Fire Down Below – Low Desert Surf Club

Geschreven door op 14-10-2023 om 16:40.

Als Gentenaar kan ik toch niet anders dan het nieuwe album van de eveneens Gentse band Fire Down Below recenseren. De band heeft sinds zijn in eigen beheer uitgebrachte debuut Viper Vixen Goddess Saint uit 2016 al een behoorlijke reputatie in stonerland. Ook buiten de Belgische grenzen. Energieke optredens op Desertfest en Alcatraz zijn daar niet vreemd aan. Maar ook deze band zag zich teruggefloten door de coronapandemie. Voor mij blijven ze toch de band die in augustus 2021 het lokale Bruudruusterrockfestival in Oostakker (deelgemeente van Gent) wakker schudde met een orgie aan decibels. Decibels die zwaar werden versterkt door een knoert van een onweer dat net dan voor bakken water en een extra lichtshow zorgde. De tien moedige toeschouwers die de zondvloed trotseerden, waaronder deze jongen, kregen zo een privéconcert, maar met gevaar voor eigen leven.

Nu laten de heren nieuw werk op ons los. Low Desert Surf Club is de derde worp, want in 2018 lanceerde de band Hymn Of The Cosmic Man, waar je iets langer moest op kauwen dan  op hun debuut maar dat toch extra deuren opende. Met het nieuwe album keren ze wat meer terug naar de sound van Viper Vixen Goddess Saint. Tegelijk kleuren ze dit keer een heel stuk buiten de lijntjes. In dit geval blijkt dat ook een goede keuze.

Want geef toe, een stoner- of stoner/doomalbum kan nogal repetitief klinken. Die valstrik heeft Fire Down Below vlot vermeden door andere invloeden toe te laten. Waarom zou het nummer Surf Queen effectief Surf Queen heten? Omdat er invloeden van surfmuziek in verwerkt zijn, tiens. Heel fijnzinnig wel, maar toch kruipt er een kronkel in je hersenpan die je laat denken aan Dick Dale en consoorten. En gelukkig is dit geen puur surfnummer, maar bouwen de muzikanten het vanaf minuut twee slim op en om naar hun eigen, heel warme en catchy geluid. Kudos aan de heren achter de knoppen dus (onder andere Nick DiSalvo van Elder) die intelligent genoeg waren om de speelse bas prominent in de mix te plaatsen zonder die te laten dreunen of overheersen. Deel twee van Surf Queen werd zo bijzonder groovy en doet je automatisch ritmisch met het hoofd knikken.

Je kunt er van op aan: Fire Down Below mengt meerdere stijlen, vaak gebald in één nummer. “Gewone” hardrock, fuzzy stoner natuurlijk, een vleugje funk, de reeds vermelde surf, een flard doom, wat grunge …dat alles gelardeerd met bluesy tonen. Het album start niet met de eerste single California, maar met het uptempo Cocaine Hippo. Niet “beenhard”, wel refererend aan Kyuss, Queens Of The Stone Age of zelfs Foo Fighters. Veel aandacht dus voor de melodie, niet voor repetitieve dreunende riffs. Dat geldt evenzeer voor California, een titel die heel vaak wordt geschreeuwd maar op een aanstekelijke manier. Atomic Bitchwax komt me voor de geest, maar je zult er zeker je eigen vergelijkingen kunnen bij maken. Bekijk trouwens zeker eens de clip van California want die is opgebouwd met behulp van AI. Ook de hoes is aantrekkelijk, en om een of andere reden moet ik daarbij aan de Flintstones denken.

De Dune Buggy-intro zal herinneringen aan Black Sabbath bovenhalen maar ze brengt toch vooral een stevig riffgedreven rock/stonernummer. Het valt me op dat ik nog niets over de zang heb gezegd. Nochtans is die er hoor, veel meer dan op standaard stoneralbums. De stem zit niet echt vooraan in de mix, hij zweeft er wat boven, maar past perfect. Vroeger hoorde je hier en daar al eens waaien dat de zang niet altijd top was, maar hier lijkt ze me perfect geplaatst.

Het is een beetje jammer dat na vijf echt goede mid- en uptempo nummers gekozen is om met Here Comes The Flood een lang en traag “trippy” en psychedelisch klinkend nummer te plaatsen. Het eerste deel – drie minuten – drijft teveel op een slome bas-/drum-/stemriedel om de aandacht vast te houden. Uiteindelijk krijgt het geheel wel een doomkarakter maar voor mij breken die zeven minuten wel de sfeer. Het is een beetje zoals in die oude Nederpophit Suzanne van VOF de Kunst over de sensuele stemming tussen een jong koppeltje dat voor het eerst stoute dingen wil doen, maar genekt wordt door een rinkelende telefoon van een verkeerd verbonden nummer: weg sfeer.

Fire Down Below probeert die sfeer weer op te bouwen met het instrumentale Hazy Snake dat bijzonder zacht begint, maar je uiteindelijk weer toont dat dit een stevige rockband is. En dat bewijst de band verder met het rammende The Last Cowboy. Technisch misschien een van de meest eenvoudige nummers maar we zitten weer op het goede stonerpad. En de catchy gitaarsolo en -melodie achteraan maakt alles weer goed.

Volgt er nog één nummer. Maar wat voor een! Mantra duurt maar liefst zestien minuten. Het moment om alles nog eens in de strijd te gooien. De eerste zes à zeven instrumentale minuten lijken op een kalme Monster Magnet, nadien legt een opbouwende funky gitaar met korte vocalen de brug naar een lang uitgesponnen wild einde zodat je met een goed gevoel deze 57 minuten muziek afsluit!

Met Low Desert Surf Club legt Fire Down Below de lat voor zichzelf weer wat hoger door heel creatief om te gaan met stonergenre. Door dat alles te verpakken in een fris en gevarieerd vettig geluid, zonder hun stonerfundamenten onderuit te halen, klinkt het heel uitnodigend. Een beetje jammer van dat ene nummer dat voor mij de sfeer en het tempo eruit haalt. Vervang dat voor mijn part door een oertraditioneel dreunend ècht stonernummer en je krijgt een heel ander gevoel over het totaal. Ondanks dat komt deze plaat zeker in mijn eindejaarslijstje terecht!

Fire Down Below - band

Score:

83/100

Label:

Ripple Music, 2023

Tracklisting:

  1. Cocaine Hippo
  2. California
  3. Airwolf
  4. Surf Queen
  5. Dune Buggy
  6. Here Comes The Flood
  7. Hazy Snake
  8. The Last Cowboy
  9. Mantra

Line-up:

  • Kevin Gernaey – Gitaar
  • Sam Nuytens – Drums
  • Jeroen Van Troyen – Vocalen, gitaar
  • Bert Wynsberghe – Bas

Links: