November was Covember bij Zware Metalen! De hele maand november gingen we op zoek naar de beste metalcover ooit gemaakt. Elke dag werd er op deze pagina én op onze Facebook de leukste inzending van de dag geplaatst. Degene met de leukste en origineelste cover van de hele maand won na afloop van Covember een door Season of Mist verzorgd cd-pakket!
De beste metalcover, hebben we die gevonden? Nee, natuurlijk niet! Er zijn teveel nummers en dus teveel covers. Goede, slechte, leuke, fijne, mooie en ronduit stomme. Maar er kwamen dit jaar weer een paar fraaie nummers voorbij. Imperial Triumphant bijvoorbeeld, met een compleet verbouwd Paranoid Android. En The Hellacopters brachten live met Ghost‘s Papa Emeritus IV een prachtige versie van Sympathy for the Devil. Elanor Rigby kreeg een deathmetaljasje en blackmetalband Walg coverde blackmetalband Dimmu Borgir. Dat lijkt makkelijk, maar de Nederlanders gaven wel degelijk een eigen draai aan het nummer.
Ook Iron Maiden bleek prima deathmetalmateriaal te zijn, Between the Buried and Me pakten een Metallica-nummer vakkundig op. Gorod scoorde hoog in de waardering door een nummer van The Doors compleet te verbouwen en Loudhouse deed dat met Deep Purple maar hield het ook wel heel erg jaren ’90. De dames van Exit Eden kunnen zingen maar wat is alles glad en perfect aan hun versie van Total Eclipse of the Heart. Amon Amarth pakte het mooie Aerials van System of a Down prima op en opeens kwam Melvins voorbij met een compleet verrassende cover van Venom.
De winnaar is echter The Wounded met een interpretatie van Smells Like Teen Spirit. Het origineel klinkt er goed in door maar tegelijkertijd lijkt het een compleet nieuw nummer, zo klagelijk, zo wanhopig zingt Marco van der Velde de teksten die 32 jaar na de release nog steeds multi-interpretabel zijn.
Meer Covember? Bekijk de edities van 2022, 2021, 2020, 2019, 2018, 2017 en 2016 terug!
Covember dag 30:
Het werk van de eigenzinnige singer-songwriter Björk schreeuwt om een hardere aanpak. In This Moment deed dat eerder dit jaar met Army of Me:
Het piepte en het kraakte toen Venom in 1984 Warhead opnam, maar wat was het lekker. Het maffe Melvins opende er het coveralbum Everybody Loves Sausages uit 2013 mee:
Veel nummers van Slayer‘s tweede plaat Hell Awaits zijn in de loop der jaren gecoverd. Alleen Angelcorpse koos daarbij voor Kill Again en maakte het sneller en bruter:
In 2001 kwam System of a Down met een van de bekendste nummers van de band. Tien jaar later leverde Amon Amarth een melodieuze deathmetalversie af van Aerials:
Toen het Ierse U2 nog gewoon een rockband was, maakten ze het fraaie Like A Song... Het Amerikaanse Believer maakte er een thrashvariant op:
Het Duitse Kraftwerk is een pionier in de elektronische muziek. Vrij logisch dus dat de landgenoten van Rammstein het nummer Das Modell coverden:
Het Zweedse popduo Roxette had in 1998 een wereldhit met The Look. De heavymetal/hardrockband Animal Drive uit Kroatië maakte er in 2019 een eigen versie van, met de Canadese Rosa Laricchiuata:
Het heerlijk opgefokte Smells Like Teen Spirit, het nummer dat van Nirvana in één klap één van de grootste bands ter wereld maakte, hoe zou dat klinken in een gothic/doomvariant? Het Nederlandse The Wounded geeft antwoord:
Het maffe Sparks maakte sinds 1971 al 23 studio-albums vol pop/glam/rock en bracht in 1974 de tot nu toe meest succesvolle plaat uit. Daarop staat het nummer This Town Ain’t Big Enough for Both of Us. De technische deathmetalband Theory in Practice nam in 2002 een eigen versie op:
Is de cover van deze dag wel een cover? Het nauw aan Gwar verbonden X-Cops nam een versie van Deep Purple‘s Highway Star op maar veranderde de teksten richting politiegeweld. Leuk was het wel in 1995:
Alice Cooper is inmiddels 75 jaar maar hij zal altijd I’m Eighteen blijven. Creed nam een cover van het nummer op:
Eerder hadden we al de bewerking van Holding Our for a Hero van Bonnie Tyler, de dames van Exit Eden pakten in 2017 die andere hit van de Welshe zangeres op: Total Eclipse of the Heart:
Is het eerbetoon of heiligschennis, deze cover van het verder onbekende Loudhouse? De band met maar één album in de zak pakte in 1991 de klassieker van Deep Purple op:
Even een lesje muziekgeschiedenis: Tubeway Army was een Engelse new-waveband die eind jaren ’70 maar kort bestond en twee albums uitbracht. Op het tweede stond het doodsaaie Down in the Park. Marilyn Manson nam het onder handen en stopte het weg op een single maar leve het internet want iemand maakte er wél een fijne video bij:
Rammstein‘s Du Riechst So Gut in een deathmetalversie, opgenomen door de buren van Benighted uit Frankrijk:
Een Scandinavisch onderonsje op de helft van Covember: de Finse treurwilgen van Hexvessel pakten Gaia op van de Zweedse treurwilgen van Tiamat:
Covers van The Doors komen niet vaak langs, maar we hebben er nu een: de Franse technical deathmetalband Gorod pakte Strange Days op:
Helemaal passend bij het weer de laatste weken: Raintime! De Italiaanse powermetalband maakte in 2007 een cover van Michael Jackson‘s Beat It:
De natte droom van de liefhebber van TNBM. De Mayhem Tribute Band (met leden van Emperor, Thorns en Gaahl’s Wyrd) die de Mayhem-klassieker Freezing Moon brengen met als publiek… Mayhem!
Between the Buried and Me is een Amerikaanse progressieve metalband die in 2006 een coveralbum uitbracht. Op The Anatomy Of staan een aantal pareltjes zoals deze van Metallica:
De Griekse blackmetalband Necromantia is niet meer onder ons maar heeft ons achtergelaten met een kwade versie van de Iron Maiden-klassieker The Number of the Beast, inclusief baslijn waar Steve Harris jaloers op zou zijn…
Het bombastische Holding Our for a Hero van Bonnie Tyler is wel eens ‘the ultimate pop anthem’ genoemd. De Duitsers van Grailknights voorzagen het van een powermetalversie:
In 1994 kwam rockband Weezer met het maffe nummer Buddy Holly. De Amerikaan Justin McNeil voorzag het eerder dit jaar van een nieuwe versie met zijn brutal deathmetalband Murdered:
The Smits was een indie pop/rockbandje uit de jaren ’80. Hun nummer Bigmouth Strikes Again is zo’n deuntje dat je gedachteloos op de radio langs hoort komen. Dat is in de hardcoreversie van Slapshot wel anders:
Hoe cover je een nummer dat de perfectie al benaderd? De Nederlandse blackmetalband Walg pakte de uitdaging op en maakte een zieke versie van Dimmu Borgir‘s Mourning Palace:
We hebben al een cover van de machtige Rolling Stones gehad, Spider God heeft een nummer van die doodsaaie Beatles onder handen genomen en er een blackmetalvariant van gemaakt:
Het machtige Sympathy for the Devil van The Rolling Stones is natuurlijk al een keer fraai gecoverd door Guns N’ Roses, maar nu hebben we een misschien nog wel betere versie door The Hellacopters en Papa Emeritus IV van Ghost:
I Want it that Way is natuurlijk een nummer van die slijmband Backstreet Boys. De glamrockers van Steel Panther brachten in 2010 een veel betere versie uit:
Meer jaren ’90 dan Radiohead gaat het niet worden. In 1997 zag Paranoid Android het levenslicht. De waanzinnige Amerikaanse band Imperial Triumphant maakte er eerder dit jaar een eigen versie van:
Blijkbaar moet Covember nog een beetje loskomen want er zijn nog geen inzendingen! Daarom pakken we er eentje van vorig jaar bij en wel van de invloedrijke proto-punkband The Stooges, met zanger Iggy Pop. Openingstrack van het album Fun House uit 1970 is Down in the Streets. De fijne mannen van Pig Destroyer maakten er in 2016 een grindcore-versie van:
De winnaar van Covember 2022 was het wonderlijke duo Apocalyptica en Nina Hagen, dat een stemmige versie van Rammstein‘s Seemann opleverde. Nóg stemmiger dan het origineel, ook al door de dreigende cello’s. En dan die raspende, langzaam opbouwende zanglijn van Hagen, die de woorden van haar moedertaal in het gezicht van de luisteraar spuugt… Magnifiek!
Link: