Blindfolded and Led to the Woods – Rejecting Obliteration

Geschreven door op 01-07-2023 om 17:29.

Vandaag pakken we de pen op en schrijven enkele woorden over Blindfolded and Led to the Woods. Alleen al dankzij de bandnaam zullen dat er wellicht wat meer worden. Gelukkig hoeven we dit niet met de typmachine te doen en komt de bekende knip- en plakfunctie weer eens al te goed van pas. De band met vele woorden is afkomstig uit Nieuw-Zeeland, toch een leuk feitje om te benoemen. Het land staat wellicht niet overdadig bekend om zijn metalexport, maar met landgenoten als Alien Weaponry en met name Ulcerate komt er toch voornamelijk kwaliteit bovendrijven. Van die twee is de laatste nog wel het beste met het hoofdonderwerp van vandaag te vergelijken. Ook de tech-deathers van buureilanders Psycroptic komen enigszins uit dezelfde regio. Die noem ik ook nog even specifiek, omdat het hoofdonderwerp van vandaag daar ook nog wat raakvlakken mee vertoont. We bespreken de vierde langspeler Rejecting Obliteration.

Voor een albumtitel waaruit blijkt dat totale vernietiging wordt afgewezen, houdt Blindfolded and Led to the Woods verrekte weinig rekening met je trommelvliezen. De ritmische beukgolven maken hier namelijk een verschrompeld velletje van, totdat je op zijn minst met forse tinitus achterblijft. De introductie gaf het al een beetje weg, maar deze Nieuw-Zeelanders begeven zich voornamelijk in de progressieve- en technische death metal. Zo nu en dan met wat experimentele uitstapjes, zoals (hoe kan het ook anders) een inleidende sectie met saxofoon op Hallucinative Terror, maar regelmatig met een lekker dissonante boventoon. Hierbij wordt het technische gitaarwerk niet uit de weg gegaan, maar wordt ook aan de innerlijke mens gedacht met groovende death metal. Er zijn al enkele bandnamen gevallen, maar verder zouden we hier nog Rivers of Nihil, Mithridatum en Ulthar aan kunnen koppelen. Dat Blindfolded and Led to the Woods oorspronkelijk deathcore maakte, is daarbij totaal niet meer te horen. Je zou in die zin kunnen zeggen dat met de koerswijziging die op het vorige album al werd ingezet, dit eigenlijk de tweede langspeler is.

Op dit Rejecting Obliteration weet Blindfolded and Led to the Woods de eerder genoemde stijlen middels uiterst vernuftige liedjeschrijverij tot een interessante drie kwartier aan muziek te smeden. Het enige punt van kritiek dat we hierin kunnen vinden is dat de afwisselingen soms wel erg abrupt zijn, waarbij de samenhang wat uit het oog wordt verloren. Een voorbeeld waar dat wel helemaal goed loopt is het korte en heftige Methlehem. Lekkere technische death, wordt afgewisseld met beukende riffs. Wat een geweld en heerlijkheid! Wraith is ook zo’n lekkere track waar bruut geweld, dissonantie en logheid elkaar in perfect harmonie vinden. Hallucinative Terror kent dan juist wat wisselingen die uit de lucht komen vallen. Maar misschien moeten we daar met een dergelijke titel ook niet teveel op muggenziften.

Rejecting Obliteration is namelijk een krachtig album geworden dat een wervelende indruk achterlaat. Het bevat een hoop interessante ideeën, die misschien niet overal tot volledig wasdom komen, maar al met al is dit een knap werkstuk dat zeker drie kwartier van je tijd waard is.

Score:

83/100

Label:

Prosthetic Records, 2023

Tracklisting:

  1. Monolith
  2. Methlehem
  3. Hallucinative Terror
  4. Rejecting Obliteration
  5. Wraith
  6. Cicada
  7. Funeral Smiles
  8. The Waves
  9. Hands of Contrition
  10. Caustic Burns

Line-up:

  • Stace Fitfield – Zang
  • Stuart Henley-Minchington – Gitaar
  • Ben Atkinson – Gitaar
  • Nick Smith – Basgitaar
  • Anthony Coota – Drums

Links: