Zware Metalen gaat de hele maand november op zoek naar de beste metalcover ooit gemaakt. November wordt daarmee Covember! Elke dag wordt op deze pagina en op onze Facebook de leukste inzending van de dag daarvoor geplaatst. Degene met de leukste en origineelste inzending krijgt na Covember twee kaartjes voor een concert naar keuze!* Dus geef je keuze voor Covember 2019 vooral door!
Weinig verrassend: de beste metalcover ooit gemaakt hebben we ook dit jaar niet gevonden. Maar wat zaten er een paar pareltjes tussen de suggesties! De dames van Heart (suggestie van dag 6) bijvoorbeeld, die ten overstaan van Led Zeppelin een nummer van Led Zeppelin live spelen: ga er maar aan staan! Anaal Nathrakh (dag 1) en Denial of God (dag 2) verbouwden de originele nummers compleet, Cradle of Filth (dag 7) en Candlemass (dag 10) gaven een duistere draai aan meer bekende tracks en Beseech (dag 13) maakte een metalversie van een ABBA-nummer, waarvoor kudos. Children of Bodom (dag 23) deed een gooi naar de overwinning, maar uiteindelijk ging de strijd tussen Shining (dag 23) en Oceans of Slumber (dag 25), waarbij de Zweedse band van Niklas Kvarforth met een banddikte verschil won omdat het lukte een nummer vol hoorbare pijn en smart te maken waarbij zowel de eigen stijl als die van het origineel van Rammstein in terug kwamen. De inzending die Marisa Ivana via Facebook deed, gaat dus als winnaar de boeken in van Covember 2019.
Meer Covember? Beluister de edities van 2018, 2017 en 2016 terug!
Covember dag 30 (inzending onderaan deze pagina):
Is het Black Maiden? Is het Iron Sabbath? Nee, het is Godspeed met Bruce Dickinson die Sabbath Bloody Sabbath coveren!
Op de voorlaatste dag van Covember komen de mafketels van Alestorm langs met hun bewerking van In the Navy van Village People:
Eén van de meest vreemde nummers ooit, is Surfin’ Bird van The Trashmen uit 1963: het nummer duurt nog geen drie minuten maar was een combinatie van twee andere nummers: Papa-Oom-Mow-Wow en The Bird’s the Word, beiden van The Rivingtons. Het is het favoriete nummer van Family Guy’s Peter Griffin en de Teutoonse Trashers van Sodom namen het in 2001 op:
Gisteren knalden we al snel door de inzending van dag 26 heen, vandaag gaan we nog sneller als Haemorrhage in 1:47 minuut Proud Mary door de goregrindmolen haalt. Het nummer is vooral bekend door Ike & Tina Turner, maar het origineel is van Creedance Clearwater Revival.
Slayer bracht in 1996 een onderschat plaatje uit. Undisputed Attitude staat vol hardcore- en punkcovers. Zoals deze, van D.R.I.:
De eindsprint voor Covember 2019 wordt ingezet door een prachtige uitvoering van een prachtig nummer: Oceans of Slumber pakte Nights in White Satin van Moody Blues op:
Voor dag 24 gaat Covember Nederlands: Patatje Metal maakte een zwaardere versie van een hit van de Nederlandse zanger Benny Neyman, Ik weet niet hoe:
Children of Bodom pakte het lijfnummer van de coolste gast van de jaren ’80 op, Rebel Yell van Billy Idol, op:
Is het mogelijk Ohne Dich van Rammstein lekker vet aan te zetten en van meer smart te voorzien? Shining denkt van wel:
Over the Hills and Far Away had in de 1987-versie van Gary Moore al een behoorlijk bombastisch tintje, maar Nightwish deed daar in 2001 nog een schepje bovenop:
Sepultura is deze maand al een keer langsgekomen in Covember, maar de band waar ze een nummer van coverden nog niet. En omdat Motörhead altijd goed is én we graag nog een keer laten zien wat voor energie er in in Sepultura zat, deze uitvoering van Orgasmatron:
Black Sabbath‘s After Forever kreeg in 1994 een hardcorebehandeling door Biohazard:
Neerlands deathmetaltrots Sinister pakte een oudje van de Teutoonse thrashers van Kreator en maakte er dit juweeltje van:
Toen we nog niet hoefden te kiezen tussen Entombed en Entombed A.D., coverde de band Welcome Home van King Diamond:
Nou, ga er maar eens goed voor zitten. De inzending voor dag 16 van Covember: Bohemian Rhapsody van Queen door Bad News in de lange versie:
Toen Paradise Lost in een muzikaal wat mindere periode zat, maakte de band wel een heerlijke uitvoering van jaren ’80-klassieker Smalltown Boy door Bronski Beat:
Bijna halverwege Covember 2019 tijd voor een fraaie hommage van Dying Fetus aan Pestilence, met Twisted Truth:
De Zweedse gothicmetallers van Beseech pakten in 2002 een nummertje van oorwurmpopband Abba op en gaven er een geheel eigen draai aan:
Na twee dagen rustig aan te hebben gedaan, gaan we weer los met deze uitvoering van Sepultura-klassieker door de death/thrashers van The Crown. Een voor de hand liggende keuze om te coveren misschien, maar de Zweden gooien het nummer een versnelling hoger.
Body Count bewerkte Hey Joe, de klassieker van The Jimi Hendrix Experience:
Het geheimzinnige (Don’t Fear) the Reaper van Blue Öyster Cult werd nóg geheimzinniger dankzij Candlemass:
Nee, Am I Evil? is helemaal geen origineel nummer van Metallica, maar een cover! Van NWOBHM-band Diamond Head om precies te zijn. Voorman Brian Tatler van die band leidt dankzij de Metallica-uitvoering een fijn leventje.
De onsterfelijke Ozzy Osbourne nam samen met Dweezil Zappa een cover op van de discoklassieker Stayin’ Alive van Bee Gees… Ha ha ha ha, stayin’ aliiiiiiiihiiiiivvvvvveeee:
Het Canadese thrashinstituut Annihilator is onlosmakelijk verbonden met de eigen klassieker Alison Hell uit 1989. Cradle of Filth voorzag het nummer in 2017 van een nieuw jasje:
In 2012 speelden de zusjes Ann en Nancy Wilson van Heart (met Jason Bonham op drums) een fraaie versie van Led Zeppelin-klassieker Stairway to Heaven, ten overstaan van… Led Zeppelin:
Dit is er eentje uit de categorie ‘Is dat een cover?’. Ja dus, Cinnamon Girl van Type O Negative was oorspronkelijk van Neil Young. De lekkere versie van Type O Negative heeft een video, met live-beelden van Dynamo Open Air 1995. Als u goed kijkt, ziet u de samensteller van deze rubriek.
We hebben weer een leuke hoor! Motörhead‘s Ian ‘Lemmy’ Kilmister nam eens de Iron Maiden-klassieker The Trooper op, met Motörhead-gitarist Phil Campbell, Rocky George (ex-Suicidal Tendencies, ex-Cro-Mags, ex-Fishbone), Chuck Wright (Quiet Riot) en Chris Slade (AC/DC):
Toen Sepultura nog Sepultura was, coverden de mannen een nummer van good old Black Sabbath:
Op dag 2 van Covember duiken we nog meer de obscuriteit in. Exuma, muzikant afkomstig van de Bahama’s, maakte tussen 1962 en 1997 nauwelijks te omschrijven muziek. Een mix van Afrikaanse muziek, folk, calypso, reggae en zo nog wat genres. Zijn vreemde nummer Mama Loi, Papa Loi werd vrij geniaal bewerkt door de Deense blackmetalband Denial of God:
We beginnen dag 1 van Covember 2019 met een cover van een obscuur nummer. In 1980 bracht de Engelse ska/reggae/popband The Specials het verschrikkelijke nummer Man at C&A uit. Gelukkig maakten de geluidsterroristen van Anaal Nathrakh er in 2016 een vele malen acceptabeler versie van:
De winnaar van Covember 2018 was Khonsu – Army of Me: de industrial/progressieve/blackmetalband verbouwde het nummer van de IJslandse zangeres Björk compleet:
* = het concert naar keuze geldt voor een concert waarvoor Zware Metalen via een prijsvraag kaarten mag weggeven. Met de winnaar wordt contact opgenomen om de keuze voor een concert te bepalen. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.