Ik ben fan van de Belg die zich Déhà laat noemen. Bijna alles wat hij doet is zwart goud waard. Van zijn werk met Cult of Erinyes, zijn recent verschenen Acathexis, het ultradoommateriaal genaamd Yhdarl en vooral Imber Luminis. Hij maakt ook muziek met zijn eigen naam, en zoals bekend is dat bij metalmuzikanten vooral een uitlaatklep voor heel persoonlijke en minder ‘extreme’ nummers. Zo ook bij Déhà.
Cruel Words is de derde langspeler van Déhà, waarin hij opnieuw zijn verhaal doet over depressie. In tegenstelling tot zijn andere bands en projecten krijgen we hier een blend van postrock met metalgerelateerde genres, zoals doom (zij het zeer minimaal) en iets wat neigt naar blackgaze (een zachtere versie van Alcest en bands waar Neige zijn medewerking aan verleent). Persoonlijk hoor ik ook erg veel elementen terug uit de grungeperiode, gaande van ingetogen Soundgarden tot Nirvana. Wanneer Déhà de wanhoop helemaal loslaat krijg je echter wel depressieve doomblack met progressieve ingevingen en hemeltergend aangrijpende grooves te verwerken, zoals tijdens het tweede deel van Pain Is A Wasteland.
Het levert nummers op met verschillende gezichten en geluiden, waarin je empathisch vermogen aangesproken wordt. Persoonlijk had ik graag de intieme nummers zoals I Am Mine To Break vaker aan bod gehoord, of de pianostukken die een nummer als Dead Butterflies of het afsluitende titelnummer echt diepgang geeft. Die afsluiter is trouwens een nummer dat met een klein beetje downtuning op een Imber Luminis-album zou kunnen staan. Laten we het daarom hierboven te luister zetten voor we de medicijnkast opnieuw gaan leegroven.
Score:
78/100
Label:
Naturmacht Productions, 2019
Tracklisting:
- I Am Mine to Break
- Pain Is a Wasteland
- Blackness in May
- Butterflies
- Dead Butterflies
- Cruel Words
Line-up:
- Deha – Alle instrumenten, vocalen
Links: