Iran. Een prachtig land met een heel rijke geschiedenis en een grote culturele rijkdom. Het staat dan ook hoog op mijn ‘bucketlist’ als reisbestemming. Dat ik het land nog niet bezocht heb, heeft echter te maken met de wel heel donkere keerzijde van deze Perzische medaille. Iran is een land met beperkingen. Beperkingen op vlak van religie en geaardheid bijvoorbeeld. Vrije meningsuiting, niet-conventionele persoonlijke ontplooiing en elke vorm van afwijking van de vastgelegde norm worden nauwelijks getolereerd en zijn zelfs potentieel strafbaar. Als een gevolg hiervan heeft niet elke kunst- en expressievorm dezelfde rechten om bij te dragen tot de hierboven geroemde culturele rijkdom van het land. En dat is heel jammer.
Recent informeerden we u nog over de lotgevallen van de Iraanse deathmetalband Arsames, die het land is ontvlucht om te ontkomen aan de celstraffen die de bandleden boven het hoofd hangen. Vorig jaar bereikte ons een gelijkaardig verhaal over de band Confess. Nee, metal heeft blijkbaar niet het recht om de Iraanse cultuur te verrijken. En dat is heel jammer.
Onder dergelijke omstandigheden is het onmogelijk om muziek te maken. Dat begreep ook Sina, het brein achter de Iraanse blackmetalband From The Vastland. Voor wie de blackmetalrecensies op onze site plichtsbewust naleest, is het verhaal achter deze band zeker al gekend. In 2013, slechts drie jaar na de oprichting van de band, verliet Sina zijn thuisland en zocht (en vond) een onderkomen op naar blackmetalnormen bijzonder vruchtbare grond: Noorwegen. Al snel begon hij hier zijn muzikale genie te ontplooien in samenwerking met een aantal gevestigde namen in het wereldje, waaronder Tjalve (Den Saakaldte, ex-1349) en Spektre (Gaahls Wyrd). Dankzij deze succesvolle collaboratie kwam From The Vastland in Noorwegen eindelijk tot volle wasdom. Het is dan ook niet verrassend dat deze band gekenmerkt wordt door een heel typisch Scandinavisch (Noors) geluid. Oosterse (Perzische) invloeden zijn maar zelden hoorbaar, dus verwacht zeker geen tweede Melechesh.
From The Vastland is niet een band van experimenteel gedoe of grote verrassingen. Sina en zijn Noorse collega’s leveren al sinds 2013 (het debuut heb ik nergens weten te beluisteren) consequent degelijk werk af, maar van enige evolutie is tot nu toe eigenlijk amper sprake. Vergelijk je oud werk, zoals Kamarikan (2013), met een recenter album als Daevayasna (2018), dan kan je enkel maar concluderen dat From The Vastland nog steeds dezelfde soort intense en melodische black metal blijft maken. Het geluid is doorheen de jaren wel een stuk voller geworden en de algemene stemming iets zwaarder en donkerder, maar in essentie blijft alles bij het oude.
Zes studioalbums op tien jaar tijd: Sina zit duidelijk ook niet stil. Het tienjarig jubileum wordt dit jaar dan ook gevierd met een nieuwe plaat. The Haft Khan is een prestigieus conceptalbum, gebaseerd op het lange epische gedicht Sjahnama (het Boek der Koningen) uit de elfde eeuw, een indrukwekkend werk geschreven door de Perzische dichter Ferdausi. De Sjahnama vertelt de geschiedenis van Iran aan de hand van de zeven beproevingen van de held Rostam. Weetje: het is het op twee na langste gedicht ter wereld.
Zeven beproevingen, zeven nummers. Zo eenvoudig zit dat dus. En dat zie je ook terug in de songtitels. “Khan” betekent “fase”, maar in dit specifieke geval zou je dat ook kunnen vervangen door “beproeving”. De andere woorden zijn eigenlijk gewoon de telwoorden in het Farsi (Perzisch).
Het album gaat dus van start met de eerste beproeving: Khan e Aval. Aangezien ik benieuwd was of elk nummer ook een weerspiegeling zou zijn van het specifieke verhaal dat erachter zit, heb ik dus even de achtergrond van elke beproeving opgezocht. Aan het begin van het verhaal van de eerste beproeving ligt onze held Rostam te slapen. Plots wordt zijn paard Rakhsh door een woeste leeuw aangevallen. De woeste hengst wint het van de leeuw en Rostam geneest zijn ros achteraf. En ja, dat verhaal zou je best wel kunnen horen in dit openingsnummer. De start is sereen (Rostam slaapt), terwijl er langzaam een dreigende melodie dichterbij sluipt (de leeuw). Plots barst de hel helemaal los (ik zie de leeuw het paard Rakhsh nu met moorddadige neigingen bespringen) en helemaal aan het einde van het nummer lijkt de aanval abrupt te eindigen (Rakhsh verslaat de leeuw). Het verhaal van de aanval wordt in het begin verteld door middel van scherp-melodisch gitaarwerk, ondersteund door een spervuur aan drumblasts. Kenmerkend voor de band blijft de spanningsboog echter nooit lang gespannen. Zo wordt er een tragere, naar mijn gevoel meer verhalende passage ingelast, die dan weer gevolgd wordt door viriel riffwerk, maar nog steeds met een uitgesproken melodische ondertoon. Sina “vertelt” dit allemaal aan elkaar met een vuige, rasperige schreeuw.
Khan e Aval bevestigt dat From The Vastland ook deze keer weer niet van het platgetreden pad zal afwijken. Afwisseling tussen atmosferische en ‘in-your-face’ brutale fragmenten blijft duidelijk de norm. Toch merk je doorheen het album wel dat er veel aandacht is besteed aan het toevoegen van bepaalde creatieve details, zoals overgangen tussen nummers. Zo loopt het dreigende einde van Khan e Aval mooi over in Khan e Dovom, het verhaal van Rostam in de woestijn. Een zachte melodie op sologitaar, ondersteund door rustig gesproken woord, verbeeldt de eenzaamheid en ontbering in de woestijn hier op sublieme wijze.
Khan e Sevom: Rostam verslaat een monsterlijke draak. Dat klinkt heel avontuurlijk en opwindend, en zo klinkt de muziek hier ook wel. Vooral het eerste deel hakt er stevig in. Het tweede deel is opnieuw bijzonder intens, maar atmosferischer.
Toch heb ik één puntje van kritiek. De nummers zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden, omdat ze heel vaak dezelfde opbouw doorlopen: aanloopje – uitbarsting – rustig stuk – atmosferisch stuk. Of een andere combinatie van deze elementen. De volgorde kan dan wel wijzigen, maar het is allemaal soms wat té langdradig en gelijklopend.
Dat neemt niet weg dat dit gewoon heel erg degelijke en kwaliteitsvolle black metal is. Dat er geput wordt uit een lange Noorse traditie is eerder een zegen dan een bezwaar. Zo is het op het einde van Khan e Chaharom toch gewoon genieten van de door Snorre Ruch geïnspireerde neerzijgende riffsequentie die ons nostalgisch terugvoert naar de hoogdagen van Thorns en de begindagen van Mayhem. Deze laatste topband is overigens een constante invloed gebleken doorheen de discografie van From The Vastland.
Dat Sina ook heel sterke, emotioneel geladen melodieën kan schrijven bewijst hij anders wel op Khan e Panjom. De combinatie met akoestische gitaar en de zware stem van Sina maakt dit nummer tot het sfeervolste op dit album. Opnieuw is er veel herhaling terug te vinden, maar laten we eerlijk zijn: het hele atmosblacksubgenre zit propvol herhalingen en uiteindelijk genieten we daar toch ook allemaal van, niet?
Eindconclusie? Geen gemakkelijk album, dit The Haft Khan, en zeker geen ‘easy listen’. Dat het om zeven verschillende verhalen gaat is mooi meegenomen en de hierboven overvloedig besproken atmosferische passages zorgen ervoor dat de aanval op je orgaan van Corti nog enigszins draaglijk blijft. Maar de muziek van From The Vastland is vooral heel druk, wispelturig en intens. Sina vergast ons op een muzikale rijkdom die indrukwekkend maar tegelijk ook vermoeiend kan zijn. The Haft Khan is dan ook een heel sterk album, maar niet voor iedereen weggelegd. Wil je weten of dit iets voor jou is? Beluister dan de twee nummers hierboven. Die kan je echt zien als een graadmeter. Ze tonen de twee gezichten van deze band en vatten zo het album wel mooi samen als je het mij vraagt.
Score:
77/100
Label:
Satanath Records / Iron, Blood and Death Corporation, 2020
Tracklisting:
- Khan e Aval
- Khan e Dovom
- Khan e Sevom
- Khan e Chaharom
- Khan e Panjom
- Khan e Sheshom
- Khan e Haftom
Line-up:
- Sina – Stem, gitaar
- Tjalve – Basgitaar
- Spektre – Drums
Links: