Opia is een gloednieuwe vijfkoppige Britse atmosferische gothic doomband. Alhoewel Brits, met de toevoeging van de oorspronkelijk Tsjechische zangeres Tereza Rohelova en Spaanse toetsenist Jorge Afonso Rodriguez (Scandelion) kun je ook prima spreken van een internationaal gezelschap. Nou denk je bij Britse doom al gauw aan My Dying Bride, Paradise Lost en oude Anathema en laten die legendarische namen nou inderdaad mede aan de basis staan van Opia’s sound. Maar er is meer…
Deze vergelijkingen zijn namelijk wel heel erg te kort door de bocht. Dit vijftal weet een prachtige combinatie te smeden tussen de genoemde old school Britse sound en modernere Scandinavische elementen. Bands als Swallow the Sun, Draconian en vooral Trees of Eternity (R.I.P.) drijven regelmatig naar boven tijdens het luisteren naar dit I Welcome Thee, Eternal Sleep. De vocalen van Rohelova switchen moeiteloos van mooie, ontspannen cleane zang naar kwaadaardige screams en grunts en hierbij past ze zich aan aan de dreiging en sfeer van de muziek en de teksten. Een nummer als The Eye is hier een goed voorbeeld van: een rustige, serene opbouw met cleane gitaren barst uiteindelijk uit in stevige melodieuze doch extreme doom en een hard groovend slotstuk met Cradle of Filth-achtige toetsenpartijen en dus de felle screams van Tereza.
Opia is een trouwens ook een meester in songwriting. De geniale composities blijven stuk voor stuk in je hoofd hangen en de opbouw en arrangementen zijn van topniveau. Luister eens naar The Fade en probeer dat refrein maar weer eens uit je hoofd te krijgen. Kippenvel! Daarbij hebben de toetsen een mooie, prominente rol in de muziek. De gitaren en drums zijn stevig en staan hard in de mix, maar de keys krijgen prachtig de ruimte om op de juiste momenten sfeer en melodie toe te voegen. Neem de openingstrack On Death’s Door Part I, waarbij groovende heavy gitaarriffs de basis vormen, maar waar de toetsen zorgen voor een dikke atmosferische onderlaag en tegelijk voor extra melodie. Verslavend nummer! En tijdens Part II van dit tweeluik wordt de double bass en de blastbeat er zelfs even ingeknald en wordt de plaat met grootse gitaarthema’s- en solo’s richting het einde gebracht.
Klein smetje op dit album zou ik willen noemen dat er tijdens de opnames gekozen lijkt te zijn voor geprogrammeerde drums, terwijl er in de vorm van sessiedrummer Sam Heffernan (The Drowning) wel degelijk een trommelaar van vlees en bloed beschikbaar was. Wie het weet mag het zeggen, het is in ieder geval nergens storend, omdat het geheel gelukkig erg organisch klinkt.
Score:
86/100
Label:
Hammerheart Records, 2025
Tracklisting:
- These Pristine Memories
- On Death’s Door Part I
- Man Proposes, God Disposes
- The Fade
- The Eye
- Days Gone By
- Silence
- On Death’s Door Part II
Line-up:
- Phoenix Griffiths – gitaar
- Dan Tregenna – gitaar
- Aidan Rutter – bas
- Jorge Afonso Rodriguez – toetsen
- Tereza Rohelova – zang
- Sam Hffernan – drum programming
Links: