First Fragment – Gloire Éternelle

Geschreven door op 24-10-2021 om 14:05.

Hoezeer ik mijn best ook deed, de lessen Frans op het voortgezet onderwijs waren voor mij niets anders dan een ware martelgang. Urenlang woordjes stampen en grammatica leren en doodleuk weer een 2,4 op het blad van je toets zien staan. Accent grave, accent aigu, accent circonflexe, cedille, de enorme hoeveelheid woorden met eenzelfde klank maar die dan toch anders geschreven werden (bijvoorbeeld: tu es, elle est…) ik zag na een tijdje door de bomen het bos niet meer. Hoe mooi ik de taal ook vind, de complexiteit zorgde bij mij voor pure verwarring.

Zo kan het ook zijn met Gloire Éternelle, het nieuwe album van het Canadese First Fragment; gejaagdheid en lichte onrust zouden zomaar over je heen kunnen komen bij het beluisteren ervan. Niet dat de Franse teksten voor onbegrip zullen zorgen of dat de tien tracks abominabel in elkaar steken, maar het album is zo monsterlijk volgepropt met riffs, riedeltjes, noten, onverwachte wendingen en vliegensvlugge uitspattingen dat het je zomaar zou kunnen gaan duizelen. Zo overvol dat het gevaar bestaat dat je binnen een aantal tracks het gevoel hebt volledig murw gebeukt te zijn.

Als jij daarentegen een veelheid aan afwijkende, eigenzinnige structuren, spelen met de dynamiek en een krankzinnige hoeveelheid aan maatwisselingen weet te waarderen, heb je aan dit album een toonbeeld van ijzersterk technisch muzikaal vakmanschap. Tracks als bijvoorbeeld La Veuve & Le Martyr, De Chair Et De Haine en het achttien minuten lange In’el zijn extreem gelaagd, aantrekkelijk, onderscheidend en barsten uit hun voegen van complexiteit en intensiteit. Ze bevatten een spervuur ​​aan neoklassieke riffs, harmonische gitaarlijnen, bijtende vocalen, geraffineerd gillende gitaren en snel drumwerk.

Het gevaar van deze spielerei is dat dit uitmondt in een nodeloze muzikale ronddwaling en overbodig gefrunnik op instrumenten; deze diepe valkuil wordt door First Fragment vermeden door het album heel kleurrijk, tot in finesse (het instrumentale Sonata En Mi Mineur) uit te werken. Met ongebruikelijke maatsoorten, een hoge snelheid, een haast ontelbare hoeveelheid solo’s (alleen al in Pantheum negentien stuks), plotselinge tempowisselingen en veranderingen van sfeer weet First Fragment een onstuimige schoonheid te creëren.

De basgitaar baant zich daar, dan weer rustig dartelend, dan weer woest brommend, een geheel eigen, weelderige weg doorheen, als ware het een bij in een kleurrijk bloemenveld vol pracht en praal. De levendige overdaad wordt gecomplementeerd doordat er een legio aan diverse invloeden voorbijkomt: de hoofdmoot bestaat uit technische death metal, waar allerhande invloeden als onder andere flamenco, jazz en klassiek aan toe worden gevoegd. Waar de muziek extreem veelzijdig is, was het fijn geweest als dit ook op de vocalen van toepassing was geweest. De huidige brul is prima, maar als alles muzikaal zo divers ingekleurd wordt, had ik het niet erg gevonden als dat qua vocalen ook gedaan was.

Wat ik nog weet van de lessen Frans? Mijn lerares leerde ons een aantal heel bizarre uitdrukkingen, die een totaal andere betekenis hadden dan de letterlijke vertaling. Hoe was het ook alweer? Welke is hier passend? Iets met een eend die drie poten had gebroken? Ça ne casse pas trois pattes à un canard? (Niets om over naar huis te schrijven?) Nee, die gaat hier zeker niet op. Iets met grof geschut? Oh, ja: Je pense que Gloire Éternelle est canon. (Ik vind Gloire Éternelle waanzinnig mooi.)

Score:

90/100

Label:

Unique Leader Records, 2021

Tracklisting:

  1. Gloire Éternelle
  2. Solus
  3. La Veuve & Le Martyr
  4. Pantheum
  5. De Chair Et De Haine
  6. Sonata En Mi Mineur
  7. Ataraxie
  8. Soif Brûlante
  9. In’el
  10. Mort Éphémère

Line-up:

  • David AB – Vocalen
  • Phil Tougas – Gitaar, Achtergrond Vocalen, Keyboard
  • Nick Miller – Gitaar
  • Dominic Lapointe – Fretless basgitaar
  • Nicholas Wells – Drums

Links: