner’ is daardoor ook breder geworden, want het festival heeft een aanzienlijke impact gehad op de wereldwijde scene. Het genre heeft te maken gekregen met kruisbestuiving vanuit diverse genres, waarvan kraut en psych zeker niet de minsten zijn. Op vrijdag staat een band die sinds zijn conceptie heeft laten zien hoe je als band zowel innovatief als authentiek kunt blijven: Seven That Spells. De van origine Kroatische band laat zich kenmerken door een eigenzinnig geluid en een dynamisch vermogen waar veel genregenoten nog een puntje aan mogen zuigen. Het vorig jaar verschenen The Death and Resurrection of Krautrock: OMEGA is een staaltje zoals dat weinig wordt gezien binnen het genre en laat zien dan de band de Green Room geheid zal omverblazen, ongeacht welk album er wordt gespeeld. Zorg ervoor dat je deze unieke band niet mist vrijdag! (Antal)
Conjurer (Hall Of Fame, 18:30-19:20)
Past geheel in de hardere lijn van de Holy Roar-bijeenkomst. Waar vorig jaar bij Une Misère iemand een ledemaat brak in de pit en er pas na drie dagen achter is gekomen, kan het hier zo ook maar eens gebeuren. Nu de beurt aan deze Engelsen. Wie de recensie heeft gelezen van de topplaat Mire, ook in diverse jaarlijsten te vinden, weet wat zich te wachten staat. Veel van alles: hoge intensiteit, afgewisseld met de traagheid van doom, het explosieve karakter van punk en hardcore. Reken op een volle bak en wees op tijd, de Hall of Fame is niet groot. (Jurgen)
Young Widows (Koepelhal, 18:50-19:40)
Lange tijd liep ik over deze aardbol in de veronderstelling dat Young Widows praktisch niet meer bestaat en dat ik de enige ben die dat betreurt. De organisatie van Roadburn bleek gelukkig dezelfde gedachte te hebben, want plots is Young Widows te zien in de Koepelhal. En dan niet met recent werk zoals de experimentele en wollige indieplaat Easy Pain. Nee, juist met het mathy bungelende Old Wounds. Noise rock als een zwaardere versie van These Arms Are Snakes, als oude Daughters, maar vooral als het verlengde van Breather Resist. “Breather Resist?”, hoor ik u denken. Ja, Breather Resist. Anno 2004 was Charmer gewoon een weergaloze mathy metalcore-plaat van formaat die parallel liep met Converge of Botch. Uit de vergetelheid van Breather Resist is Young Widows gerezen. En inmiddels is die band ook alweer op sterven na dood, maar vandaag mogen we tijdens de grooves van Old Wounds de resten van de gecremeerde band uitstrooien over de Spoorzone. Een schrale troost. (Pim)
Fauna (Het Patronaat, 19:20-20:30)
Met Fauna op vrijdag in Het Patronaat staat hier een goed bewaard geheim. Een band die aan de wieg stond van Wolves In The Throne Room en de cascadian black metal maar nooit echt is doorgebroken. Toch heeft de band drie uitstekende albums gemaakt en referenties aan onder andere Austere en Wolves In The Throne Room zijn nooit ver weg. Komt dit zien en ervaren zou ik zeggen. (Wouter)
Thou & Emma Ruth Rundle (Koepelhal, 20:30-21:30)
Als artist in residence geen tekort aan Thou dit jaar. Dat is ook geen overbodige luxe, aangezien Thou aan de lopende band EP’s, splits en langspelers blijft lanceren van consistent hoog niveau. De set met Emma Ruth Rundle spreekt mij het meeste aan. Welke kant beweegt deze coalitie op? Akoestisch Thou met Emma op de vocalen? Of dikke logge Thou-doom met Emma in een soort Chelsea Wolfe-achtige rol als vocale lichttoren in de duisternis? Ik ben zeer benieuwd naar hoe Emma Ruth Rundle zich manifesteert in deze set. (Alwin)
Pijn (Hall Of Fame, 21:30-22:20)
Pijn is een bijzondere band. Het Engelse (ja, echt!) gezelschap kan muzikaal worden beschreven als een kruising tussen de esoterische melodielijnen van Godspeed You! Black Emperor en de brute krachtpatserij van Cult Of Luna, die beide vorig jaar de Main Stage nog in as legden. Echter is het meer dan dat. De leden van de band wilden een diepe, persoonlijk connectie met hun publiek leggen, en dat is terug te zien aan de opmerkelijke manier waarop het debuutalbum Loss tot stand kwam. Mensen uit het publieke domein werden gevraagd om hun ervaringen omtrent het thema “verlies” te delen in geschreven of gesproken vorm, welke vervolgens door het kwintet werden omgezet in artwork, teksten, samples en muziek. In deze video zie je de bandleden deze verhalen voorlezen, en hun emotionele reacties hierop. Het album is in vier secties opgedeeld, die corresponderen aan de vier van de vijf fasen van rauw. Tel daarbij het veelvuldig gebruik van de Shepardtoon op voor een extra dosis spanning, en het resultaat is een intrigerend werk dat niet gemist dient te worden. Zorg dus dat je op vrijdag om half tien in de Hall Of Fame te vinden bent, en neem wat extra cash mee om daarna het album in vinylvorm op te pikken, wat volgens de band zelf (en ondergetekende) de ultieme manier is om dit werk te consumeren. (Niels)
Het gat in het tijdschema (Het Patronaat, ??-??)
Het schema van Roadburn is drukker dan de Walmart op een jubileumeditie van Black Friday. De beste deal op Roadburn’s Black Friday schuilt misschien wel in het gapende gat in het Patronaat-schema. Voorgaande jaren werden gelukszoekers getrakteerd op intieme shows van Misþyrming, Une Misère en Hooded Menace. Wie er ook uiteindelijk op de planken staat; laat je vooral meevoeren op de roze geruchtenwolkjes die ontstaan bij speculerende Roadburners. Vorig jaar bijvoorbeeld, gonsde de naam SLEEP door werkelijk elke wandelgang van de 013. Zo zie je maar wat er allemaal van kan komen. De rookwolk die tijdens Sleep binnen hangt, zal minstens zo omvangrijk zijn als die van het gerucht, een jaar geleden. Maar dit jaar? Mijn voorspelling kan ik je wel geven: Sunn O))) speelt de nieuwe plaat, Life Metal, integraal. (Maar wellicht is een vertoning van Dark Buddha Rising een meer plausibele speculatie.) Bijzijn is meemaken… (Alwin)
Lees ook ons verslag van Roadburn 2018: donderdag 19 april, vrijdag 20 april, zaterdag 21 april en zondag 22 april!
Links: