Kijk, soms doe je al eens iets wat je nog nooit gedaan hebt. Wat? Niet alles is voor dit geschreven forum, hoor. Eén ding echter wel. Een plaat beluisteren die louter bestaat uit akoestische nummers opgesmukt met natuurgeluiden, klassieke instrumenten en synth- en pianopartijen. Is deze nieuwe Perdition II van Astral Winter de moeite? Het antwoord volgt later.
Logischerwijze is Perdition II de opvolger van Perdition, ook een akoestische plaat, ook uitgekomen via het Belgische Immortal Frost Productions, intussen al wel zeven jaar geleden. Dit jaar kregen we van dit label al erg sterke releases te horen, meer in detail deze van Frostmoon Eclipse, Ars Veneficium en Cryfemal.
Ik trap een open deur in: eenvoudig vind ik dit album toch niet, ook niet na meerdere luisterbeurten. Het is een geheel van diep droeve gevoelens die weergegeven worden door een eenvoudige combinatie van vertellende akoestische partijen, dansende pianothema’s en ondersteunende synthlijnen. Nu en dan is er een discreet aanwezige verhalende stem. Veelal krijg je natuurelementen te horen die vernuftig tussen bovenstaande elementen zijn gemixt. Dit geheel levert een intrieste inkijk in het hoofd van meesterbrein Young. Deze heer kennen we intussen ook van de melodische blackmetalband Atra Vetosus. Favoriete nummer op dit album is de openingstrack, Corridors Of Time. De reden is simpel, de melodie die wordt verteld, wordt in mijn hoofd automatisch omgezet naar een melodische blackmetalknaller met ultrasnelle blastbeats en screamvocalen.
Score:
70/100
Label:
Immortal Frost Productions, 2020
Tracklisting:
- Corridors Of Time
- Light Of The Cosmos
- Ethereal Light
- Fading From The Skies
- Dreams Of The Stars
- Crystal Tears
- The Celestial Age
- At The Gates Of Creation
- Withering Illusion
Line-up:
- Josh Young – Alle instrumenten
Links: