Als ik jou Brant Bjork moet voorstellen kan ik met zekerheid zeggen dat stonerrock niet jouw ding is. De kerel is namelijk stoner royalty. Als mede-oprichter van het legendarische Kyuss stond deze man mee aan de wieg van de Palm Desert Scene. Dit is iemand waartegen ik meneer blijf zeggen, zelfs wanneer hij in mijn gezicht zou staan spugen. Stellen dat meneer Bjork een multi-instrumentalist is, zou ik zelfs bestempelen als een dysfemisme! De man kan uiteraard drummen, maar speelt tevens zowel gitaar als basgitaar en heeft een stem waar Fred Durst zijn linker teelbal voor zou inruilen. En oh ja, hij weet hoe hij een album moet produceren. Vraag dit maar aan de mannen van Fu Manchu.
Dit alles bewijst hij met zijn nieuwste plaat die de egocentrische maar tegelijk bescheiden titel Brant Bjork meekreeg. Deze naam kon immers niet beter gekozen zijn. Dit album IS namelijk Brant Bjork. Hij schreef alle teksten, zong alle tracks zelf in, speelde alle instrumenten en produceerde dit alles netjes tot een geheel waar hij trots op kan terugkijken. Eigenlijk had de foto op de hoes nog een selfie moeten zijn! Dan was het zelfportret compleet geweest.
Dit is de dertiende (!!) soloplaat van de man. Volgens sommigen is het zelfs zijn veertiende of vijftiende solo-album. Het hangt ervan af wat je definitie van solo is natuurlijk. Bjork schreef wel vaker alles zelf, maar liet zijn band vaak delen in de faam. Iets wat gevoelig is gebleven sinds zijn aanvaringen met Josh Homme ten tijde van de Kuyss-hoogdagen.
De plaat trapt af met Jungle in the Sound en de trend is direct gezet. Bjork vuurt een lekkere groovy riff op zijn luisteraar af en je epische roadtrip door de Mojave kan beginnen. Via het zonovergoten Mary (You’re Such a Lady) komen we bij mijn persoonlijke favoriet van het album, namelijk Jesus Was a Bluesman. Hoe simpel de song ook in elkaar zit, je hoort na iedere luisterbeurt weer iets nieuws. Brant Bjork bouwde de song laag voor laag op. Het grondplan is een strakke drum en lekkere basriff, alwaar verschillende gitaarpartijen over werden gebreid. Tekstueel is het nummer overigens briljant. Klik gerust op de link hieronder en ontdek het alsjeblieft zelf. De kameraden die ik verplichtte om naar deze track te luisteren waren er allemaal enthousiast over.
Wanneer de laatste track van de plaat door de boxen weerklinkt weet ik het zeker. Ik ga deze plaat de hoogste score geven die ik ooit gaf. Er staat niet één slecht nummer op de hele plaat. Geniale zet ook om het album te eindigen met een melancholisch en droevig nummer als Been so Long. Ik voel me namelijk ook droevig. Het album loopt op zijn einde. Het is voorbij. Mijn trip door de Mojave, mijn kennismaking met Candy in haar bikini (ja, ik gaf haar een naam), de mooie nazomer. Aan alles komt een einde, maar deze plaat mocht nog niet eindigen. Het leven is soms hard.
Deze nieuwste uitbreiding van de Brant Bjork-familie glijdt zo makkelijk als een ingezeepte zeehond. Het is minder psychedelisch dan bepaalde van zijn vorige werken en het groovy, zelfs funky geluid van deze plaat staat lijnrecht tegenover de ruwe, harde gitaren die stonerrock soms domineren. En toch raakt Bjork ermee weg. Dit is echt een grote meneer hoor. Samen met Josh Homme zal hij nooit meer door dezelfde deur kunnen, maar beide heren verdienen gewoon hun eigen ingang, waar ze ook heen gaan.
Score:
91/100
Label:
Heavy Psych Sounds, 2020
Tracklisting:
- Jungle In The Sound
- Mary (You’re Such A Lady)
- Jesus Was A Bluesman
- Cleaning Out The Ashtray
- Duke Of Dynamite
- Shitkickin’ Now
- Stardust & Diamond Eyes
- Been So Long
Line-up:
- Brant Bjork – Alles
Links: