Dames en heren, jongens en meisjes, kinderen van alle leeftijden, outcasts, freaks, buitenbeentjes en miskramen, haast uzelf richting Tilburg, want het is tijd voor Avatar! En deze Zweden komen niet alleen, want ze hebben twee fijne supportbands meegenomen, namelijk Veil of Maya en Kassogtha. Deze show stond origineel gepland voor de Going Hunting tour voor het album Hunther Gatherer wat in 2020 uitkwam. Maar door welbekende redenen is deze opgeschoven naar het voorjaar van 2023. In de tussentijd heeft Avatar weer een nieuw album uit genaamd Dance Devil Dance en is dit optreden onderdeel geworden van de gelijknamige tour.
De eerste band van vanavond is Kassogtha, een progressieve/melodische deathmetalband uit Zwitserland. De band trapt af met het nummer Eclipse, een stevig nummer met diepe grunts gecombineerd met stukken cleane zang. Ik ken de band niet, maar ben wel meteen onder de indruk het optreden. En als ik om mij heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. De muziekstijl doet mij denken aan Arch Enemy. Later in de set komen ook nog nummers zoals Drown, Before I Vanish en Complacency voorbij. Het valt duidelijk te merken aan de bandleden dat ze er plezier aan hebben. Zo zit ook de drummer met een hele brede glimlach achter zijn drumstel.
De tweede band van vanavond is de Amerikaanse metalcore/deathcoreband Veil of Maya. Achter op het podium staan lichtstaven opgesteld die zorgen voor een futuristische sfeer. Dat zorgt voor wat leuke foto’s, maar met de muziek zelf kan ik niet zoveel. Ik vind de bands voor de voorprogramma’s niet per se slecht gekozen, maar in het voorprogramma van Avatar had ik graag iets anders gezien wat beter aansluit bij het circus- en freakshowthema. Het voorprogramma dat ze in 2018 bij hadden TivoliVredenburg, de rock-‘n-roll circus freakshow Hellzapoppin, sloot in mijn ogen veel beter aan. Ik snap dat je die niet iedere tour mee kunt nemen omdat je dan in herhaling gaat vallen. Maar er zullen vast nog wel andere circus- en freakshow gerelateerde bands en optredens te vinden zijn, toch?
Rond 21:05 uur is het dan eindelijk de beurt aan de band waarvoor we naar Tilburg zijn gekomen, Avatar! Terwijl het publiek vol spanning staat te wachten wordt er nog even een jerrycan met clownsbrandstof klaargezet en worden de confettikanonnen nog even afgesteld. De band uit Gotenburg houdt wel van groots uitpakken, zo hebben de heren ook vandaag weer een flinke productie georganiseerd.
Het wordt donker op het podium. Met het geluid van kerkklokken op de achtergrond wordt het drumstel van achteren verlicht. Door de mist verschijnt een silhouet van John, de drummer, die al staand als een animatronic een ritme begint te spelen. Links en rechts van het drumstel staan hokjes met verticale jaloezieën opgesteld, waar door middel van backlight ook silhouetten op te zien zijn. Een voor een worden de hokjes geopend en verschijnen er telkens bandleden. Zodra alle hokjes zijn geopend stappen de bandleden naar buiten. Niks rustig aan beginnen, want na het eerste gitaarakkoord van Dance Devil Dance vliegen de vonken letterlijk van het podium.
Sommige bands hebben een bepaalde muziekstijl die voor hun werkt en waar ze krampachtig aan vasthouden. Avatar is daar zeker geen voorbeeld van. Want op ieder album weet de band toch weer een andere weg in te slaan en te experimenteren met een nieuw geluid. Dit zorgt ook voor veel afwisseling in de liveoptredens, want zo staan we het ene moment vrolijk mee te zwaaien op The Eagle Has Landed en enkele secondes later mee te windmillen bij Valley of Disease. Voor Valley of Disease kleurt het hele podium rood. De combinatie van licht- en rookeffecten zorgen voor apocalyptische sferen. En alsof dat nog niet genoeg is, wordt het publiek ook opgeroepen zich van zijn lelijkste kant te laten zien in een grote wall of death.
Door welbekende redenen is het ondertussen alweer ruim drie en een half jaar geleden dat Avatar in Nederland heeft optreden. En in die tijd heeft de band niet een, maar twee nieuwe albums uitgebracht. Namelijk Dance Devil Dance (2023) en Hunther Gatherer (2020). Zo komen er vandaag ook veel nummers van deze albums voorbij. Toch weet de band ook tijd te maken voor wat oudere nummers die niet standaard iedere setlist halen, zoals For The Swarm, Puppet Show, Black Waltz en Tower. Halverwege het nummer Puppet Show wordt het nummer steeds trager gespeeld en valt het uiteindelijk stil. Als de lampen uitgaan, wordt er een grote spotlight geschenen op het balkon, waar zanger Johannes ineens naartoe geteleporteerd is. Al zwaaiend weet hij de aandacht van het publiek dat nog nietsvermoedend naar het podium staat te kijken naar zich toe te trekken. Al voor hij begint aan zijn trombonesolo, maakt hij eerst nog een hondje van een ballon. Na zijn solo rent hij snel weer weg richting het podium om het nummer verder af te maken.
Dat Avatar een theatrale band is, is algemeen bekend. Dit heeft ook een grote invloed op de concertbeleving. Dat valt goed te merken bij Black Waltz, op zichzelf staand een goed nummer. Maar met een theatersausje erover heen gegoten komt het nummer toch beter over. Voor aanvang van het nummer komt een man het podium opgelopen met een heel groot cadeau en plaatst deze op de verhoging voor het drumstel. Als de man de deksel van het cadeautje haalt, komt er een aantal ballonen uit. Niet veel later verschijnt ook het blije gezicht van Johannes uit de doos. Wanneer hij uit de doos stapt, wordt het intro van het nummer afgespeeld. Met een rustige melodie op de achtergrond loopt Johannes over het podium en beeldt hij een verward personage uit. Hij nodigt de mensen uit om mee te klappen en begint met zijn ballonnen een wals te dansen. De combinatie van een rustig tempo met donkere teksten en het stemgeluid van een man die helemaal aan het doordraaien is zorgen voor een bizarre sfeer. Bij ieder refrein wordt er een ballon kapot geknepen totdat er geen ballonnen meer over zijn. Als je Johannes zo wild en uitbundig op ziet optreden zou je haast vergeten dat hij ook heel rustig een emotioneel nummer kan zingen. Zo verschijnt er voor het nummer Tower een piano op het podium waar Johannes plaats neemt. Met zaklampjes in de lucht zingt het publiek mee.
De nekspieren hebben het al zwaar te voortduren, maar zodra Let It Burn wordt ingezet weet ik dat ik morgen wakker word met spierpijn. Dit nummer is ook goed geschikt om mee te windmillen. Het duurt dan ook niet lang voordat heel de zaal is omgetoverd tot een grote bos rondvliegend haar. Langzaam maar zeker gaan we alweer richting het einde van de set en wordt het koninklijke thema Avatar Country er ook nog even bij gehaald met A Statue of the King. Dit is het eerste en tevens enige nummer wat er vandaag van dit album gespeeld wordt. Er verschijnen grote vlaggen achter het podium waarop gitarist Kungen staat afgebeeld. Met een kroon en koninklijk gewaad wordt hij op het podium onthaald. Als je niet zoveel hebt met de band kan ik me voorstellen dat het overkomt als een stom toneelstukje, maar het publiek gaat er goed in mee.
Ik heb het volgens mij al vaker gezegd in andere concertverslagen, praatjes tussen de nummers door zijn oké. Maar je kunt er ook in overdrijven. Zo is dat vanavond niet anders. Tussen The Dirt I’m Burried In en Smells Like a Freakshow wordt zelf ruim vijf minuten uitgetrokken om het publiek te bedanken voor hun support en om het volgende nummer uit te leggen. Ik dacht dat bijna twee uur lang was voor een optreden van Avatar. Maar volgens mij is dit gewoon gedaan zodat de tussenstukjes er ook in passen. Dus onderaan de streep worden er ongeveer even veel nummers gespeeld als in een optreden van anderhalf uur. Prima oplossing lijkt mij.
Voor het laatste nummer Hail the Apocalypse gaat nog een keer het figuurlijke dak eraf. Met metershoge sparks op het podium en haar dat alle kanten opvliegt, is de chaos compleet. En alsof dat nog niet genoeg is, wordt er ook nog een flinke dosis confetti de zaal in gelanceerd. Als de regering nog op zoek is naar een goede plek om windenergie vandaan te halen, denk ik dat een concert van Avatar een goed start punt is. Ik snap niet hoe de bandleden het volhouden om avond na avond zolang achter elkaar intens te windmillen. En dat zonder dat dat ten kosten gaat van kwaliteit van de muziek. Want er wordt gewoon strak doorgespeeld.
Met de woorden “Avatar shall return” komt er een einde aan weer een mooi concert. Vandaag was het voor mij de negende keer dat ik de band live aan het werk zag. En hoewel ik eerst nog aan het twijfelen was of ik wel zou gaan, heb ik daar zeker geen spijt van. Qua muziek was ik er namelijk een beetje op uitgekeken. De laatste twee albums spraken mij in eerste instantie niet zo heel erg aan. Dit optreden heeft er voor gezorgd dat ik die ook wat meer ben gaan waarderen, wat wederom mijn theorie bevestigt dat een liveoptreden je kijk op een album totaal kan laten veranderen. Ik vind het knap hoe Avatar iedere tour toch weer een totaal andere show neer kan zetten. Ik kijk in ieder geval uit naar het optreden op Graspop Metal Meeting later dit jaar!
Setlist:
- Dance Devil Dance
- The Eagle Has Landed
- Valley of Disease
- Chimp Mosh Pit
- Scream Until You Wake
- Bloody Angel
- For the Swarm
- Puppet Show
- When the Snow Lies Red
- Do You Feel in Control
- Black Waltz
- Tower
- Colossus
- Let It Burn
- A Statue of the King
- The Dirt I’m Buried In
- Smells Like a Freakshow
- Hail the Apocalypse
Datum en locatie
12 maart 2023, Poppodium 013, Tilburg
Foto's:
Niek van de Vondervoort (niekvandevondervoort.com)
Links: