V staat bij Saille voor de vijfde plaat. Dit is dan ook de opvolger van Gnosis uit 2017. Intussen kennen we dit blackmetalgezelschap als een internationale verzameling artiesten. Het was ooit anders, bijvoorbeeld ten tijde van hun debuut Irreversible Decay, een erg sterke plaat. Vier platen werden uitgebracht door het gerenommeerde Italiaanse Code 666. Nu stappen de heren over naar het Zweedse Black Lion Records. Een label dat eerder uitstekend werk van Kvaen, Maestitium en Ablaze My Sorrow lanceerde. Dus daar zitten de heren wel goed denk ik.
De muziek van Saille is nooit een hapklare brok black metal gebleken. Vaak introduceerde de band innovatieve, experimentele lijnen die net dat tikkeltje meer brachten. Ik lees nu dat de band het nog wat donkerder en nog wat zwaarder wil laten klinken allemaal en merk ik op dat Dries Gaerdelen al weer een tijdje uit de band verdwenen is. Persoonlijk vind ik dit jammer omdat zijn keyboardspel wel in staat bleek de juiste nadruk te leggen en een meer dan gepaste onder- of bovenlaag wist te creëren die de muziek van Saille naar een hoger niveau tilde.
In ieder geval valt op dat een amalgaam aan alliteraties gebruikt wordt om de titels van de nummers aan te kondigen. Zit hier meer achter? Het is zo dat Suffering Sanctuary direct alle troeven op tafel gooit. Strak drumwerk, wandelende en soms lopende basthema’s en meer dan gevarieerd zangwerk. Ook de wat meer rechttoe rechtaan gitaarriffs klinken bruut en agressief. Het eerste nummer legt niet alleen alle troeven op tafel maar maakt ook meteen duidelijk waar het grootste pijnpunt zit. De productie is toch te dun. De drum klinkt toch net te droog en te braafjes. Maar vooral de gitaren boeten aan kwaliteit in, het gekozen geluid is toch te scherp en te krasserig. Maar kom, niet zeuren, focussen op de muziek.
Het moet gezegd: de zeer gevarieerde zang van de heer Peetom is een sterke toevoeging. Hoor hoe hij zijn stembanden tot het uiterste drijft op Fetid Flesh. De heer Van Den Eynde kent elk hoekje en gaatje van zijn drumkit, want hij is in staat elk van deze hoekjes en gaatjes vakkundig dicht te plamuren. Charnel Chamber is hier een voorbeeld van. Ik ken de heer Van Iseghem als een uitmuntende bassist, maar zijn partijen lijken toch op herhaalde wijze ondergesneeuwd te worden, jammer. Heerlijke solo en dito akoestische uitloper wel in dit laatst vermelde nummer!
Het wat Dimmu Borgir – achtige begin van Loathsome Legacy legt weer meteen dat ambetante gitaargeluid op tafel. Nu, als je daar door luistert, hoor je toch een erg duister en krachtig nummer. De heren lijken ook wat naar Behemoth geluisterd te hebben, zeker de eerste noten van Empty Expanse lijken zo op een plaat van de Poolse vrienden te passen. Opnieuw heerlijk gitaarwerk, er ontstaat zelfs een duivelse dans tussen gitaar en zang, puik!
Het geweven melodieus tapijt van riffs in Terror Tapestry is er ook één om in te draaien en te keren en als dan Mirror Motions, dat we nog kennen van de EP MMXX, als afsluiter wordt aangeboden dan hebben de heren weer meer dan hun best gedaan!
Je kan dan ook rustig stellen dat deze V een goede plaat is met als luistertips de Charnel Chamber en Empty Expanse. Wel jammer van de wat te dunne productie, dit heeft toch zijn effect op het geheel en komt het luisterplezier niet altijd ten goede.
Score:
75/100
Label:
Black Lion Records, 2021
Tracklisting:
- Suffering Sanctuary
- Fetid Flesh
- Charnel Chamber
- Loathsome Legacy
- Empty Expanse
- Baleful Beauty
- Terror Tapestry
- Mirror Motions
Line-up:
- Jesse Peetoom – Zang
- Reinier Schenk – Gitaar
- Juanjo Pérez – Gitaar
- Kristof Van Iseghem – Bas
- Tony Van Den Eynde – Drum
Links: