‘De zon is nog niet eens onder’, sputtert Chris Goss, terwijl hij de gretige menigte in TivoliVredenburgs Ronda in zich opneemt. ‘Normaliter zit ik nu met mijn vrouw koffie te drinken en ketting te roken.’ En de opperrealiteitsmeester is nóg verder van zijn comfort zone verwijderd: bij de start van de Europese tour in de Eindhovense Effenaar is Goss door zijn rug gegaan. Vanavond (19 mei 2024), en ‘vermoedelijk tot Berlijn’, moet Goss op zijn tanden bijten en zittend rocken. ‘Maar we gaan evengoed knallen!’ Waarvan akte, opgetekend door uw Zware pennenlikker en pixelzuiger Ruben Verheul.
Alain Johannes is de man die je belt als je extra creativiteit en klankkleuren aan jouw band wilt toevoegen. Hij schrijft (mee), doet de techniek en de productie, speelt gevraagde en ongevraagde partijen in en gaat desnoods ook nog met je op tournee. En altijd blijft hij in de schaduw; roem en het grote geld lijken hem niet te interesseren. De Chileens-Amerikaanse alleskunner stond onder meer Queens of the Stone Age, PJ Harvey en Arctic Monkeys bij (zijn CV is veel, veel langer). Zijn eigen projecten mogen er ook zijn: de langspelers met Eleven, bijvoorbeeld, of zijn meer recente soloplaat (Hum, 2020). Vanavond zit Johannes er alleen voor. De multi-instrumentalist houdt het, heel bescheiden, bij zijn vertrouwde sigarenkistgitaar en zijn melancholische stem. En nummers die zonder opsmuk, maar met veel intensiteit, je hart binnentokkelen. Prachtige melodieën; teksten om op te kauwen. Muisstil is het niet in de langzaam volstromende Ronda, maar wie ervoor openstaat, krijgt veel moois aangereikt. Na een klein halfuur, veel te vroeg eigenlijk, worden we bedankt, oprecht, voor onze aandacht.
In 2013 waren de Masters of Reality voor het laatst in ons land (Pinkpop). Het laatste album, Pine/Cross Dover, dateert van nog langer geleden (2009). Chris Goss, de enige constante factor in de Masters (‘meer vastigheid kan ik me niet veroorloven’), heeft intussen niet stil gezeten. Net als Johannes is de uit Californië afkomstige huurling/vrijwilliger in tal van projecten -vooral als producer (Queens of the Stone Age, Mark Lanegan, Melissa Auf Der Maur, The Cult, Foo Fighters… de lijst, jawel, is nog veel langer). De Masters leken met pensioen. Totdat begin mei 2024, uit het ogenschijnlijke niets, de single Sugar werd gedropt, als eerbetoon aan de ‘intelligente vrouwen die hun plek proberen te vinden in de puinhopen van nu’. Goss trommelde oudgedienden John Leamy (drums) en Paul Powell (bas) op, vond in Alain Johannes (‘that motherf#cking guy… je zou hem al je geld moeten sturen’) de ideale riff- en leadmakker en belegde een korte Europese tour. Voor Sugar, maar natuurlijk ook voor de ‘grootste successen’ (of beter gezegd: de nummers die dat hadden moeten worden). Utrecht is de derde tussenstop; er is gelukkig zoveel animo voor de Masters dat van Pandora wordt uitgeweken naar de Ronda, de op één na grootste zaal in TivoliVredenburg. Voor uw fotograaf is dat ietwat lastig (‘neusgaten schieten’ vanwege het hoge podium), maar Goss is er in zijn nopjes: ‘Dit is de “tightest room” waarin we sinds tijden hebben gespeeld. Ik zou hier een plaat op willen nemen.’ Wij houden Goss niet tegen, just saying…
De setlist is een mooie dwarsdoorsnede van de Masters catalogus. Natuurlijk is niet ieder nummer een voltreffer en ontbreken er enkele persoonlijke favorieten. En voor ondergetekende had er wel iets meer buiten de lijntjes mogen worden gekleurd, iets meer met scherp worden ‘geknald’, om nog iets meer podium te bieden aan het meesterschap van de muzikanten en aan de licht-psychedelische kant van de ‘Reality’. Dat laat onverlet dat een goed gevulde Ronda geniet van de hereniging (en voor sommigen wellicht kennismaking) met een van ‘s werelds meest ondergewaardeerde rockbands. Bij de Desert Sessions klassieker Hangin’ Tree denken we enigszins geëmotioneerd terug aan Mark Lanegan, die ons in 2022 ontviel. Alain Johannes schreef het nummer, door zijn werkgever vanavond aangekondigd als ‘één van mijn favoriete nummers aller tijden’. Ook Domino en She Got Me hakken erin, tegen het einde van de reguliere set. Up-tempo, energiek en… tijdloos. ‘Tot een volgende keer!’, verzekert Goss ons, voordat hij, de pijn zichtbaar verbijtend, het podium afstrompelt. Wij helpen het hem hopen. Weer elf jaar wachten op een Pinksteren met de Masters? De muziek blijft wel goed, maar ik weet niet of ik dat haal… Sugar smaakt naar meer; een nieuw Masters album op korte termijn zou, al dan niet ‘commercieel opportuun’, hevig oplichten op mijn radar.
Intussen is de schemering ingevallen in Utrecht en mijmer ik, terwijl ik me naar de trein huiswaarts zeul, over wat hoop brengt, of op zijn minst troost biedt. De omleidingen en vertragingen bespaar ik jullie. Liever sluit ik af met een constatering: deze Realiteit kent geen tijd; ware Masters behouden hun eeuwigheidswaarde.
Setlist:
Alain Johannes
- Not on This Earth
- Eyes to the Sky
- Return to You
- Gentle Ghosts
- Free
- Unfinished Plan
- Disappearing
- Making a Cross
- Endless Eyes
Masters of Reality
- Blue Garden
- Absinthe Jim & Me
- Third Man on the Moon
- Alder Smoke
- Also Ran
- Rabbit One
- Sugar
- Hangin’ Tree
- 100 Years
- Tap ‘n’ Go
- VHV
- Domino
- She Got Me
- Ants in the Kitchen/Goin’ Down
- High Noon Amsterdam
Datum en locatie
19 mei 2024, TivoliVredenburg, Utrecht
Foto's:
Ruben Verheul, Wishful Doing
Links: