Het Britse Wode kwam in 2016 op mijn radar toen ze hun naar zichzelf vernoemde debuutplaat uitbrachten. Een release vol uitstekende melodieuze black metal met hints naar doom en hoewel het niet meteen de next big thing was, stond het kwalitatief meteen als een huis. Ik kan me een fenomenaal nummer als Cloaked in Ruin nog goed herinneren. Daarna kwamen er met de albums Servants of the Countercosmos en Burn in Many Mirrors wat meer thrash- en black ’n roll- invloeden om de hoek kijken en het leek erop dat de Mancuniërs hun stijl gevonden hadden.
Qua songs doet Wode niet onder voor de bands uit dit genoemde rijtje. Opener en tegelijkertijd het titelnummer is een fikse oorwurm met slepende melodieën en een pakkende, doch verfrissende songstructuur. De daaropvolgende track Under Lanternlight is zelfs nóg catchier, met zijn lekker opzwepende ritmes, dubbele gitaarloopjes en couplet-refrein opbouw. Net als bij hun Amerikaanse genregenoten Nite liggen de grimmige vocalen er lekker galmend overheen, waardoor je er nog meer in wordt meegetrokken.
De meest opvallende track van dit album is voor mij het heerlijke Transmutation. Een dikke knipoog naar jaren ’90 doom met zijn onderhuidse gitaarmelodieën en ik hoor later in het nummer zelfs oude Amorphis (Tales from a Thousand Lakes) voorbij komen. Maar ook dit past in de nieuwe stijl die de heren zich met dit Uncrossing the Keys hebben aangemeten. Ondanks de alom aanwezige herkenning door het hele album heen kantelt het nergens de plagiaatkant op, omdat Wode de algehele sfeer en songwriting op zijn eigen manier vormgeeft. En dat is knap!
Links: