Ik weet niet of het is om kosten te besparen op de brandstof, maar het totaal aan bandleden dat vanavond het podium betreedt, past in een Renault Clio. Zeven man in totaal, verdeeld over drie bands. Wel drie behoorlijk eigenzinnige bands en allemaal afkomstig uit België. Daarover gesproken; is het toeval of klopt het dat er momenteel bijzonder hoge kwaliteit uit België komt? Zo brachten Brutus en Psychonaut vorig jaar uitstekende platen uit, die ze vanavond presenteren in Tivoli.
Eerst Doodseskader. Met slechts twee man weet deze band een behoorlijk imposant geluid op te trekken. Bassist Tim de Gieter (in dagelijks leven ook bassist bij Amenra) en drummer Bert Minnaert presenteren een half uur aan ongemakkelijke muziek die balanceert tussen noise, sludge en flarden industrial. De bassen dreunen hard door de zaal en de drums komen over als mokerslagen. En dat alles wordt begeleid met een groot visual scherm waar de teksten op zijn geprojecteerd zodat je alle vrolijkheid die door Tim in de microfoon wordt gespuugd, ook nog eens mee kan lezen. Hoe bruut en confronterend de muziek bij vlagen ook is, zo bescheiden is Tim in zijn speeches, waarbij hij zijn liefde voor de Domstad nog even etaleert.
Dan de pretty boys van de post metal: Psychonaut. De trotse winnaar van de Osmium Award ‘De archeytypische Pelagic band’. Psychonaut bracht in 2022 het uitstekend ontvangen Violate Consensus Reality uit. Een plaat die volstaat met progressieve post metal. Als de heren beginnen, valt op dat het geluid nog niet helemaal goed staat afgesteld. Het staat zelfs wat te zacht (zeker in vergelijking met dronende bassen van Doodseskader) maar dit euvel wordt gelukkig snel hersteld. En dan hoor je hoe goed de nummers live tot leven komen en vooral, wat een enorme groove er in de muziek van Psychonaut verweven zit. Het is knap hoe de band springt van enerzijds energieke stukken muziek naar grooves waar je niet bij kunt stilstaan. Links en rechts zie ik ook mensen heupwiegend of in trance meebewegen met de nummers die vooral afkomstig zijn van het laatste werkstuk
De mannen kunnen naast een beuknummer als A Pacifist’s Guide to Violence ook een hoop sfeer op het podium brengen. Met name het lang uitgesponnen titelnummer is hier een goed voorbeeld van. Ondanks een speelduur van ruim acht minuten weet Violate Consensus Reality continu te boeien, wat mede komt door de podiumprestatie die zelfverzekerd is. De mannen staan achter hun nummers en brengen die ook met een zichtbaar spelplezier. Hier geen visuals, maar een lichtshow waarbij vooral dezelfde tinten worden gebruikt om de sfeer van het nummer kracht bij te zetten. Als ze bijna bij afsluiter The Fall of Conciousness zijn, roept zanger Stefan nog het publiek op om bier met ze te drinken bij de merchstand. Iets waar later gretig gehoor aan wordt gegeven, gezien de rij die er staat. En dat is verdiend. Goede show.
Na een wat lang uitgesponnen intro komt het drietal van Brutus het podium op. De laatste plaat Unison Life haalde verrassend de vijfde plek van de ZM Jaarlijst. Een mooie, maar ook terechte plek. Op de plaat was te horen hoe Brutus gegroeid is in het schrijven van memorabele nummers die ook nog eens enorm catchy zijn. Grote troef is natuurlijk drummer en zangeres Stefanie. Zij eist op deze avond ook een hoofdrol op. Het is knap hoe zij de nummers draagt met haar emotionele zanglijnen, die live net zo indrukwekkend zijn als op de plaat. Dat gebeurt gelijk al op opener Liar. Goed gekozen, want zo zit de energie meteen in de show. Het merendeel van de nummers die vanavond gespeeld worden komen van Unison Life. Begrijpelijk, hier lijkt ook het merendeel van het publiek voor gekomen te zijn, gezien de reacties op deze nummers.
Miles Away en Brave zijn die perfect in het midden van de setlist gepositioneerd. En over dit laatste nummer: wat groovet dit nummer live. Dit is ook te merken bij gitarist Stijn. Want waar bassist Peter er soms bij staat als een fruitteler die zijn administratie moet bijwerken, gaat Stijn soms helemaal op in de muziek. Zeker in de break van het genoemde Brave.
De podiumaankleding is vrij sober. Achter de drie bandleden hangt een enorm theaterdoek en Stefanie heeft een föhn meegenomen. Dat is het dan ook wel. Er wordt vooral ingezet op sfeer door middel van de lichtlampen die links en rechts zijn opgesteld. Regelmatig wordt een nummer voorzien van sfeervol blauw en oranje licht, waardoor de bandleden als silhouetten nog te zien zijn. Het geeft het geheel een intieme sfeer wat uitstekend past bij de muziek van Brutus.
Hoogtepunten zijn er dus genoeg. Zoals de fenomenale uitvoering van What Have We Done, waarbij de uithaal van Stefanie kippenvelopwekkend is. Ook de toevoeging van Stefan van Psychonaut draagt echt iets bij aan het optreden. Naast het gitaarspel neemt hij ook een deel van de vocalen over (het stuk waarbij Are You Ready wordt geschreeuwd). Zijn brul geeft dit toch al goede nummer veel meer kracht
Er wordt afgesloten met Sugar Dragon, waarbij de band nog een keer losgaat in dit lang uitgesponnen nummer dat blijft opbouwen tot een mooie climax die gelijk het slotakkoord tekent voor deze show. Mooi avondje, goede bands, goede shows.
Datum en locatie:
1 maart 2023, Tivoli Vredenburg, Utrecht
Foto's:
Ruben Verheul, Wishful Doing (Linktree)
Link: