Geschreven door Joost Aarts op 15-06-2024 om 17:18.
Uit Mexico hoeven we echt niet alleen maar black of brute death metal te verwachten. Dit Call ov the Void dropt zijn debuutalbum On Grief and Dying in de digitale brievenbus en zoals de titel doet vermoeden, laat het viertal death/doom horen. Na het zeer sfeervolle ambient intro Disbelief – A Numb Prelude om de toon te zetten horen we de in eerste instantie grillige noten van One Last Regret. Niet geheel tegen de verwachting in klinkt er een ferme grunt om het geheel vocaal te omlijsten. Een mooie zuivere zangstem maakt tevens onderdeel uit van de muziek. Sowieso zijn de vocalen sterk, zeker wanneer de heren gebruik maken van overlappingen tussen de grunts en de schreeuwkrijsen. De muziek kabbelt wat voort, maar weet toch door nuances en variaties voldoende te boeien om te blijven luisteren.
Deels inherent aan het genre is het dan ook de bedoeling om een bepaalde hypnotische staat bij de luisteraar te ontlokken. Into Nothingness verbreekt die ‘staat van zijn’ echter, door er wat fermer op los te hakken. Een band als Paradise Lost komt bij mij op, met name op het gebied van gitaarriffs en de bijbehorende sfeer. Een fijne deprimerende gesproken sample, die ongetwijfeld uit één of andere film zal komen, breekt het nummer in tweeën. Tijdens het laatste gedeelte van deze sample herken ik het vanuit het werk van het Zweedse Shining. Hier past het echter ook meer dan prima. De tragiek en de palliatieve beleving nemen dan ook wat toe. Shores of Oblivion laat een strijkinstrument (viool) horen, al dan niet daadwerkelijk ingespeeld. Het nummer zelf is prachtig verontrustend, met naast het trage instrumentale verloop een hoofdrol voor de vocalen. Punishment and Fear is niets meer of minder dan een echt staaltje doomverering en dan vooral ter ere van het eerder genoemde Paradise Lost en My Dying Bride. Weinig origineel, maar zo verdomd effectief uitgevoerd!
Met Borrowed Time laat de band dan ook nog eens een lang rustig nummer van zeven minuten horen. Met deze song weet de band nog meer indruk te maken door rustige passages af te wisselen met de nodige wanhoop en agressie. Het opvolgende A Peacefull Surrender laat een gastbijdrage horen van Błażej Kasprzak (Batushka, Sturmovik). Het nummer zoekt echt bewust een connectie op met de melodeath/doom van de jaren ’90 en klinkt als een klok, zo mooi en puur. Het afsluitende Broken Vow is een melancholisch, deprimerend slotakkoord met een fijne epische gitaarlead die On Grief and Dying tot stilstand brengt. Geen wonder dat dit album een dergelijk goed en gedetailleerd geluid mee heeft gekregen, het duo Samuel Becerra en Dan Swanö stond in voor de productie en de mastering. De Mexicanen van Call ov the Void laten in ieder geval een heerlijk eerste visitekaartje achter met een debuut, dat door de onwetenden ook zomaar voor een derde of vierde album aangezien kan worden.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
