Voor de echte liefhebbers van Zweedse underground black metal hoef ik Svartsyn natuurlijk niet meer te introduceren. Sinds 1993, nadat de band – die in feite enkel uit bandlid Ornias bestaat – een naamswijziging onderging van Chalice (1991-1993) naar het nu gekende Svartsyn, maakt hij onderdeel uit van de tweede golf aan blackmetalbands. Melodieuze, dissonante black metal met in de meeste gevallen snel drumwerk. Nu komt het label Nomad Snakepit Productions met een heruitgave van het het album uit 2003 Destruction of Man, naar eigen zeggen één van de beste blackmetalalbums uit die tijd en zeker uit de discografie van deze Zweed (die heus niet alles alleen deed). Ik hoop maar dat dit een legitieme uitgave met toestemming van de band is met bijbehorende omschrijving, want nog niet zo lang geleden bleek er geen toestemming te zijn voor de heruitgave van Azaghal‘s Mustamaa door Moribund. In dit geval zie ik dat het label interviews met Svartsyn kan inplannen, dus ik ga er maar vanuit dat ik er niet al teveel aan hoef te twijfelen.
Van de band verschenen eerder op Zware Metalen recensies van Bloodline, Timeless Reign, Black Testament, Requiem en de niet te versmaden compilatie A Night Created By The Shadows… And The Resuscitation Of The Unspoken Rituals. Duidelijk is het feit dat deze band met zowel nieuw als oud werk hoge ogen weet te gooien. Het origineel van het hier te bespreken Destruction Of Man werd dan weer niet op uw favoriete webzine besproken en dat geeft uw redacteur van dienst de kans om u waar nodig wat extra blackstof bij te brengen. In vergelijking met het origineel zijn de verschillen niet zo groot, al pocht men in de promobeschrijving over toegevoegde posters, teksten, een zogenaamde “6 panel booklet” en een gelimiteerde uitgave op tape (100 stuks, 50 wit en 50 zwart). Persoonlijk denk ik dat dit enkel interessant is voor de doorgewinterde verzamelaar en die lopen er zeker rond. Ikzelf ga eerder hard op de muziek die hier voor de tweede maal wordt aangeboden, ditmaal met als kers op de taart een niet eerder uitgebrachte oefenversie van het nummer Children of Plague als afsluiter.
En laat ik daar nu eens mee beginnen. De betreffende oefenversie klinkt nog meer cult dan de plaat zelf. Met een verschrikkelijke, maar zeer bijpassende geluidskwaliteit jaagt de bonustrack u de stuipen op het lijf. Vieze, vrij onstrakke chaos die bezeten aanvoelt, van de eerste tot de laatste noot. Met een hoog Watain gehalte. Vooral op het gebied van overtuigingskracht en demonische aanroepingen is dit wel een fijn nummer om deze cultplaat mee te eindigen. Tja, en de rest van deze doffe ellende die van weinig nuance is gespeend – alles in de oprecht positieve zin van het woord – klinkt gewoonweg magistraal binnen de toenmalige tijdsgeest. In het huidige kader, waarbij de meeste black tot in optima forma wordt gefinetuned is het voor de jongere fan ongetwijfeld even slikken. Maar die nog enigszins maagdelijke geesten zou ik vooral willen aanmoedigen en in sommige gevallen dwingen om vooral door te blijven slikken. Dit album is in mijn beleving niets meer en minder dan een vertegenwoordiging van een origine. Een origine die bestaat uit de meest verlepte, afschuwelijk dissonante black metal die u maar tot zich kan nemen.
Ongetwijfeld is het evident dat u noten en melodieën gaat horen die u aan het veel bekendere Satyricon doen denken. Svartsyn is altijd veel meer in de luwte blijven opereren en heeft wellicht niet helemaal dezelfde intentie of insteek gehad als zijn landgenoten. Maar de ogen sluiten tijdens een nummer als Enemies of Beyond brengt u gegarandeerd even terug in de roemruchte tijd van weleer. In extase danst u rond de meest nabij gelegen kerk in een leren jack en het gezicht vol met corpse paint of een modderige variant naar keuze op Towards Chaos, een nummer dat met spookachtige klanken en paukaanslagen het laatste beetje geloof uit al uw poriën knijpt. Een pak ruiger, met name door het grillige en grof afgestemde gitaarwerk, is het prijzenswaardige nummer Devil’s Image. Schuifriffjes noemt mijn collega Joris dat, geloof ik. Nou ik noem het gewoon hypnotiserende gitaardissonantie, waarover de zwartgeblakerde vocalen gedrapeerd worden. Inclusief galm en een hoop echo. Goddomme wat heerlijk!
Label:
Nomad Snakepit Productions, 2023
Tracklisting:
- Archdemon of Binah
- Children of Plague
- Demons Walking on Earth
- Towards Chaos
- Devil’s Image
- Enemies from Beyond
- Destruction of Man
- Children of Plague rehearsal (bonus track)
Line-up:
- Ornias – Zang, gitaar, bas
- Draugen – Drums
Links: