Het Vlaamse Saille is inmiddels toe aan een vierde langspeler, een gegeven dat aantoont dat de tijd in metalland onderhevig is aan een toch behoorlijk snelle progressie. Progressie is ook één van de kenmerken van Gnosis, dat een licht gewijzigde koers voor de band laat zien. De synthetische elementen worden naar de achtergrond gedrukt, met enkel nog een sfeerbegeleidende rol voor de toetsen, en een nadruk op gestroomlijnde, zwarte riffs met een enorme dosis distortion.
Om gelijk door te pakken op die rol van de synthesizers is het belangrijk om de sfeer van Gnosis onder de loep te leggen. Saille heeft altijd veel diverse, zowel esoterische als occulte thema’s behandeld en doet dat nu ook ook weer. De specifieke onderwerpen die worden gekozen zijn in mijn ogen niet bijster origineel, maar het bezingen van Lovecraft en Crowley (hoe oppervlakkig ook) is een belangrijke indicator voor de atmosfeer. Juist dit aspect wordt op prettige wijze benadrukt door de synthesizers, gelukkig zonder in de weg te zitten. De toetsen borrelen onder het onstuimige en chaotische oppervlak van strak drumwerk en zagende riffs, en brengen op die manier een deel van het sluimerende gevoel van onrust in de muziek naar boven. Groot nadeel vind ik de laatste passage van Before The Crawling Chaos, want hier worden de synthesisers toch echt te gezapig en vooral ook te afgezaagd.
Productioneel gezien klikt het aardig, want Gnosis is een stuk minder (nog steeds te veel, mijns inziens) glad dan Eldritch. Dit levert aanzienlijk voordeel op voor de de manier waarop de riffs worden blootgelegd, want op die wijze is er genoeg chaos om atmosfeer uit te laten ontstaan. De vocalen staan vrij hoog in de mix, iets dat me meermaals stoort, maar er is genoeg ruimte voor de instrumenten om naar voren te komen. De toetsen staan, zoals de kwantiteit en stijl van het spel vereisen, behoorlijk op de achtergrond en daarmee wordt het sluipende karakter van de atmosfeer benadrukt.
Mijn hoop bij het horen van het wat kalere geluid van Gnosis was dat er iets meer zou worden teruggegrepen op atmosferische, ouderwetse riffs. Dat is niet zozeer het geval, hoewel er voldoende sfeer uit de ontstane chaos kan worden gehaald. Mijn drang naar primitiviteit wordt dus niet beantwoord, maar voor liefhebbers van bands als Dimmu Borgir (een jaartje of vijftien geleden), met een randje broeiende horror, is het absoluut een optie om tien punten bij de eindscore op te tellen.
Score:
68/100
Label:
Code666 Records, 2017
Tracklisting:
- Benei ha’Elohim
- Pandaemonium Gathers
- Blôt
- Genesis 11; 1-9
- Before the Crawling Chaos
- Prometheus
- Thou, My Maker
- Magnum Opus
- 1904 Era Vulgaris
Line-up:
- Reinier Schenk – Gitaar
- Dennie Grondelaers – Vocalen
- Kevin de Leener – Drums
- Kristof van Iseghem – Bas
- Abbadon – Gitaar
Links: