Het eerste leven van het Slowaakse Thalarion speelde zich af van 1996 tot 2006 en bracht ons vijf albums. De band legde…Lees verder ›
Gothic
Unto Others/Idle Hands knalde mij in 2019 net niet omver met de magistrale plaat Mana. Ik ga nu alvast twee zaken toegeven:…Lees verder ›
Er zijn weinig zaken waar men mij in het midden van de nacht voor mag wakker maken zonder dat er doden vallen.…Lees verder ›
De Engelsman achter het project Light of the Morning Star was een maandje te vroeg met de release van zijn tweede plaat, Charnel Noir,…Lees verder ›
Dat klotecorona zorgde ervoor dat er maar liefst vier jaar tussen de albumreleases van Cradle of Filth zaten: ongekend voor de immer…Lees verder ›
Zo, blijkbaar heb ik acht jaar geleden al een review gemaakt van een Zeromancer-album. Bye-Bye Borderline was dat, niet meteen mijn favoriete…Lees verder ›
Alles heeft zijn tegenpool. Gelukkig zou ik zeggen. Zo heeft happy flowerpower synthpop fortuinlijk genoeg ook zijn meer donkere tegenhanger. Zijn yin…Lees verder ›
Lekamen Illusionen Kallet is een project van Graav, die ook bij Armagedda speelt. Een zeer curieus geval is dit Avgrundspoetens Flamma. Echt…Lees verder ›
In mei 2020 bracht Paradise Lost zijn Obsidian uit. Een aantal maanden later werd de plaat door de lezers van Zware Metalen…Lees verder ›
Dit keer begeef ik mij op een ander pad dan gebruikelijk het geval is. Een waarschuwing vooraf is wellicht op zijn plaats.…Lees verder ›