De West-Vlaamse centrumstad Roeselare, bij metalminnend Vlaanderen vooral bekend van concertzaal De Verlichte Geest, vormde eerder deze maand het strijdtoneel van het indoorfestival Evil Or Die. Naar goede gewoonte, konden liefhebbers van het zwaardere werk gedurende twee dagen in Zaal Kerelsplein terecht. De eerste festivaldag mocht dan volledig in het teken van hardcore staan. Het laatste woord was een dag later aan het metalgenre voorbehouden. Na op vrijdag enkel een fotograaf te hebben afgevaardigd, stuurde Zware Metalen deze keer ook een reporter op pad. De prestaties van Fleshgod Apocalypse, Hatesphere, Evil Invaders, Carnation en anderen werden in woord en beeld onder de loep genomen.
Wie net zoals ik op het openbaar vervoer is aangewezen, kent de frustraties. Gemiste aansluitingen, omleidingen, spoorwerken zonder merkbaar resultaat: de lijst gaat nog even door. Gent en Roeselare mogen dan maar een zestigtal kilometer van elkaar verwijderd zijn, ik doe zaterdag bijna vier uur over het traject. Het trieste resultaat van deze lijdensweg: Flatchet Creed, Solitude Within en Deafcon zie ik vandaag niet aan het werk. Wanneer ik eindelijk aankom in de Acaciastraat (de gelijkenis met een nummer van Iron Maiden berust louter op toeval), is het uit de regio afkomstige At The Front druk met het voorbereidend werk in de weer. Hoor ik daar overigens Machine Head’s Davidian tijdens de soundcheck? Het is goed mogelijk want de invloed van Robb Flynn en co is doorheen het optreden duidelijk waarneembaar. Wat dit vierkoppige gezelschap vanavond in de Rodenbachstad laat horen, valt best opzwepend te noemen. Tijdens de dertig minuten durende set, wordt het publiek met onder andere Faith, Decapitation en The Pain op een stevige dosis groovewerk getrakteerd. Een leuke binnenkomer, al vormt het gebrek aan eigen smoelwerk tezelfdertijd een lichte afknapper.
Ook de volgende groep op het podium is afkomstig uit de provincie West-Vlaanderen. Guilty As Charged opende afgelopen zomer nog voor Pro-Pain en mag nu dus opnieuw voor een groot publiek opdraven. De ultramelodische thrash metal van het combo gaat er bij een aanzienlijk deel van het publiek vlot in. Dat Guilty As Charged een thuiswedstrijd speelt, moet uiteraard ook in acht worden genomen. Feel The Rage, Black Mamba en het van debuutplaat Leap of Faith afkomstige I’ll Never passeren in chronologische volgorde de revue. Het is evenwel wachten tot halverwege het optreden wanneer de compositie Rise me voor een eerste keer volledig in de muziek doet opgaan. Eerlijk is eerlijk: de nummers worden stuk voor stuk op strakke wijze gebracht. Met een wat boosaardiger klinkend geluid (lees: minder melodie,) zou ik deze band echter beter op waarde kunnen schatten. Net als At The Front laat Guilty As Charged een degelijke indruk optekenen. Op een eerste hoogtepunt van deze metaldag is het daarentegen nog wachten.
Slaughter Messiah laat ons vandaag voor de eerste en tevens enige keer de taalgrens oversteken. Om een Franstalige term te hanteren: het is niet de enige première die de Waalse groep voor ons in petto heeft. Ook aan het wachten op een eerste hoogtepunt wordt in eenzelfde klap een eind gemaakt. De hybride tussen black- en thrash metal, het gezelschap houdt het bij de term ‘ancient metal of death’, weet meer dan alleen mijzelf over de streep te trekken. U vraagt om verduidelijking? De moshpit houdt niet alleen de volle dertig minuten stand, ik neem er de meest bizarre taferelen waar. Van een accidentele bierdouche (zonde van het gerstenat!) tot gescheurde broekspijpen die het merk van ondergoed verraden: aan geestdrift geen gebrek. Slaughter Messiah laat vandaag onder meer Blasphemous Exhumation en uiteraard de meebruller Black Speed Terror horen, allen ongepolijst en met een knipoog naar heerschappen als Deströyer 666 en Nocturnal Breed. Voor een originaliteitsprijs mag dit dan niet in aanmerking komen, het gaat wel degelijk om een puik staaltje muzikale oorlogsvoering. Leuk om weten: wanneer de zwartgeblakerde thrashers het slotnummer inzetten, wordt er versterking geboden vanuit de ritmesectie van Evil Invaders. Jammer van de korte duurtijd.
Carnation zie ik op Evil Or Die voor de derde keer in amper twee maanden tijd live aan het werk. Dat ik nog steeds reikhalzend uitkijk naar de podiumkunsten van Simon Duson en co zegt veel over mijn waardering voor deze groep van eigen bodem. Met nog maar één studioalbum op de teller, het vorig jaar verschenen Chapel of Abhorrence, heeft Carnation maar een beperkt oeuvre ter beschikking. Laat dit nu meteen het grootste pijnpunt vormen: de setlist is vooralsnog erg voorspelbaar. Dat voorspelbaarheid en verveling geen synoniemen van elkaar zijn, toont de Heistse deathmetalgroep vandaag andermaal aan. Ook deze keer worden Plaguebreeder, Hellfire, Necromancer, Hatred Unleashed en het afsluitende Fathomless Depths met een stevig volume door de luidsprekers gejaagd. Van een getemperd enthousiasme bij muzikanten en publiek is vooralsnog geen sprake. Het net uit Japan teruggekeerde Carnation – de band doorkruiste nagenoeg simultaan met tyfoon Hagibis het land van de rijzende zon – laat ook in Roeselare een geslaagde passage optekenen. Ook deze vaststelling mag je gerust als voorspelbaar beschouwen.
Ik mag dan al enige tijd met Evil Invaders vertrouwd zijn, het is vandaag de eerste keer dat ik het combo in actie zie. Dat de optredens waar je het langst op wacht ook de beste zijn, is een redenering die helaas niet altijd opgaat. De speedmetalgroep heeft in Roeselare met het meest chaotische geluid van de dag te kampen. Zoveel gezichtsbeharing als frontman Johannes “Joe” Van Audenhove heeft, als zo’n muzikale brij ervaar ik het. Des te beter dat de meeste aanwezigen er zich niet aan lijken te storen, ik zoek echter al snel de buitenlucht op. Ik zie Evil Invaders graag binnenkort in betere omstandigheden aan het werk. In de tussentijd hou ik me wel zoet met de eerder deze maand verschenen liveregistratie Surge of Insanity.
Aan Hatesphere de opgave om de laatste rechte lijn richting headliner in te zetten. Als het kwintet vanavond hetzelfde energieniveau als op plaat benadert, dan mogen de toeschouwers zich opmaken voor een fikse adrenalinestoot. De Denen voldoen dan wel aan de verwachtingen, deze keer laat het publiek het massaal afweten. Wanneer Resurrect with a Vengeance, To the Nines, Forever War en Ruled by Domination worden afgevuurd, valt de respons eerder lauw te noemen. Toegegeven, de groep uit Aarhus kan bezwaarlijk de grootste naam in de scene worden genoemd. Na bijna twee decennia en tien albums, zou je toch verwachten dat er op een grotere fanbasis kan gerekend worden. De combo trekt er zich bitterweinig van aan en verzoekt tegen beter weten in zelfs om een wall of death. Met slotnummer Sickness Within, afkomstig van de gelijknamige plaat, wordt na drie kwartier een einde gemaakt aan de doortocht van Hatesphere. Wat enthousiasme betreft, een geslaagd optreden. Op muzikaal vlak klinkt het me wat te geforceerd om echt een onvergetelijke indruk na te laten.
Symfonische metal en mijn trommelvliezen, het is tot op heden geen geslaagd huwelijk. Van Dimmu Borgir tot de met oestrogeen vermengde groepen als Nightwish of Epica: het hele gebeuren laat me Siberisch koud. Wat het samengaan van death metal en symfonische toetsen betreft, heb ik tot voor aanvang van Evil Or Die amper ervaring. Headliner Fleshgod Apocalypse, de enige groep die vandaag een vol uur speeltijd krijgt, wacht in Roeselare de opdracht om me van mijn scepticisme te ontdoen. En weet je wat? De Italianen slagen hier behoorlijk in. Een transformatie van twijfelaar tot superfan mag dan wat overdreven zijn, op mijn appreciatie kunnen de Zuid-Europeanen rekenen. Wat Fleshgod Apocalypse in Zaal Kerelsplein tentoonspreidt, is van een bovengemiddeld niveau. De strakheid van uitvoering in combinatie met het oog voor sfeerschepping, dragen bij aan deze genietbare voorstelling. De symfonische elementen die Paolo Rossi en kompanen incorporeren voelen bovendien verrassend natuurlijk aan. Een metaloptreden met een pianist en sopraan op het podium, ik blijf het toch een bevreemdend zicht vinden. Wanneer de groep half na middernacht het podium verlaat om een ogenblik later terug te keren, hoop ik samen met vele anderen op een bisronde. Mijn wens mag dan tevergeefs zijn, het toont bovenal aan dat er op korte tijd veel kan veranderen!
Foto’s:
Dieter Boens (EventfotoDB)
Datum en locatie:
19 oktober 2019, Zaal Kerelsplein, Roeselare
Links: