Zware Metalen ging de hele maand november op zoek naar de beste metalcover ooit gemaakt. November werd daarmee Covember! Elke dag wordt op deze pagina en op onze Facebook de leukste inzending van de dag daarvoor geplaatst. Degene met de leukste en origineelste inzending krijgt na afloop van Covember een door Season of Mist verzorgd prijzenpakket!
Allereerste het slechte nieuws: dé beste metalcover ooit is ook dit jaar weer niet gevonden. Daarom gelijk het goede nieuws: dan kunnen we volgend jaar gewoon verder zoeken! Er is natuurlijk wel een winnaar van het Season of Mist-prijzenpakket, gekozen na het nachtenlang wikken en wegen van alle inzendingen van de afgelopen maand. Die begin al goed met een lekker rockend nummer van Black Stone Cherry. Ereb Altor eerde de volgende dag heel fraai Bathory en als er een tweede plek zou zijn, zou die misschien wel ingevuld worden door de uiterst klinische en kille uitvoering van Orgasmatron door Satyricon op dag 5. Spoiler maakte de musical Grease dragelijk op dag 9 en Impaled Nazarene ging fraai aan de haal met een country-klassieker op dag 10. Dark Tranquility voorzag Metallica‘s My Friend of Misery van meer miserie op dag 12.
Metallica was populair dit jaar, want Moonsorrow (dag 19) en Diamond Head (dag 21) gingen er ook met een nummer van de Amerikanen vandoor. Mayhem coverde Evil Dead voortreffelijk op dag 23 en DragonForce maakte van My Heart Will Go On op dag 27 een luisterwaardig nummer.
Het zijn allemaal winnaars, maar zoals bij elke wedstrijd kan er maar één de beste zijn. En dat is de inzending van dag 17: Something in the Way van 1914, oorspronkelijk van Nirvana uit 1991. Zanger Kurt Cobain beschrijft in het nummer het leven op straat, 1914 vertaalde het in 2016 naar het leven in oorlogstijd en maakte er een uitgesponnen, beklemmende en wellicht zelfs maniakale versie van.
Meer Covember? Bekijk de edities van 2019, 2018, 2017 en 2016 terug!
Covember dag 30 (inzending via Facebook):
‘History is happening right now’. Een cover waar ieder thrashhartje sneller van gaat kloppen: Metallica, Slayer, Megadeth en Anthrax als the Big 4 met hun cover van Diamond Head‘s Am I Evil?. Een fraaie afsluiting van Covember 2020.
Creatures of the Night van Kiss onder handen genomen door Iced Earth levert een lekker heavymetalnummer op:
Hoe Wrathchild van Iron Maiden in het creatieve brein van Ihsahn klinkt? Nou, met rauwe vocalen en een… trompet?
Wansmaak alom! Bijt je even door het intro heen en dan krijg je een spetterende cover van de zwijmelhit My Heart Will Go One van Céline Dion door DragonForce!
Hoe bombastisch wil je het hebben? Sabaton dat een nummer van Amon Amarth oppakt. Hier is Twilight of the Thunder God:
Gewoon een fijne versie van Black Sabbath‘s Hole in the Sky, door de mannen van Pantera:
Dit is een bijzondere inzending hoor. Of het helemaal ‘metal’ is, laten we in het midden, maar mooi is ‘ie wel. Blood Brothers door Nylon Maiden met Blaze Bayley (ex-Iron Maiden) op vocalen:
De ene grootheid die de andere grootheid covert: Mayhem pakte de Death-klassieker Evil Dead aan:
De ene legendarische band die een nummer van een andere legendarische band onder handen neemt. Iron Maiden deed het met Communication Breakdown van Led Zeppelin:
Wat leuk van Diamond Head dat ze hebben gewacht op Covember om een cover uit te brengen! Vers van de pers: deze versie van No Remorse van Metallica. Ja, u leest het goed: Diamond Head covert eens een keer Metallica!
Paint It Black van The Rolling Stones is zó vaak gecoverd dat het aantal versies niet meer op de handen van een compleet gezin is te tellen. Maar een blackmetalversie van Marduk? Die kenden we nog niet.
Moonsorrow gaf in 2008 een lekker Noordse draai aan Metallica-klassieker For Whom the Bell Tolls:
Een lijst met covers zonder het opvallendste coverfenomeen in onze contreien van de laatste jaren kan natuurlijk niet. En daarom zijn hier de Brides of Lucifer met een bewerking van Behemoth‘s O Father O Satan O Sun:
U kent Something in the Way van Nirvana. Maar u kent niet de extreem zwartgallige draai die 1914 eraan gaf. Tot nu:
Satyricon bracht met de in het eigen Noorwegen wereldberoemde Sivert Høyem in 2013 Phoenix uit. Het Antwerpse Kalmhain maakte er een fraaie, meer zwartgeblakerde versie van:
Het orgineel is al lekker sinister, maar Samael ging er nog even overheen met een Zwitserse versie van Alice Cooper‘s I Love the Dead:
Wie alleen bekend is met meer recentere materiaal van het inmiddels gestopte Anathema is misschien verbaasd te horen dat de band ooit een cover van Slayer gedaan heeft, maar niets is minder waar!
Behemoth kwam in de lente van dit jaar onverwachts met een EP. Het belangrijkste nummer daarop is een cover van The Cure. Niklas Kvarforth van Shining deed ook mee op A Forest:
Op Metallica‘s Black Album is My Friend of Misery toch een beetje een vuller. Dat kan niet gezegd worden van het melodieuze deathmetalsausje dat Dark Tranquillity er overheen gooide:
Epica nam het bombastische, over-the-top zijnde Powerwolf-nummer Sacred & Wild onder handen en maakte er iets eigens van:
Het nummer Riders in the Sky, ook bekend als Ghost Riders in the Sky, Ghost Riders, A Cowboy Legend of combinaties van dit alles, stamt uit 1948 en wordt gezien als het beste westernnummer ooit. Het komt voor in allerlei films en series en is tientallen keren gecoverd in verschillende talen. Ook Impaled Nazarene waagde zich eraan.
It’s a grease lightnin’! Het Nederlandse Spoiler maakte een heerlijke stonerversie van You’re the One That I Want uit de suikerzoete musical Grease en noemde het zoals het is: Electrifying:
Het Amerikaanse High Reeper nam Changes van Black Sabbath eens onder handen en voorzag het van meer pit:
Vers van de pers, op het nieuwe album van Celestial Season staat een cover van Type O Negative‘s Red Water:
Geen Covember zonder Slayer. Dit jaar komt de cover van Hell Awaits door Cradle of Filth bovendrijven.
Sepultura nam Motörhead‘s Orgasmatron al eens onder handen en haalde de editie van Covember in 2017. Maar de mannen van Saytricon kunnen er ook wat van:
Vulgaris Magistralis! Het heerlijke Heidevolk-nummer is natuurlijk ook gewoon een cover en wel van de Nederlandse dialectrockband Normaal:
De Engelse blackmetalband Bykürius staat niet hoog op ons lijstje van bekende bands, maar de heren Swagrath (vocalen, gitaar, arrangementen) en Muzgash (bas) hebben al twee albums met covers opgenomen. Op een daarvan staat Manowar-klassieker Battle Hymn:
De inspiratie voor Ereb Altor is geen geheim: de mannen namen zelfs een album vol Bathory-covers op. Daarop ook dit pareltje:
Even een lekker swingende cover om erin te komen. De mannen van Black Stone Cherry pakten een klassieker van Electric Light Orchestra op: Don’t Bring me Down. Grooss!
De winnaar van Covember 2019 was Shining – Ohne Dich. De Zweedse blackmetalband bleek de klassieker van Rammstein lekker vet aan te kunnen zetten en van meer smart te voorzien:
Link: