Recentelijk besprak ik het meer dan meesterlijke vervolg op Arson, Mӕre. Inderdaad dan spreken we over werk van de Oostenrijkse post-blackmetalband, Harakiri For The Sky. Deze twee heren zijn er in geslaagd in een paar jaar tijd uit te groeien tot één van de fundamenten in het subgenre. Nog niet zo lang geleden zag ik deze heren aan het werk op het podium van Eindhoven Metal Meeting, het moet 2018 geweest zijn. Het bleken achteraf ook nog eens erg relaxte kerels te zijn wanneer we met de bands ook nog eens in dezelfde backstage bleken te zitten. Nu zovele jaren later kreeg ik JJ, die binnen Harakiri For The Sky verantwoordelijk is voor de teksten en de zang, te pakken voor een interview. Hieronder lees je de samenvatting van een erg open en eerlijke babbel met een man die met beide voeten in de wereld staat.
JJ, bedankt om het interview te accepteren! Wat is je persoonlijke mening over het nieuwe album. Ik lees immers dat het een moeilijke bevalling is geweest. Kan je ons iets meer vertellen over hoe Mӕre tot stand kwam?
Och ja, moeilijk. Het is opnieuw een erg persoonlijk album geworden, meer nog dan voorheen met Arson. We zijn weer gegroeid in heel wat facetten en dat brengt soms wat discussies mee, maar we raken er altijd wel uit hoor en dat levert dan een erg goed album op. M.S. en ik verschillen nu en dan wel eens van mening over welke instrumenten in de mix iets meer of minder naar voren moeten komen. Dat resulteert dan in heel wat proefmixen die op en neer gaan. Ik denk dat we ditmaal zelfs acht of misschien zelfs negen mixen lieten maken alvorens we echt tevreden waren.
Hoe ontvangt het publiek tot nu, het nieuwe album?
Het is echt gek, de luisteraars blijken deze plaat echt wel te lusten. Het is magisch de reacties te lezen en te aanhoren. Erg interessant ook dat heel wat luisteraars echt wel doorhebben hoe de plaat in elkaar steekt.
Je vertelt dat jullie als band weer gegroeid zijn, hoe moeten we dit dan opvatten. Is het vanuit muzikaal oogpunt of vanuit tekstueel oogpunt te interpreteren?
Eigenlijk beide. Ik moet zeggen dat de teksten nu minder recht door zee zijn, minder direct en dat ze een iets poëtischere insteek kennen. Dit in vergelijking met Arson maar zeker ook in vergelijking met nog eerder werk met name III: Trauma en zeker in vergelijking met Aokigahara. Ik herhaal wat meer tekstfragmenten. Dat zou ik vroeger niet of veel minder gedaan hebben. We hanteren ook op verschillende vlakken een open geest. We elimineren eigenlijk op voorhand geen invloeden. Ik schrijf de teksten en M.S. de muziek die we zelf graag horen en maken. We steken hierdoor vaak grenzen over, ook grenzen betreffende muziekgenres. Dit is wat onze muziek zo typeert, dat maakt onze muziek tot post-blackmetal, die variatie binnen de eerder lange nummers. Daar hou ik persoonlijk wel van, zulke lange nummers: songs waarin heel wat gebeurt zoals een trage opbouw, ritmewisselingen, snelle stukken en explosieve stukken om dan weer tot rust te komen.
Het moet toch ook niet evident geweest zijn om nu in deze periode muziek te schrijven, om samen nummers te maken of toch?
Nee op zich heb je daar een punt. Nu we hebben altijd zo gewerkt hoor. Ieder zijn deel en dan sturen we het naar elkaar door. M.S. schrijft de muziek, levert een erg goede preproductie aan en daar werken we dan mee verder. Ik plak er vervolgens mijn teksten op. Zo werken ligt ons echt het beste. Zo focussen we ons het best en komen we tot de beste resultaten.
Het moet gezegd zijn, het is inderdaad een erg goed album geworden ook op vlak van productie, niet?
Jazeker! Ik denk dat dit het meest professionele album tot nu toe is. Die productie is echt meerdere stappen vooruit in vergelijking met bijvoorbeeld Arson. Het is iets waar we ook echt wel bewust naartoe gewerkt hebben.
Wat me opvalt op deze nieuwe plaat is dat je heel veel eigenheid hebt en dat het integreren van de gastmuzikanten bijzonder goed is verlopen. Zo merk ik op dat Krimh’s drumpartijen bijna op maat gemaakt lijken te zijn op jullie muziek.
Gek toch. Ik heb hem persoonlijk nooit ontmoet tijdens het opnameproces maar inderdaad zijn partijen zijn weergaloos en zijn gebaseerd op deze die M.S. aanleverde. Krimh heeft ze in nog geen anderhalve dag opgenomen en dat voor een plaat die over de tachtig minuten gaat! Hij legt heel wat nuances, eigen accenten. Er zit heel wat finesse in zijn spel. Live gaan we wel gewoon terugvallen op Mischa, de drummer waar we al jaren mee werken. Hij is een echte livedrummer eerder dan een studiodrummer.
Naast Krimh horen we ook gastbijdrages van Neige (Alcest) en de frontman van het Portugese Gaerea. Hoe komen jullie bij hen terecht?
Neige kennen we al een hele poos. Hij is een erg vriendelijke wat verlegen jongeman die zeker een bijdrage wilde leveren op ons nieuwe album. We speelden hem het nummer Sing For The Damage We’ve Done door en hij kon kiezen waar hij zijn bijdrage plaatste. M.S. reisde jaren geleden naar Portugal en leerde daar de kerels in Gaerea kennen. Later ontmoette ik ze en het klikte meteen, niet in het minst omdat we gemeenschappelijk interesses hebben zoals tattoo’s maar ook bijvoorbeeld hardcoremuziek, Converge! Ook hier leverden we het nummer aan en werkten we het samen verder uit, het is Silver Needle // Golden Dawn geworden. Het resultaat is erg goed te noemen.
Jammer dat het nieuwe album nu niet live kan gepromoot worden, toch?
Och ja, het is wat het is. We hadden zelfs de releasedatum van het album opgeschoven omdat we dachten dat heel het gebeuren wel zou gepasseerd zijn. Niet dus (lacht). Het is jammer maar kom. Het gaat volgens mij nog wel een tijdje duren eer we terug naar een wat normalere situatie gaan. Ik zie mezelf op heden alvast nog niet in een vliegtuig kruipen bijvoorbeeld. Ik moet zeggen: ik let goed op, volg de regels die opgelegd worden vanuit een realistisch perspectief. Ik heb ook mijn ouders en grootouders nog, dus moet wel wat voorzichtig zijn naar hen toe. Voor mezelf ben ik nog realistischer, moest ik ziek worden dan is het maar zo, maar liever niet natuurlijk. Goed dat er ook vaccins zijn en dat deze eindelijk kunnen toegediend worden.
Daar heb je nu eens helemaal gelijk in. Even terug naar het album. Het laatste nummer is een cover en dan nog eens een heel speciale vind ik persoonlijk, Placebo‘s Song To Say Goodbye.
We kiezen, als we een cover doen, altijd heel bewust een nummer dat geen linken heeft met de muziek die wij brengen. Vaak komen we dan uit bij nummers van singer-songwriters, indie- of rockbands. Het zijn bands die we zelf graag horen. M.S. is een enorme Placebo-fan en zeker het album Meds kan hem erg bekoren. Zo kwamen we dus uit bij dit nummer. En eigenlijk is het nog niet eens zo gek gekozen. Het nummer kwam uit in de periode bijvoorbeeld, dat ik het ouderlijk huis uitging en meer op mezelf ging wonen.
Oh, nu verras je me! Euh, ja. Afsky bracht bijvoorbeeld een erg sterk album uit of Lament de laatste plaat van Touché Amoré. Euh en dan zijn er nog heel wat platen die ik vergeet waarschijnlijk (lacht).
Bedankt voor het interview, wil je nog iets kwijt aan onze lezers?
Bedankt. Stay Gold!
Links: