Ars Veneficium – Usurpation Of The Seven

Niet erg diep verscholen in de spelonken van het Zware Metalen-archief vind je het interview met de ongure heren, S. en Ronarg, van het zwartgeblakerde gezelschap Ars Veneficium: een van de heldere sterren aan het Belgische blackmetalfirmament. Met Usurpation Of The Seven komt de band met de tweede full length, daartussenin verstopt zich ook nog een split met het Russische Ulvdalir met de titel In Death’s Cold Embrace. Het nummer A Thousand Weeping Angels was om duimen en vingers bij af te likken. Jammerlijk, maar langs de andere kant misschien ook weer logisch, vind ik dit nummer niet terug op de tracklist van het meest recente album. Deze laatste plaat kent negen, nieuwe, donkere, duistere brouwsels geschroeid op een stevige Scandinavische leest.

Zoals elke blackmetalband het beaamt, dient een plaat te openen met een obscure, duivelse intro. Gelukkig duurt deze niet al te lang en kan al onze aandacht gericht worden op het verder verloop van dit donkere pareltje. Want dat blijkt dit plaatje toch wel te zijn.

Monsterriffs? Ik spreek er wel vaker over. Wrath Of Life start er onmiddellijk mee. Je waant je direct in het koude noorden van Scandinavië: de messcherpe solo is daar zeker een hulp bij evenals de heldere doch niet te gepolijste productie. Bands als 1349, Setherial en nog wat Finse grootheden komen voorbij in mijn gedachten. Extreem belangrijk bij dit soort black metal, meer nog op die momenten dat alles aan ultra-hoge snelheid voorbij komt gestormd, is onder andere de frasering en de plaatsing van de vocalen. S. doet dat hier met bravoure en verdient hiervoor meer dan alleen een pluim van de juffrouw, misschien eerder de juffrouw zelf. Erg sterke vocale prestatie die doorheen heel het album volgehouden wordt. Een pluim ook voor Ronarg die heel dit album vakkundig muzikaal in elkaar stak, misschien wil hij ook wel een stuk van de juffrouw?

Er zit toch heel wat variatie in het spel. Waar het openingsnummer nog redelijk recht toe, recht aan bleek, is het daaropvolgende Devour The Light, vol schuifriffjes, eerder wat brutaler en smeriger op een thrashy wijze. De Luiaard Heerst heeft dan weer door het “rustiger” karakter, meer het gevoel dat het ook niet zou misstaan op een plaat van Gorgoroth. Gelukkig wordt hierna het gaspedaal nog eens lekker ingedrukt en met In The Fires Of Eternity, krijg je als het ware een stevige tik tegen je bol!

Laten we eens extreem chauvinistisch zijn! Fucking vette schijf uit het Belgenland! Een blackmetalpareltje volgepropt met heerlijke riffs en dito vocalen!

Score:

90/100

Label:

Immortal Frost Productions, 2020

Tracklisting:

  1. Hymns Of Chaos
  2. Wrath Of Life
  3. Devour The Light
  4. In Sin, Bred By Madness
  5. De Luiaard Heerst
  6. In The Fires Of Eternity
  7. 7
  8. Under The Wings Of Beautiful Darkness
  9. The Flame Of Endless Yearning

Line-up:

  • S. – zang
  • Ronarg – gitaar
  • Archcaust -gitaar
  • Norgameus – drum
  • Y. – bas

Links: