Oké, daar zijn we weer. De vijfde langspeler van Queen Elephantine is een feit en het ophopen van het werk van deze band gaat een stuk vlotter dan ik had verwacht. Ooit heb ik de band leren kennen via een split met Elder (wiens frontman de mellotron op dit album bespeelt) en het gebruik van enkele nummers als soundtrack voor een documentaire. De documentaire ging, als ik me goed herinner, over India en dus is het redelijk logisch dat Queen Elephantine zijn weg vond naar de soundtrack. De ondergrond van de band was ooit namelijk gelegd over de typische muziek uit dit exotische land. Ooit, want hoewel er nu nog wel sprake is van enige sporen van die cultuur, is het de mate van beïnvloeding nu ver te zoeken.
Queen Elephantine was altijd al een band van zeer wisselende kwaliteit, een gegeven dat nu nog eens dik onderstreept wordt. De productie is altijd rauw geweest, wat soms prima werkte, maar vaak ook tot zwaar ondermaatse opnames heeft geleid. Kala, zoals die album heet, doet echter aan als een eeuwig durende jamsessie. “Tof!”, hoor ik u denken, maar het feit is dat veel jams uit de oefenruimte ín de oefenruimte horen te blijven. Kala is vaak de weg kwijt, gaat nergens heen en weet zelden in de buurt te komen van een acceptabele mate van atmosfeer. Dit is het type jam waarbij de band zich prima vermaakt – eventueel samen met wat vrienden, waar ook de hoeveelheid sessiemuzikanten van dit album getuige van is – en onder het genot van geestverruimende middelen riffs speelt die iedereen al honderd keer op een beter manier heeft gehoord.
Met Omen leek er een stijgende lijn in het werk van de band te zitten, na een ambivalente start van de loopbaan. Met Kala wordt die loopbaan echter hevig ondermijnd, want dit kan ik met moeite een volwaardig album noemen. Helaas, want er was een tijd dat de band behoorlijk tot de verbeelding wist te spreken. Ach, laat de heren vooral doen wat hen goeddunkt. Veel bands gaan door een experimentele fase, maar om deze ondermaatse jams nu uit te brengen, vind ik getuigen van onvoldoende kritische blik op het eigen werk.
Score:
50/100
Label:
Cimmerian Shade, 2016
Tracklisting:
- Quartered
- Quartz
- Ox
- Onyx
- Deep Blue
- Throne of the Void in the Hundred Petal Lotus
Line-up:
- Indrayudh Shome – Gitaar
- Ian Sims – drums
- Mat Becker – Bas
- Srinivas Reddy – Gitaar
- Derek Fukumori – Percussie
- Samer Ghadry – Gitaar, Synthesizer
- Nathanael Totushek – Drums, Percussie
- Nick Disalvo – Mellotron
- Michael Scott Isley – Percussie
- Danny Quinn – Chirurg Peper
Links: