Lees ook ons verslag van Roadburn 2018: donderdag 19 april, vrijdag 20 april, zaterdag 21 april en zondag 22 april!
Over twee weken openen de poorten naar de hemel opnieuw, want dan is het weer tijd voor Roadburn! Het unieke festival splitst zoals gewoonlijk het jaar in tweeën: zes maanden nagenieten, en zes maanden uitkijken naar de volgende editie. In de aanloop naar Roadburn 2019 hebben de redacteuren die namens Zware Metalen naar het festival gaan, besloten om een reeks previewartikelen te schrijven. Gisteren tipten we een aantal bands die je misschien over het hoofd ziet tijdens het uitstippelen van je reis door de donderdag en vrijdag van Roadburn 2019, vandaag presenteren we onze Zware Aanbevelingen voor de zaterdag en zondag!
Have A Nice Life (Koepelhal, 14:20-15:30)
Met twee langdurige optredens van Have A Nice Life zullen velen kiezen voor de integrale vertoning van Deathconsciousness. Dit genrefundament is in tien jaar op geheel eigen kracht uitgegroeid tot een moderne klassieker in de hoek van de post-punk, shoegaze en lo-fi wereld, en dus begrijp ik volledig dat het optreden op zondag de voorkeur geniet. Maar dat betekent nog niet dat je Have A Nice Life op de zaterdag moet overslaan. Dit is namelijk de eerste keer dat het duo te zien zal zijn op het Europese vasteland. En Sleep ga je toch ook gewoon twee keer zien tijdens Roadburn 2019? Hoewel het tweede The Unnatural World nooit de Burj Khalifa-hoge verwachtingen in had kunnen lossen die na het experimentele huzarenstukjesdebuut gevormd waren, koos Have A Nice Life voor een veel voller, energieker en ruiger geluid dat nog minuten nagalmt. Een band met minstens twee gezichten dus, en wellicht een derde; er komt dit jaar namelijk een nieuw studioalbum uit. Have A Nice Life heeft dus meer te bieden dan een initiële voltreffer. Hier moet je niet alleen bij zijn voor het incasseren van scenepoints (“ik was bij het eerste optreden van Have A Nice Life in Europa”), maar ook voor het ondergaan van een misantropisch isolement. (Pim)
Witte Wieven (Het Patronaat, 15:00-15:45)
Op zaterdag is het zaak al vroeg in Het Patronaat te zijn om de eerste band direct mee te pikken. Het gaat hier natuurlijk om Witte Wieven en nee, niet die mistflarden op de hei maar het muzikale duo uit Tilburg. Ondanks dat er slechts een EP en split beschikbaar zijn maakt ook dit gezelschap al deel uit van de getalenteerde Nederlandse blackmetalscene welke later op zaterdag verenigd wordt in Maalstroom. (Wouter)
Wolvennest (Main Stage, 15:10-16:30)
Het Vlaamse Wolvennest mag geen onbekende meer zijn voor het publiek van Roadburn: twee jaar geleden heeft de band zich laten gelden in een uitzonderlijk rokerige Extase, waarbij de atmosfeer het enige was wat de dichtheid van de rook evenaarde. Sindsdien heeft de band zich ontpopt als uniek in zijn soort door het uitbrengen van Void. Dit even bezwerende als eeuwig expanderende album staat garant voor zeventig minuten intense en loodzware riffs, en heeft daardoor behoorlijk wat jaarlijsten gehaald. De vreugdevolle aankondiging van Wolvennest werd vervolgens aangedikt met het nieuws dat de band Void integraal zou gaan spelen, met als achtergrond het hoofdpodium van de 013. Het transformeren van deze zaal tot een immense kathedraal voor de dienst van Wolvennest, zal ongetwijfeld een unieke ervaring zijn en ik kan me geen beter optreden voorstellen om de zaterdag op het hoofdpodium te openen. (Antal)
Cave In (Main Stage, 18:50-20:00)
Eén van de mooiste Roadburn-momenten aller tijden vond vorig jaar plaats in Het Patronaat toen Stephen Brodsky en Adam McGrath een akoestische mis hielden, deels met nummers van Cave In, in nagedachtenis van de plotseling overleden bassist Caleb Scofield. Het drietal rees aan het begin van het huidige millennium met Cave In veel te snel naar de top en was daardoor gedoemd om als Icarus ineen te storten. Het festivalpubliek kreeg de kans om onderdeel uit te maken van het rouwproces van twee idolen, maar het leek daarmee ook uitgesloten dat Cave In ooit weer een volwaardig optreden zou geven. De wonderen blijken de wereld nog niet uit, en de geruchten gaan zelfs dat de band een nieuw album uit wil gaan brengen. Met Converge-bassist Nate Newton heeft Caleb Scofield postuum een waardige opvolger gekregen (ook in het Old Man Gloom, dat op zondag zal spelen). Kom in nagedachtenis van een groot bassist naar de Main Stage om uit je plaat te gaan op het chaotische Moral Eclipse of om mee te zingen met hits Jupiter en Stained Silver. (Pim)
Daughters (Main Stage, 16:10-17:00)
Als je ooit van plan bent om verstoppertje te spelen, nodig dan niet Daughters uit. Na acht stille jaren leek de band na het uitbrengen van een zelfgetitelde album (een vreemde titel voor je derde plaat) voorgoed kwijtgeraakt, maar Satan heeft het viertal recentelijk gevonden en You Won’t Get What You Want ingefluisterd. De Faustiaanse schijf heeft alle elementen van het typerende Daughters-geluid, maar klinkt desondanks als een compleet ander beest. Lompe no wave baslijnen met herhaling die aan Swans doet denken vormt de basis voor griezelig gierende gitaarlijnen en de op zichzelf inpratende lyriek van Alexis Marshall. Het geheel wordt zo indringend gebracht dat je inwendige ziel na veelvuldig luisteren op het spookgezicht van de albumhoes gaat lijken. Zeldzaam geschift en even besmettelijk is You Won’t Get What You Want, en een studio-optreden bij Adult Swim laat zien dat de bandleden dat zelf ook zijn. Sta niet te dicht bij het podium, want wellicht vang je een mengsel van kots en bloed op van de frontman die manisch met een microfoon op zijn hoofd blijft slaan en met zijn vingers zijn huig kietelt. Een uniek recept voor huiveringwekkende nachtmerries; neem antidepressiva mee. (Pim)
Tankzilla (Hall Of Fame, 16:40-17:20)
De Afterburner heeft een lange historie: van extra dag voor de echte diehards is de zondag langzaam uitgegroeid tot een uitgebreide en volwaardige festivaldag waarop een aantal van de meest intense bands van het festival staat. Een dag bij uitstek om nog even met de voetjes van de vloer te gaan en te laten zien wat je waard bent na drie dagen van hot naar her rennen. Roadburn heeft met dit idee in het achterhoofd nog even een frisse, jonge band op het programma gezet. Een frisse, jonge band die ontsproten is uit het brein van een van de oudste rotten in de Nederlandse scene, dat wel. Tankzilla bestaat uit Peter van Elderen (ik ga hier toch echt geen introductie schrijven) en Marcin Hurkmans van Wolfskop. Wanneer Tankzilla het podium betreedt, betekent dat ook dat het je laatste kans is om tijdens dit weekend nog even ongegeneerd te boogiën: grijp die kans! (Antal)
Grey Aura (Hall Of Fame, 18:10-19:00)
Onder de noemer Maalstroom tonen de paradepaardjes van de Nederlandse black metal zich aan het internationale Roadburn-publiek. Grey Aura is er daar één van en heeft onlangs de plaat 2: De bezwijkende deugd uitgebracht. Black metal in de basis, maar veel meer dan dat. Gebaseerd op het boek De protodood in zwarte haren, geschreven door bandleider Ruben Wijlacker, klinkt en voelt het als een verhaal, een voorstelling. Muziek, dialoog en gedicht komen samen in de Zwart Metaal Schouwburg te Tilburg. (Alwin)
Ulcerate (Green Room, 18:40-19:40)
Zet je versterker op standje ‘high gain’ en stik in de drijfzanderige techdeath van Ulcerate. Onwaarschijnlijk stroperig en toch vederlicht behendig heeft de Nieuw-Zeelandse band al vier klappers van formaat in haar discografie staan. Het risico is ontzettend hoog dat de geluidsmix in de Green Room een on-ontcijferbare brij zal zijn, maar dan nog dien je dit optreden bij te wonen. Ulcerate komt van ver, is nagenoeg nooit op een Nederlands podium te aanschouwen en had voor hetzelfde geld drie weken later in de 013 kunnen spelen tijdens Netherlands Deathfest. Als een moderne variant van Gorguts’ Obscura zal Ulcerate je met een pak dissonante, stuurloze en onnavolgbare death metal paralyseren. Het festival afsluitende Imperial Triumphant klinkt in vergelijking als de soundtrack van My Little Pony. (Pim)
Coilguns (Hall Of Fame, 21:10-22:00)
Iedereen die na bijna vier dagen nog zin heeft in een feestje waarbij Une Misère verbleekt moedig ik aan om op zondag nog even te stoppen bij het Zwitserse Coilguns. Deze springerige mathcore zal gegarandeerd nog wat energie losmaken in de reeds vermoeide lijven waarna je moe maar voldaan (cliché) het festival kan verlaten. (Wouter)
Birds In Row (Het Patronaat, 22:00-22:50)
Birds In Row is misschien wel de beste post-hardcoreband van de afgelopen jaren. Punt. Dit trio opereert onder de Deathwish-vlag, en als er iemand verstand heeft van hardcore, dan is het wel labelbaas Jacob Bannon, die je misschien zou kunnen kennen van zijn bandje Converge. Spijkerhard en melodieus, slopend en fragiel, recht door zee en spastisch kronkelend, maar boven alles zo verdomd intens. Het kan allemaal gezegd worden over het werk van deze drie Fransozen, en nog steeds dekt het de complete lading niet. Met het meest recente album We Already Lost The World legde de band de toch al torenhoge lat die het voor zichzelf had gelegd met het debuut You, Me & The Violence nog een treetje of vijf hoger. Nog niet genoeg geïntrigeerd door dat alles? Wat dacht je van het feit dat de gezichten van de bandleden bewust uit alle bandfoto’s worden weggesneden, en diens namen tevens afgekort worden tot één initiaal in promo materiaal? Geen plek voor individualiteit, er is slechts één ding dat er toe doet: de muziek. Of misschien is “een exorcisme van persoonlijke, emotionele demonen, gematerialiseerd in muzikale vorm” een betere omschrijving. Hoe dan ook, dit zal er eentje zijn voor in de boeken. Wees bereid om zondagavond nog één keer, wellicht voor de laatste maal tijdens Roadburn 2019, je ziel te laten verwonden en al je emoties er uit te bloeden. (Niels)
Imperial Triumphant (Het Patronaat, 23:30-00:30)
“We forget our lavish life , and seek luxury in death, emptiness through decadence and madness through beautiful greed.” Imperial Triumphant beschrijft het leven in the Big Apple, New York, zoals zij dat ziet. Het is vele malen meer dan wat de term ‘avant garde-metal’ afdekt. Dissonant, theatraal, eng, uitdagend en vooral in your face. Hierna lekker rustig aan naar je tipi of ho(s)tel, afscheid nemen van je nieuwe en oude vrienden en dan maar hopen dat je kunt en durft te slapen… (Jurgen)
Lees ook ons verslag van Roadburn 2018: donderdag 19 april, vrijdag 20 april, zaterdag 21 april en zondag 22 april!
Links: