Het Deense MØL over black metal, shoegaze en de vergankelijkheid van het bestaan

Het afgelopen jaar was MØL met zijn blend van black metal en shoegaze één van de meest geroemde nieuwkomers. Het debuutalbum Jord werd lovend ontvangen door fans en critici. De plaat haalde niet alleen een prominente plaats in mijn eigen jaarlijst, maar eindigde ook in top 50 van Metal Hammer. Via Holy Roar Records bracht de band dit jaar nog zijn eerste twee EP’s opnieuw uit en de Denen toeren dit najaar met Rivers of Nihil, Orbit Culture en Black Crown Initiate door Europa. Op 4 oktober zijn ze te zien in Patronaat te Haarlem op de dag erna in Trix te Antwerpen. Reden genoeg voor een interview met vocalist Kim Song Sternkopf!

Hi Kim, hoe gaat het met je?

Hey! Nou, ik ben best wel moe nu. Het is een beetje schipperen tussen twee banen; ons dagelijks werk en de band.

Ja, het lijkt me moeilijk te combineren, vooral tijdens het festivalseizoen nu!

Klopt. Dat is een staat waar vele mensen of vele bands in terechtkomen. Het kan de goede kant opgaan, zodat je kunt leven van je werk in de band. De andere kant is dat je een alternatieve manier moet vinden om met de band door te gaan voor de rest van je carrière, mits je reguliere baan en je familie dat toelaten.

Nou, ik hoop voor je dat je op een gegeven moment genoeg kunt verdienen met MØL om ervan te leven en er fulltime aan kunt werken!

Ik weet niet of ik dat wel wil. Ik heb een paar jaar als concertfotograaf gewerkt en ik ben eraan gewend om met vele muzikanten om te gaan. Ik werk nu als maatschappelijk werker met tieners. Het gaat mij om relaties, die moet je onderhouden. Dat staat zo ver af van hetgeen je met de band doet. Dus ik denk dat mijn reguliere werk me geaard houdt. Ik ben het type mens dat gemakkelijk kan wegzweven. De mensen in mijn omgeving, zoals mijn vriendin, houden mij aan de grond. En stel nou dat je fulltime bezig bent met de band, maar je niet gelukkig bent, wat is dan het punt?

Ja, dat is waar. Het gaat er natuurlijk wel om dat je gelukkig bent. Zeg, hoe was het laatst op ArcTanGent? Ik zag dat zanger Brady van Conjurer jullie vergezelde op het podium voor Bruma, wat leuk!

Had je Conjurer ook gezien op Complexity Fest vorig jaar?

Nee, helaas niet, maar mijn collega’s van Zware Metalen waren erg enthousiast!

Ah oké. Zij deden het in ieder geval behoorlijk goed! Het is altijd hetzelfde liedje bij ons. Wanneer wij allebei een concert of een festival doen, spelen we tegelijkertijd of op verschillende dagen. Tijdens ArcTanGent was het nou net die ene keer dat we op dezelfde dag en vlak achter elkaar speelden. Daarom belde ik Brady twee dagen van tevoren op om te vragen of hij ervoor in was om met ons mee te doen. Het antwoord was “Ja!”, dus ik stuurde hem de tekst van Bruma.

Hoe is het om ‘shoegaze metal’ te spelen?

Mensen hebben erg lage verwachtingen van hetgeen ze live gaan meemaken. Over het algemeen wordt verwacht dat de band er heel statisch bij staat, maar ik sta er als frontman van MØL allesbehalve statisch bij.

Haha, ja, jij weet wel een indruk te maken live! Hoe zou je de scene willen omschrijven? 

Dat is een brede vraag! De scene verschilt erg per land denk ik. Black metal lijkt – of je nu in het Verenigd Koninkrijk, Scandinavië of Duitsland bent – een nieuw ding van de popcultuur te zijn. We zien een toename van mensen die ingaan op het atmosferische aspect van black metal. Ook denk ik dat bands die zijn geïnspireerd door black metal steeds meer tractie krijgen. Wij profiteren daarvan.

Houd je zelf van black metal?

Ik houd wel van wat traditionele black metal, maar het kan te conservatief worden als het gaat om hoe je je dient te gedragen. Dat idee heb ik overigens bij ieder genre. Er is natuurlijk ook een cultuur aan verbonden.

Je bent geen fan van de blackmetalcultuur?

Nou, dat hangt van het aspect af. Ik zie mezelf niet strikt als een blackmetalfan.

Hoe ga je als band om met social media? 

Ik denk dat er een dunne lijn is tussen betrokken zijn bij je fans en je artistieke mystiek tenietdoen. Hoe je jezelf als merk neerzet, is erg belangrijk voor een metalband anno 2019. Je moet een goed idee hebben van de manier waarop je overkomt als band. Het is jammer dat wij ons met marketing moeten bezighouden. We willen gewoon muziek spelen, maar het is een noodzakelijk kwaad om je stijl over te brengen en om shows geboekt te krijgen.

Over je eerste album Jord, wat betekent de titel?

Wacht even alsjeblieft, we hebben na dit interview een meeting met de band, dus ik heb onze drummer Ken Lund Klejs gevraagd om erbij te komen zitten. Hij is medeoprichter van de band.

Oh, gezellig! Hi Ken! Kim ging net uitleggen wat de titel van jullie debuutplaat betekent.

Kim: Ja, Jord betekent in het Deens aarde in de zin van grond en bodem, maar ook de planeet Aarde. Het heeft dus meerdere connotaties. Het album gaat over onze sterfelijkheid. We stoppen er een hoop energie in om later herinnerd te worden, maar uiteindelijk vergaan we allemaal tot stof. Ik kwam met de titel voor het nummer Jord (wat later dus ook de titel van het album werd) toen ik een door moeilijke periode ging. Het zette me aan het denken en ik ging mijn eigen leven revalueren. Het was een goede manier om na te gaan wat je nu eigenlijk met je tijd doet. Het doet er uiteindelijk niet toe.

Dus het gaat om de futiliteit en de vergankelijkheid van het leven?

Kim: Ja, precies. Je moet ervan genieten voor hoe lang het duurt.

Is de clip voor Bruma geïnspireerd door de video van Sólstafir’s Fjara? In beide clips sjouwt immers een jongedame met een houten kist door mooi natuurlandschap.

Ken: Nee! Die clip zagen we pas nadat we de video voor Bruma hadden gemaakt.

Wat stelt het artwork van Jord voor?

Ken: Ik zie het als een gezicht.

Kim: Ja, jij ziet het als een gezicht. De maker van het artwork ziet het echter als de aarde die uit haar vorm is gegroeid. Als in, waarin veranderen wij onze planeet? Het is ook één van de boodschappen van het album; zorg goed voor de aarde.

Aha, dus je hebt het ook over ecokritiek?

Precies.

Wanneer mogen we nieuw materiaal verwachten?

Ken: Dat weten we nog niet. Dat is een evoluerend proces.

Kim: We willen onze tijd ervoor nemen. De druk is enorm.

Voel je na al die lovende recensies de druk om weer net zo’n succesvol vervolg te maken op Jord?

Kim: Ik denk niet dat dat het schrijven moeilijker maakt. Het is voor ons belangrijker om synchroon te blijven met hetgeen wat we doen en om ons te focussen op het werk, in plaats van ons te focussen op wat mensen ervan zouden kunnen verwachten.

Ik las in een interview dat het geluid van MØL de kant op kan gaan van Alcest’s Kodama. Willen jullie net als Neige muziek maken die klinkt alsof zij afkomstig is van een andere wereld?

Ken: Niet zozeer, het gaat ons wel altijd al om de soundscapes en het voelt goed om die te spelen.

Ja, als ik naar jullie muziek luister, voelt het als een pauze. Lekker wegdromen, terwijl je geaard wordt. Die dualiteit in jullie muziek, de blackmetalscreams en de dromerige gitaarriffs, trekt mij erg aan. Het is knap jullie die harmonie bewerkstelligen.

Kim: Dat is één van de redenen waarom ik dit soort muziek speel. Bij andere genres voel je die emotionele dynamiek niet zo. In deze muziek kun je jezelf verliezen en het besef van tijd en ruimte kwijtraken. Dat is een echte opluchting.

Jullie muziek is een mélange van black metal en shoegaze. Wat is het aan die genres dat ze zo goed met elkaar samensmelten?

Ken: Je hebt het introverte, mooie van shoegaze en het harde, ruwe van black metal. Dat is als zwart/wit. Het complementeert elkaar.

Vraagje voor jou, Kim. Hoe gebruik jij je zang als instrument? Ben je hierdoor geïnspireerd door Benea Reach van Alleviat?

Kim: Ik weet niet hoe ik dat doe, maar orkestratie is het sleutelwoord hier. Complementeren wat er ook maar in de mix of in de instrumentatie zit, dat is erg belangrijk voor ons. Dat had ik in gedachten toen we de nummers schreven. Wat ik zing, komt dus niet zomaar bovenop de rest. ‘Less is more’ is eigenlijk de beste benadering voor de orkestratie.

Zijn optredens vermoeiend of versterkend? Het ziet er allemaal best intens uit. Hoe voel je je na afloop?

Ken: We voelen ons uitgeput.

Kim: Het duurt voor mij ongeveer twee uur lang om te ‘landen’ na een optreden.

Als je met welke band dan ook op deze aarde zou kunnen toeren, welke band zou je kiezen?

Ken: Persoonlijk zou ik dan de originele bezetting van Dimmu Borgir kiezen!

Wat is typisch aan jullie shows?

Ken: De stroboscoop!

Hoe zouden jullie het vinden om volgend jaar op Roadburn op te treden?

Kim: Dat zou geweldig zijn!

Heb jullie een favoriete filosoof?

Beiden: Nee.

Een favoriete schrijver dan?

Kim: Ja, die heb ik wel. Ik lees graag het werk van H.P. Lovecraft.

Maar natuurlijk! Wie waren jullie grootste muzikale invloeden toen je opgroeide?

Kim: Decapitated!

Ken: Dimmu Borgir!

Goeie! Zouden jullie ook een paar favoriete albums kunnen noemen?

Ken: Enema of the State van Blink-182

Kim: Organic Hallucinosis van Decapitated! En verder… Pfoe, ik luister naar zoveel muziek!

En hoe vind je het laatste werk van Pijn en Conjurer, Curse These Metal Hands?

Kim: Ik vind het heel leuk! Erg tof, zo’n mashup van twee bands!

Tot slot: heb je nog iets anders onze lezers te vertellen?

Kim: Volg ons op Instagram en Facebook!

Ken: We hopen dat jullie naar onze shows gaan!

Dank voor dit interview, heren! Ik kijk erg uit naar jullie optreden! Zware Metalen is erbij op 4 oktober in Haarlem. Veel plezier op jullie tour!

Beiden: Dank je wel!

Links: