Orion Child – Aesthesis

Geschreven door op 30-06-2024 om 21:00.

Tot het passeren van dit Aesthesis had ik nog niet eerder van het Spaanse Orion Child gehoord. De uit zes leden bestaande band combineert epische power met death metal, ja, het is heus waar. En dan te bedenken dat de band al sinds 2003 bestaat en tot hiertoe reeds drie albums op zijn naam heeft. Echter nog geen recensie op Zware Metalen! Dat kan natuurlijk helemaal niet vind ik, dus waag ik mij aan het vierde album.

Kijk naar de albumhoes en probeer alvast te bedenken wat u kan verwachten. Ik noteer science fiction (vanuit het intro Revel{AI}tions), machinale death- en progtoestanden (over de gehele linie van het album), diverse vocalen, waaronder zuivere en gruntende vocalen (tijdens zowat ieder nummer) en de nodige speltechniek. Nou dat vat het wel aardig samen hoor, al valt niet alles uit die bewuste albumhoes op te maken. Daarvoor moet u toch echt gaan luisteren.

De composities zijn interessant, maar de productie ook. Dat laatste echter op een eerder negatieve manier, want ik hoor iedere aanslag rondzingen, zweven en door mijn hoofd kolken. Met een hoofdtelefoon op gaat dit op den duur ongetwijfeld irriteren. Liever had ik een wat meer puntige geluidsoverdracht geapprecieerd, waarbij ook gerust wat meer kracht in de mix verwerkt mocht worden. Het is mij soms iets te vlak, ofwel te anoniem in de verhoudingen tussen de instrumenten. Best jammer, want het had de composities zelf ongetwijfeld wat beter uit de verf laten komen.

Over die composities gesproken: een nummer als When the Tide Arises is vrij representatief voor de rest van het album. Goede cleane vocalen, dikke grunts en flamboyant gitaarspel gaan hand in hand met de ritmesectie. De genoemde genres worden dan ook daadwerkelijk  goed met elkaar gecombineerd en de band weet daarmee op Aesthesis echt van meerwaarde te zijn. Zo laat Reaching for the Stars met name erg stevig en fel drumwerk horen, alsook groovy gitaren en heel veel diversiteit op vocaal gebied. Het is niet dat dit alles direct een revelatie is, maar ik moet zeggen dat de uitvoering klinkt als een klok… op die geluidsoverdracht na dan.

Mijn advies aan de heren is dan ook om dit aspect nog eens goed onder de loep te nemen en er de volgende maal kritisch naar te luisteren, of is die voortdurend rondzingende cymbaal (?) een stilistisch element? Bij mij zorgt het uiteindelijk wel voor wat puntenaftrek.

Score:

79/100

Label:

Art Gates Records, 2024

Tracklisting:

  1. Revel{AI}tions
  2. Skhuldom
  3. Aesthesis
  4. When the Tide Arises
  5. My Redemption
  6. Reaching for the Stars
  7. Numbers Are Law
  8. Forever
  9. Runaway
  10. Prisoners of the Past

Line-up:

  • Víctor Hernández – Vocalen
  • Oier Calvo “Jones” – Gitaar, grunts
  • Santi Herrera – Gitaar
  • José Alberto Arriola “Rafi” – Bas
  • Jon Koldo Tera – Keyboards, grunts
  • Gabriel Barahona “Txuni” – Drums

Links: