Toen we aangeschoten werden door een pr-bureau om partner te worden van de aankomende Europese tour van de opkomende, progressieve doomformatie OHHMS, was het eerste wat we dachten: prima, pleur ons logo maar op die kekke poster! Immers, het debuutalbum van deze groep, The Fool, kreeg een dikke 90/100 score en de tour komt langs drie evenementen in Nederland en België waar wij reeds redacteuren op de gastenlijst hebben staan voor een concertverslag. Zo start de tour in Antwerpen op 14 oktober bij Desertfest Belgium, tikt het Into The Void in Leeuwarden aan op 21 oktober en sluit de rondreis af op zaterdag 21 oktober in Patronaat te Haarlem, samen met Radar Men From The Moon. Kaartjes voor die show kan je hier winnen, en eerder gaven we al vier kaartjes weg voor Into The Void. In anticipatie van deze tour, en als excuus om de toffe tourposter nog eens hier te plaatsen, deden wij met zanger Paul en gitarist Marc een voorbeschouwing.
Dag heren. Jullie zijn begonnen in 2014 en hebben de afgelopen jaren hard gewerkt om jullie naam te verspreiden. Zouden jullie OHHMS kunnen beschrijven aan onze lezers die nog niet van jullie gehoord hadden? Wat kunnen ze verwachten op jullie aankomende optredens in Nederland en België?
Marc: OHHMS is een progressieve metalband die begon vanuit een gedeelde liefde voor post-rock en fuzzy riffs. Die twee aspecten proberen we altijd te combineren. Recentelijk zijn we er wat van afgedreven, maar ze zijn nog steeds de kern van onze visie als band. Onze optredens zijn wat meer visceraal, waar we de nummers op een iets intuïtievere wijze ten gehore brengen. Toch denk ik dat we de geschreven nummers live ook eer aan doen.
Paul: Al moet ik zeggen dat ik toch veel liever in de studio sta. Daar voelt het alsof ik veel meer controle heb. Als we optreden word ik in een soort hyper-staat opgezogen waarin ik geen idee heb wat er om me heen gebeurt. Voor ik er erg in heb, zitten we alweer in de tourbus op weg naar de volgende show. Live optreden is als een soort vreemde drugs voor me.
Op jullie aankomende tour door Europa stippen jullie vooral het Noorden en het Westen aan. Omdat jullie twee keer staan te spelen in Nederland en één keer in België moesten wij als Nederlands/Belgisch e-zine wel op de kans springen om partners te worden van jullie aankomende tour. Ik heb begrepen dat dit een van jullie eerste shows zal zijn in Nederland en België. Wat maakte jullie zo zelfverzekerd om hier drie shows op te zetten?
Marc: We hebben wel eens eerder in Nederland gespeeld en dat was iedere keer geweldig. Volgens mij was het niet met opzet om twee keer in Nederland te spelen. Ik beeld me zo in dat onze boeker twee opties in Nederland had en inschatte dat het prima zou kunnen om beide shows te boeken. Hoe dan ook, ik ben blij dat we weer naar jullie land zullen terugkeren.
Paul: Ik kan me herinneren dat we een tijd geleden in Alkmaar speelden op een festival dat Stonerfall heette. Dat was zo leuk. Ik kan me herinneren dat onze basgitarist wat zware medicatie moest nemen, vervolgens teveel alcohol dronk en in slaap viel op het podium terwijl de headliners The Machine hun optreden aan hen doen waren. Er was echt geen manier om hem van het podium af te sleuren. Uiteraard niet de beste manier om je eerste indruk achter te laten, maar achteraf was het gewoon een hilarische ervaring.
Ik zie dat jullie naast een paar beroemde bands staan te spelen op Desertfest Belgium en Into The Void. Naar welke show van andere bands kijken jullie zelf het meest uit? Welke (onbekendere) bands moeten onze lezers die naar deze festivals gaan zeker niet missen?
Paul: Voor Into The Void zou ik Mammoth Weed Wizard Bastard aanraden en voor Desertfest Belgium -(16)-.
Marc: Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar spelen op hetzelfde podium als The Melvins is toch wel een droom die uit komt. Volgens mij zijn we allemaal groot fans van die band. Ook zou ik mensen aanraden Monolord niet te missen.
Ik zie dat jullie op deze tour niet met andere bands rondreizen. Is dit expres zo gedaan?
Marc: We wilden wel graag touren met andere bands, maar de meesten met wie we dat wilden doen, konden helaas niet.
Paul: Zo is het inderdaad gegaan. We hadden een paar bands uitgekozen, maar vlak voordat we de tour aankondigden konden die bands uiteindelijk toch niet mee gaan.
Laten we dan iets meer praten over de muziek die jullie maken. Sinds 2015 hebben we jullie op onze radar staan. Toen recenseerden we de Cold EP. Onze redacteur was echter niet zo heel positief. De andere redacteur die dit jaar jullie debuutplaat recenseerde, The Fool, was laaiend enthousiast en plakte er een 90/100 score op. Is Cold dan echt zoveel beter dan The Fool?
Marc: The Fool is zeker een flinke vooruitgang op Cold.
Paul: Ha, volgens mij hebben we sinds we begonnen zijn in totaal nog maar drie of vier negatieve recensies gekregen, en diegene van Cold die je aanhaalt kan ik me nog wel herinneren. Ik vind die EP gewoon geweldig, en die redacteur van jullie zat er wat mij betreft echt naast. Iedereen heeft zijn mening, uiteraard, dus die recensie hebben we gewoon moeten incasseren. Nu ik er over nadenk is het eigenlijk best bizar dat we niet meer negatieve recensies gekregen hebben, gezien het feit dat onze muziek niet altijd even makkelijk te verteren is.
Marc: We proberen telkens om elke plaat die we op dat moment maken ons beste te laten zijn. Cold weerspiegelt de band die we toen waren, en The Fool geeft onze vooruitgang weer. De nummers voelen wat anders aan en zijn slimmer gearrangeerd. Als we steeds een nieuwe renditie van Cold zouden brengen, zou de lol er snel vanaf zijn. Bands die niet evolueren worden al snel saai. Het ziet er op dit moment uit dat de opvolger van The Fool een nog grotere sprong zal zijn dan de sprong van Cold naar The Fool. We stagneren het liefst niet.
Om wat preciezer te zijn, noemde de eerste redacteur jullie muziek als een hindernisbaan waar veel genres samenkomen die niet perfect op elkaar aansluiten. De tweede redacteur beschreef echter uitvoerig hoe jullie magischerwijs een hoop verschillende stijlen aan elkaar weten te knopen.
Marc: Misschien zijn we gewoon beter geworden in het samen schrijven van muziek. Echter, de kans is alsnog groot dat die twee redacteuren gewoon een andere mening hadden. We verwachten niet dat iedereen onze muziek geweldig vindt en dus verbaast het me niets dat die recensisten een tegenstrijdige indruk hadden van onze muziek. Persoonlijk zie ik niet zo’n groot kwaliteitsverschil tussen die Cold en The Fool, ook al is er wel degelijk een duidelijk verschil tussen die twee. Misschien is dat moeilijk te signaleren als insider van de band.
Er is een interessant tarot-concept achter The Fool. Kunnen jullie dat concept wat toelichten en vertellen waarom jullie er voor gekozen hebben om jullie debuutplaat een conceptalbum te laten zijn?
Marc: Nou, dan moet je bij Paul zijn!
Paul: Ja, ik werd een beetje geobsedeerd door het artwork wat op iedere tarotkaart staat en wat het betekent in combinatie met de andere kaarten in het deck. Wanneer ik ergens door geobsedeerd raak, verslind ik het op vraatzuchtige wijze en die obsessie bloedde uit tot de songteksten en het arwork voor de band en het album.
Marc: Nadat we de plaat geschreven hadden zijn we inderdaad geïnteresseerd geraakt in de Tarot. Toen kregen we een idee hoe we de Tarot visueel en lyrisch konden vermengen met de muziek die we al geschreven hadden, en dat hebben we gewoon uitgevoerd. Het idee om er een conceptalbum van te maken is dus op volstrekt natuurlijke wijze gebeurd, en heeft het schrijfproces niet beïnvloedt.
Ik heb me laten vertellen dat jullie getekend hebben bij het prestigieuze Holy Roar Records door hen gewoon jullie muziek op te sturen. Klopt dat, en kunnen jullie meer vertellen over hoe jullie progressief-leunende doom terecht kwam op een hardcore-label?
Marc: Het is een simpel verhaal eigenlijk. Paul en ik stelden een lijst met labels op waar we onze muziek naar toe wilden sturen en Holy Roar Records hadden we als totaal onrealistische wens onderaan dat lijstje toegevoegd. De andere labels hadden ons allemaal afgewezen en gek genoeg was Holy Roar Records de enige die ons een positief antwoord gaf.
Paul: Nou, positief… Ze vonden de muziek geweldig, maar waren geen fan van mijn stem. Daar voelde ik me dan toch weer slecht over.
Marc: In ieder geval, we hebben geluk gehad dat eigenaar Alex op dat moment op zoek was naar een band met het geluid dat wij hadden. Het hielp ook dat we al een EP af hadden, met artwork en al, klaar om uitgebracht te worden. De les die daarvan te leren is, is dat je gewoon je zaakjes op orde en een hoop geluk moet hebben…
Paul: Een geen klootviooltjes zijn, dat helpt ook.
Zelf ben ik fan geworden van dat label via de hardcore-albums van bands als Rolo Tomassi, Throats, Brutality Will Prevail en Kerouac. Kort gezegd, ik ben een hardcore kid. Na die lijst aan bands zou je niet meteen OHHMS verwachten. Echter, jullie hebben al jullie muziek via Holy Roar Records uitgebracht. Wat maakt jullie relatie zo goed?
Marc: Precies zoals jij zijn we allemaal fan van bands die bij dat label getekend hebben. Dat was natuurlijk ook de reden dat hij op ons wensenlijstje stond. Maar dat is niet de reden waarom we al die tijd bij het label gebleven zijn. We blijven omdat ze ons altijd hebben gesteund en ons hebben toegestaan gewoon muzikanten te zijn. We voelen ons bijvoorbeeld niet onder druk gezet om bepaalde dingen wel of niet te doen. Daarnaast voelt het gewoon fijn om samen met zoveel andere coole bands bij een label te horen. Je zou ons echt een goed aanbod moeten doen om ons weg te krijgen bij Holy Roar Records, haha.
Paul: Daar kan ik niks aan toe voegen. Holy Roar Records handelt hun zaakjes af met een echte DIY-atittude. Ze zijn altijd eerlijk en beheren de beste bands uit de scene van het Verenigd Koninkrijk. Wat is er dus om niet van te houden? Ieder bandlid van OHHMS heeft trouwens een hardcore- en punk-achtergrond, dus in dat opzicht is het ook een perfecte match. Het enige waar ik me over verbaas is dat Holy Roar Records nog niet opgekocht is door een gigantisch label!
We hebben een paar van jullie nummers toegevoegd aan onze nieuwe Topzwaar playlist op Spotify waar we stilstaan bij de beste nieuwe muziek die recentelijk is uitgekomen. Welke nummers of artiesten zouden jullie ons aanbevelen om aan die afspeellijst toe te voegen?
Marc: Hm, recentelijk heb ik veel zitten luisteren naar black en post-black metal, dus ik zou dingen als Winterfylleth, Marduk en Schmammasch erin zetten. Het nieuwe materiaal van Converge, en zeker de nieuwe single Reptilian, zou ik er ook zeker aan toevoegen.
Paul: De volgende dingen komen me te boven: Devil Is Fine van Zeal And Ardor, Bleeding In The Blur van Code Orange, Boston Gold van Horisont en Fortune Favours The Insane van HARK. Dat zijn toch wel mijn favorieten van dit jaar.
Om af te sluiten, wil ik nog even vragen naar de toekomst van OHHMS. Wat hopen jullie allemaal nog te bereiken met de band?
Marc: We zijn momenteel hard aan het werk om The Fool op te volgen en in de tussentijd willen we zoveel mogelijk coole shows spelen met andere toffe bands. We hebben echter niet een heel ambitieus bestemmingsplan voor OHHMS. Getekend zijn bij Holy Roar Records, touren met bands als Bossk en Slabdragger en spelen op festivals als Desertfest en ArcTanGent is voor mij al genoeg. Het feit dat er mensen bestaan die ook meer een beetje om ons geven is voor mij al genoeg. Ik hoop dat we creatief blijven en echte muziek kunnen blijven maken. Bescheiden doelen, denk ik zo. Bescheiden en realiseerbaar.
Paul: Ik had het niet beter kunnen zeggen!
Links: