Cannabis Corpse en Carnation in Aalst: een bedwelmde nieuwjaarsreceptie

Nieuwjaarsrecepties, wat kunnen ze geestdodend saai zijn. Wanneer snoeiharde death metal en bedwelmende genotsmiddelen hun intrede doen, is dit gelukkig veel minder het geval. Laat het nu net deze combinatie zijn die op de derde dag van het jaar centraal staat in Aalst. Zowel het van eigen bodem afkomstige Carnation als de Amerikanen van Cannabis Corpse, dompelen de Vlaamse carnavalsstad onder in een waas van doodsmetaal. Dat de laatstgenoemde groep ook nog eens kwistig op geestverruimende kruiden trakteert, maakte de belevenis er alleen maar beter op. Net als de hoofdschotel, is het voorgerecht van Belgo-Amerikaanse makelij. Aan het duo Carrion–Withered de opgave om de aanwezigen in de juiste stemming te brengen. Knetterstoned en met het volume op oneindig het nieuwe jaar inzetten: als UNESCO en andere moraalridders dit maar niet te weten komen!

Symptomen van schizofrenie treden pas in werking na het nuttigen van verdovende middelen, en niet andersom. Dat de thrashers van Schizophrenia – zeg maar de verderzetting van Hämmerhead – noodgedwongen verstek moeten laten gaan als opener, zal dan ook niet verbazen. Met het eveneens Belgische Carrion, wordt zo’n week voor aanvang een waardige vervanger gevonden. Het vijfkoppige Carrion deelde doorheen de jaren het podium met gevestigde waarden als Suffocation, Leng Tch’e, Memoriam, Necrot en Blood Red Throne. Ook de podia van onder andere MetalDays en Antwerp Metal Fest hebben geen geheimen meer voor deze Oost-Vlamingen. Aan adelbrieven dus geen gebrek voor het deathmetalcombo. Toch valt vanavond de belangstelling eerder aan de lage kant te noemen. Wie net als ikzelf de moeite doet om van bij de start aanwezig te zijn, beklaagt het zich niet. Gedurende de dertig minuten die Carrion op het podium staat, komen onder meer Supreme, Defiled Sanity, Torment, Gingergrind en In the End, There Is Only Death aan bod. Het betreft stuk voor stuk composities afkomstig van de meest recente langspeler Time To Suffer. De “B-ploeg” zoals de frontman de bezetting nogal bot omschrijft (bassist Collin Boone moest zich wegens omstandigheden laten vervangen) maakt in Aalst een goede beurt. Grensverleggend mag het dan nooit zijn, degelijk is het des te meer. Een leuke ontdekking voor sommigen, een prima opener voor anderen!

Als eenmaal de passage van Carrion erop zit, is het Season of Mist wat de klok slaat. De eerste van in totaal drie opeenvolgende groepen onder contract bij de platenfirma, is het Amerikaanse Withered. Het vanuit hoofdstad Atlanta opererende kwartet mag dan reeds een vijftiental jaar aan de weg timmeren, voor heel wat toeschouwers – mezelf incluis – gaat het vanavond om een eerste kennismaking. Dat een eerste indruk onuitwisbaar is, hebben de heren van Withered klaar en duidelijk begrepen. De potpourri van subgenres, legaal te verkrijgen kruiden weliswaar, valt op zijn zachtst gezegd opvallend te noemen. De Amerikanen omschrijven het eigen geluid als ‘tortured blackened death doom grind’, een genrebeschrijving die naast intrigerend best accuraat kan genoemd worden. Wanneer ook crust nog eens als inspiratiebron wordt aangehaald, lijkt het hek helemaal van de dam te zijn. Dat deze drugscocktail niet iedereen kan bekoren, zal niet verwonderen. De uiteenlopende reacties na afloop, gaande van ‘te blekkie voor mijn bekkie’ tot ‘het mag gerust wat zwarter’, spreken boekdelen. Denk ervan wat je wil: dat de misantropie als gifgroen slijm van de muziek druipt, kan niet ontkend worden. Hoezo nieuwjaars-recepties dienen om sociale cohesie te bevorderen? Withered bewijst hier vanavond exact het tegendeel!

Enkele uren voor aanvang van de concertavond, wordt er via de sociale media een wijziging van tijdschema gecommuniceerd. Zo zullen Carnation en Cannabis Corpse onderling van plaats wisselen. De laatstgenoemde band moet het met een tijdslot van amper vijfenveertig minuten stellen en is eensklaps headliner af. Praktische redenen worden als excuus ingeroepen. Wat deze exact zijn, wordt echter niet meegedeeld. Voor Cannabis Corpse, dat in Aalst deze voorjaarstournee op gang trapt, betreft het dus een wat onwennige start. De Amerikanen, vaandeldragers van het meest geïntoxiceerde der subgenres: weed metal, stellen rond de klok van tien het recent verschenen Nug So Vile aan het Belgische publiek voor. Het zesde studioalbum van Cannabis Corpse, de langspeler werd ook door Zware Metalen positief onthaald, komt in concertzaal Cinema met vijf joints aan bod. Openingsnummer Conquerors of Chronageddon, From Enslavement To Hydrobliteration en Dawn of Weed Possession: het zijn slechts enkele van de nummers die voor het allereerst live ten gehore worden gebracht.

Naast het kersverse materiaal, besteedt het olijke combo eveneens aandacht aan de overige telgen in de discografie. Van debuutalbum Blunted At Birth komt Staring Through My Eyes That Are Red aan bod. Ook Beneath Grow Lights Thou Shalt Rise en Tube of the Resinated worden middels onder andere Where The Kind Lives, Immortal Pipes en Fucked with Northern Lights vertegenwoordigd. Van verveling is nooit sprake: hiervoor ontbreekt het niet enkel aan tijd, muzikaal zit het simpelweg te goed in elkaar. In tegenstelling tot wat de groepsnaam doet vermoeden, is dit gezelschap zoveel meer dan een bedwelmde parodie op Corpsegrinder en kompanen. Het valt dan ook te betreuren dat na amper drie kwartier reeds het doek valt over dit optreden. Denkt u overigens dat het rockster-bestaan een en al glitter en glamour is? Frontman Philip “Land Phil” Hall, u kent hem mogelijks van Municipal Waste of Iron Reagan, haast zich meteen na afloop richting merschstand. De muzikant is in Aalst als enige verantwoordelijk voor de verkoop van handelswaar. Een ontnuchterende vaststelling, al mag je dat vanavond louter figuurlijk opnemen.

Eerder in dit verslag werd het reeds meegegeven: als gevolg van een last-minute wijziging in het tijdschema, is het Carnation en dus niet Cannabis Corpse dat vanavond het laatste woord mag voeren. De Antwerpse groep groeit in sneltempo uit tot een vaste waarde binnen het deathmetalgenre. Een onvolprezen prestatie, niet in het minst gezien de jeugdigde leeftijd van de muzikanten. Wat ik Carnation recentelijk op de weide van Alcatraz, Evil Or Die en Herbakkersfestival zag doen, wordt in Aalst schijnbaar moeiteloos herhaald. De ‘hometown boys’ zoals Philip Hall de bandleden introduceert, zijn prima op elkaar ingespeeld. Het geluid klinkt strak en ook met het visuele aspect wordt rekening gehouden. Zo is het aangezicht van brulboei Simon Duson, de frontman is voor de gelegenheid uitgedost in een shirt van Bolt Thrower, naar goede gewoonte van het bloed doordrongen. Voeg hier nog de metalen kettingen rond het torso aan toe en je verkrijgt een intimiderend schouwspel. Gelijkenissen troef met voorgaande passages dus. Toch valt er vanavond wel degelijk een verschil waar te nemen: de setlist. Niet dat er plotseling aan nummers als Hatred Unleashed, Plaguebreeder, Fathomless Depths of Hellfire wordt voorbijgegaan, ze krijgen het gezelschap van een aantal nieuwkomers. Vooral de Entombed-bewerking Supposed To Rot is een opvallende neofiet. Carnation mag dan plotsklaps tot headliner zijn gebombardeerd, een bisronde is vandaag niet aan de orde. Best jammer want net als eerder bij Cannabis Corpse, smaakt dit naar meer.