Vuelo de Brujas (in het Nederlands: Heksenvlucht) is een schilderij van de Spaanse kunstenaar Francisco Goya uit 1798. Het schilderij maakt deel uit van een serie van zes schilderijen over hekserij en wordt beschouwd als een uiting van kritiek op bijgeloof en onwetendheid en dan vooral op religieus gebied. Bijgeloof was in die periode wijdverbreid in Spanje: zo waren verhalen over middernachtelijke bijeenkomsten van heksen en de verschijning van de duivel gemeengoed onder de plattelandsbevolking. Goya minachtte de populaire neiging tot bijgeloof, beschouwde het als een door de kerk geleide terugkeer naar middeleeuwse angsten en bracht dat onder andere in dit schilderij tot uitdrukking (Dank, Wikipedia!). Mocht je het ooit willen zien: het hangt in Museo Nacional del Prado in Madrid.
Waarom Thantifaxath Vuelo de Brujas heeft gekozen als albumhoes voor hun nieuwe album Hive Mind Narcosis? Navragen bij de band gaat niet, want ook anno 2023 gaat het drietal nog steeds anoniem door het leven. Mag ik het dan interpreteren als kritiek op de huidige samenleving, waarin geprobeerd wordt veel zaken in regeltjes en afspraken te vangen, waarmee zelf nadenken tot een zeldzaamheid lijkt te zijn verworden?
Via Bandcamp licht de band een tipje van de sluier op: ‘Hive Mind Narcosis is a lyrical blend of two mutually conflicting ideals. The album has two levels working in dichotomy with one another. On one level there is a strong resistance to something, and on the other there is a total acceptance of that same thing. Beyond that, we leave it open to your interpretation.’ (‘Hive Mind Narcosis is een tekstuele mix van twee onderling tegenstrijdige idealen. Het album heeft twee niveaus die in dichotomie met elkaar werken. Aan de ene kant is er een sterke weerstand tegen iets, aan de andere kant is er een totale acceptatie van datzelfde. Verder laten we het open voor uw interpretatie.’)
Een antwoord net zo surrealistisch en naar eigen inzicht in te vullen als de muziek die op Hive Mind Narcosis voorbij komt? Als je bekend met het negen jaar geleden uitgekomen Sacred White Noise en/of de EP Void Masquerading As Matter (2017), dan weet je dat het werk van Thantifaxath gedragen wordt door abstractie, asymmetrie, disharmonie, dissonantie en extravagantie. Had je verwacht dat dit op het nieuwe album anders zou zijn?
Thantifaxath heeft zichzelf niet verloochend en klinkt op Hive Mind Narcosis nog steeds als zichzelf, al bewegen ze zich iets duisterder, rustelozer en technischer door de ongebreidelde materie. Het Canadese drietal zadelt je op met een flamboyant tableau vol onbegrensde maatsoorten, extravagante razernij, listige harmonieën en onheilspellende soundscapes, die prikkelend en uitdagend aan je voorbij trekken. Niet louter ingewikkeldheid om ondoordringbare steriliteit te creëren, maar bewogen complexiteit, dat het hart weet binnen te dringen. Je wordt om de oren geslagen met tempowisselingen; dan weer snel en geagiteerd, dan weer vertragend en wijds (Surgical Utopian Love, The Lost Wisdom of Wolves).
Eigenzinnige gitaarlijnen gaan dwars in tegen de dreigende drumpatronen. Op momenten kleuren breedvoerige, rijzige keyboardpartijen het kader overvloedig sfeervol en angstaanjagend boeiend in. Zo verschaffen ze het meesterlijke Surgical Utopian Love een bezwerend einde. Sub Lilith Tunnels start met een elektronische ruis, krijgt een vervolg met sinister gesproken tekst, waarna halverwege de dissonante gitaren de galm verder vervormen en het nummer fascinerend uitgroeit tot meedogenloos macaber. Een perfecte opmaat voor de scherpe afsluiter Mind Of The Sun.
Score:
90/100
Label:
Dark Descent Records, 2023
Tracklisting:
- Solar Witch
- Surgical Utopian Love
- The Lost Wisdom of Wolves
- Burning Kingdom of Now
- Hungry Ghosts
- Sub Lilith Tunnels
- Mind of the Sun
Line-up:
- Onbekend
Links: