Melechesh – Enki
Nuclear Blast, 2015
Het heeft vijf jaar geduurd, maar de vuurkoningen van Melechesh zijn eindelijk terug. Enki draagt de naam van een god uit het Mesopotamische verleden van deze Armeens/Assyrische band. De samenstelling van Melechesh is enige tijd een vraagteken geweest, maar met de terugkeer van Moloch en Lord Curse is het drietal dat in 1997 Al’Intisar opnam opnieuw verenigd (aangevuld met bassist Scorpios). Wie vreesde voor een one man show van Ashmedi kan dus ook opgelucht ademhalen. Met gastbijdragen van Max Cavalera en Sakis Tolis (Rotting Christ) zal wel rekening gehouden moeten worden.
De sound van Melechesh herken je uit duizenden. Zelf ben ik bijvoorbeeld grote fan van Sphynx en als je die naast Enki oplegt zou je niet denken dat er twaalf jaar tussen beide albums zit. De exotische sound van Melechesh wordt zoals steeds gedragen door de indrukwekkende gitaren die over alles en iedereen heen rollen. De Oosterse invloeden zitten hem puur in de melodische touch en de meeslepende riffs. Hoewel het niet altijd helemaal opvalt is de drum echt retestrak. Lord Curse staat dan wel niet al te vaak in de spotlights, hij houdt de boel wel mooi bijeen door als een machine tekeer te gaan. Enki klinkt dan wel iets minder duister en iets bombastischer dan we ze gewoon zijn, groot is de stijlbreuk zeker niet.
Simpel dus, weer een topalbum erbij voor Melechesh? Ja en nee, heel wat schijven, zeker die waarop ze het gaspedaal opentrekken (Tempest Temper Enlil Enraged, Metatron and Man) zijn echt vet, bij anderen is het melodisch laagje vernis net iets te dun. De bijdrage van Max Cavalera op Lost Tribes bijvoorbeeld is te smaken, maar reduceert het nummer wel tot redelijk platte metalcore. Ook het titelnummer Enki – Divine Nature Awoken ligt me minder, daarvoor is het te lang uitgesponnen en blijven de trage stukken niet voldoende boeiend.
Want je moet toegeven dat Melechesh muzikaal niet zo complex is als de reputatie van en de sfeer rond de band doen vermoeden. Hun recept is relatief eenvoudig, maar daarom niet minder effectief, ze hebben het de voorbije jaren immers tot in de puntjes geperfectioneerd. Juist voldoende black voor wie het rauw wilt, voldoende catchy melodieën voor wie die graag heeft en voldoende Oosters voor wie het wat alternatiever wil. Dat het werkt, bewijst een nummers als The Outsiders, heel sfeervol en muzikaal betrekkelijk toegankelijk, maar dankzij onder meer de rauwe vocalen van Ashmedi wel voldoende geloofwaardig.
Zo is Enki een album dat niet verrast, maar wel imponeert. Een album dat weinig vernieuwt, maar wel kan overtuigen. Na vijf jaar had het misschien iets meer mogen zijn, maar je kan het een band moeilijk kwalijk nemen dat ze hun eigen sound tot in de perfectie tot uitvoer brengen. Dat artwork wordt trouwens ook elke keer beter!
Tracklisting
- Tempest Temper Enlil Enraged
- The Pendulum Speaks
- Lost Tribes
- Multiple Truths
- Enki – Divine Nature Awoken
- Metatron and Man
- The Palm the Eye and Lapis Lazuli
- Doorways to Irkala
- The Outsiders
Line-up:
- Melechesh Ashmedi – Gitaar, vocalen, sitar, keyboards
- Lord Curse – Drums, percussie
- Moloch – Gitaar, vocalen
- Scorpios – Bas, vocalen
Links: