Geschreven door Bart Al Foet op 26-04-2021 om 19:03.
Rome regeert de darkneofolkscene. Zo denk ik erover. De Luxemburgse eenmansband bracht met Parlez-Vous Hate? album nummer zeventien uit en gaat gewoon kwalitatief sterk door met het brengen van slimme neofolk. Collega Yves wist vorig jaar het album The Lone Furrow te voorzien van de juiste bewoordingen zoals “akoestische diepgang en historische sensatie”. Daarvoor deed hij Le Ceneri Di Heliodoro eer aan met de frase “vrij Amerikaans aanvoelende Nick Cave-melancholiek met andere talen erbij”.
Goed, nu is het aan mij om de nieuwe Parlez-Vous Hate? te becommentariëren. Rome weet nog steeds heel ad rem en met de nodige kwinkslagen nummers in elkaar te zetten die op een darkneofolkwijze constant duwen op pijnlijke plekken in het linkse en rechtse spectrum. Met een melancholische speelsheid (er wordt verwezen naar Jacques Brel, Johnny Cash, Townes Van Zandt, Tom Waits, Leonard Cohen, Michael Gira, Nick Cave en dergelijke artiesten), een zekere mate van psychedelische akoestiek, een subtiel gevoel voor dramatiek en een onderhuids krijgshaftig ritme passeren na de intro elf nummers die allesbehalve inwisselbaar zijn. Ook postpunkinvloeden (vooral in de toetsen) vallen niet te ontkennen. De nummers Panzerschokolade en Parlez-Vous Hate? (niet toevallig de twee singles van het album) blijven het langste hangen met hun kleverige ritmes (drummer Laurent Fuchs voelt zo goed aan waar hij bombast moet toevoegen) en refreinen. Persoonlijk herken ik vooral invloeden van Nick Cave maar ook een Current 93 en andere David Tibet-creaties tijdens het beluisteren van Parlez-Vous Hate?. Het kan maar een aaanleiding zijn voor sommigen onder jullie om de playknop in te drukken.
We’ll have some Scooby Snacks
On the panzer tracks
Verslavender dan nazimeth.
Ook al is de muziek van Rome allesbehalve metal, toch is het heel begrijpelijk dat een aantal metalliefhebbers met plezier naar Rome luisteren. De “dark” elementen, de thematiek en retoriek, de provocatieve stijl, het heroïsme, de vrije-meningsuiting-fetisj, … het sluit vrij nauw aan bij bepaalde paganstrekkingen en black-/doombands. Een Primordial bijvoorbeeld, dat een link heeft met Rome. Zelfs deze toegankelijke plaat die niet weigerachtig staat tegen rockinvloeden (Born in the E.U. bijvoorbeeld, een persiflage/eerbetoon aan Bruce Springsteen) zal zijn weg zeker vinden naar de liefhebbers van bepaalde metalgenres. Ook album nummer zeventien heeft zijn bestaansrecht en verdient zijn plaats op onze geliefde website.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
