Op 28 mei 2024 vereerde ‘stoner royalty’ Brant Bjork de Amsterdamse Melkweg met een bezoek. De rode loper was al uitgerold, want Bjork laat woestijnen bloeien en doet Zware Metalen zweven. Zijn gevolg: een majesteitelijke ritmesectie en Earth Tongue als – bijna net zo – coole support. Zware onderdaan Ruben Verheul ging traditiegetrouw op audiëntie en hoorde dat haastige spoed soms best goed is.
Het voorgloeien wordt verzorgd door Earth Tongue. Geen vreemde keuze: dit duo uit Wellington, Nieuw-Zeeland opende eerder voor Queens of the Stone Age – die andere ‘zoon van Kyuss’, zeg maar -. En al groeit de glutinoglossum glutinosum op gras of mos, niet in de woestijn, er gaat een psychedelische werking vanuit, net als van sommige cactussen. Ook verstaan Gussie Larkin (gitaar, zang) en Ezra Simons (drums, zang) de Kunst van de Riff. Hun ietwat ‘hoekige’ geluid is gedrenkt in fuzz. Simons’ drumpartijen zijn allesbehalve rechttoe-rechtaan; hij strooit kwistig met accenten en fills. Op de vocalen, die naast doomy ook wel een tintje new-wave zijn, zit flink wat galm. Toch is Earth Tongue een hele strakke band, ook deze avond in de Oude Zaal van de Melkweg. Uw correspondent is niet de enige die er zo over denkt. Het publiek houdt goddank de kaken op elkaar; de tongen worden pas losgemaakt na afloop van de set. Langspeler Floating Being (2019) staat sindsdien op repeat. Medio juni 2024 komt er een opvolger (‘Great Haunting’). Aangename kennismaking!
Brant Bjork is, zoals Zware Collega Maud het zo mooi verwoordt, ‘stoner royalty’. Mede-grondlegger van koninklijk huis Kyuss, lid van de Fu Manchu-dynastie en, meer recent, gezichtsbepaler en ‘geluidsdrager’ van Stöner. Maar ook als solo-artiest mag Bjork over zichzelf spreken in de pluralis majestatis. In 1999 speelde hij vrijwel in zijn eentje het geniale album Jalamanta vol. Binnenkort rolt langspeler nummer 14 van de persen. Tussen al het schrijven, opnemen en afmixen door tourt Bjork, als het even kan, een bezetene door de wereld. ‘Born to Rock.’ Vanavond sluit het Brant Bjork Trio ‘Euro 2024, Part 1’ af. In een vorstelijke bezetting: Bjork uiteraard op zang en gitaar, oude(re) bekende Ryan Güt op drums en Mario Lalli op bas. Over laatstgenoemde straks meer…
Het drietal oogt relatief fris; Baas Bjork kijkt, net als in 2018, helder uit zijn ogen. ‘Buddha time, everything fine.’ Zonder ceremonieel, precies op tijd, wordt de desert cruiser aangeslingerd voor een rondleiding door Brant Bjork Boogieland: vettige riffs, sappige grooves en afgemeten, echoënde vocalen. De enige droogte in deze woestijn is de no-nonsense houding van de muzikanten. Wij hoeven niet mee te klappen of te zingen en ook niet aan te horen hoe tof het is om weer in Èmsterdèm te zijn: ‘U R Free’; de ‘Truth’ wordt ook zo wel duidelijk. En ja, net als in 2018 staat de cruise control op standje turbo. Als je daaraan eenmaal bent gewend, werkt de ‘haastige spoed’ best goed.
Even gaan de gedachten terug naar de in 2021 veel te jong overleden Dylan Roche, bassist in onder meer Bjorks begeleidingsband The Bros. Uw Zware Verslaggever zag die ooit een heel optreden met zijn rug naar het publiek toe staan, met zijn gezicht bijkans in de Ampeg 8 x 10″ speakerkast. ‘Freak Levels.’ Mario Lalli, een jeugdheld van Bjork, maakt vanavond niet veel meer oogcontact met het publiek. Wel maakt hij een enorme indruk. Wat kan die man bassen! Een tweede gitarist—Bjork mag live graag kwartetten—is overbodig. Lalli levert niet alleen de lekkerste basloopjes; met hetzelfde ogenschijnlijke gemak voegt ‘ie hier en daar een slaggitaarpartij toe. Niets ten nadele van het degelijke stuwwerk van drummer Güt, maar allesbehalve ‘Yawning Man’ maakt vanavond in Bjork Boogieland het verschil tussen ‘veilig thuiskomen’ en een ‘auditieve doorstart’. ‘Automatic Fantastic!’
Datum en locatie
28 mei 2024, Melkweg, Amsterdam
Foto's:
Ruben Verheul, Wishful Doing
Links: