Geschreven door Joost Aarts op 10-11-2019 om 14:58.
Als je al in zo veel bands en projecten resideert waar de verschillende subgenres aan bod komen, dan is Slow wel de meest pakkende naam voor je funeral/doomproject zal de welbekende Belg Déhà gedacht hebben toen hij in 2007 zijn eerste demo (Demo I) uitbracht.
Inmiddels krijgt hij sinds 2019 versterking van Lore B. die behalve het bespelen van de bas ook de achtergrondvocalen, arrangementen, concepten en teksten voor haar rekening neemt. Het blijkt een succesvolle samenwerking te zijn, want zoals collega Bart al eerder zei, is bijna alles wat Déhàdoet zwart goud waard.
Ik kan alvast verklappen dat VI-Dantalion hierop geen uitzondering zal zijn. Tijdens opener Descente krijg je al gelijk een flinke brok melancholische funeral te verwerken voorzien van ultra lage grunt en spanningsopbouwende elementen. Dan volgt het maar liefst zeventien minuten durende Lueur, waarbij ik erg moet denken aan High the memory van Abyssic eerder dit jaar door mij gerecenseerd. Het is net diezelfde spanningsopbouw en neiging naar perfectie die dit album zo de moeite waard maakt om eens rustig te beluisteren. Je mag hier ook gerust de tijd voor nemen, want met achtenzeventig minuten is dit wel degelijk een echte funeraldoomschijf. De opvolgende nummers maken stuk voor stuk ook een sterke indruk, waarbij het creatieve gebruik van pianotoetsen om het geheel wat meer in te kleuren in positieve zin opvalt. Eveneens beheerst Slow de kunst van het absolute minimalisme ofwel ‘less is more’. Karakteristiek gezien is het een melancholische belevenis waarbij Dantalion (de hertog van de hel) centraal staat. Favoriete nummer van deze wonderbaarlijke funeral schijf is het dreunende Lacune. Hierop horen we een mooie afwisseling tussen de uitzonderlijk diepe grunt, strijkers, piano, gitaar en spoken words. Daarnaast is de tranentrekkende afsluiter Elégie vermeldenswaardig vanwege de ingetogen akoestische opbouw en het daarop volgend drama zonder overbodige theatraliteit (Clouds zonder vocalen als referentie).
Het bovenstaande derde nummer Géhenne geeft een goed idee van wat je mag verwachten op dit zesde studioalbum van Slow. Mocht je na een minuut of vier afhaken dan kun je beter weer richting het snellere blastbeatwerk gaan. Ben je daarna nog steeds aan het luisteren, dan is dit wellicht een mooie kanshebber voor jouw jaarlijst.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
