De Zweedse band Mist Of Misery speelt sinds 2010 een enigszins bescheiden rol in de wereld van symfonische black metal. Toch krijgt…Lees verder ›
Black
“Light and force has a name…. We the people have a voice”, aldus de biografie van het Zwitserse Samael. De band brengt…Lees verder ›
Het Noorse Kampfar heeft de gave om op elk album goed te zijn. Elk album is minstens een 75 op 100 waard…Lees verder ›
Blyh is een Duitse band die na Transparent to the World (2017) nu komt met een opvolger. Blijkbaar zouden de bandleden hun stuivers…Lees verder ›
Muziek die net zo mooi is als de albumtitel? Dit is Lunar Falls van Suldusk. De Australische Emily Highfield maakt blackened neo-folk.…Lees verder ›
In 2014 werd het debuut al onder de loep genomen en begrijpelijkerwijs werd de opvolger even overgeslagen. Nebula Orionis maakt op papier 'atmospheric…Lees verder ›
Thecodontion is wat je noemt een uniek project. Het concept achter de band is ontsproten aan de creatieve geesten van twee Italianen:…Lees verder ›
Cirith Gorgor. Neerlands black metal trots voert al ruim twintig jaar het zwartgeblakerde vaandel en brengt met Sovereign album nummer zeven uit.…Lees verder ›
Ik weet het nog goed, ergens mid-september 2010. Ik kreeg de debuutrelease van de Zweden van Istapp, Blekinge, in handen. Al vanaf het…Lees verder ›
Geslagen, gebroken, op het canvas gemept… en dan toch een uitweg vinden uit alle miserie. Rechtstaan en weer verdergaan. Dit is de…Lees verder ›