Asagraum. Oftewel de “Plaats van Asag”, een monsterlijke demon uit de Sumerische mythologie. Zo afschuwelijk dat hij “vissen levend doet koken in de rivieren”, althans volgens een oud-Sumerisch gedicht. Obscura, het enige vaste bandlid en verantwoordelijk voor stem, gitaar én basgitaar, licht de precieze betekenis achter deze bandnaam als volgt toe: “De muziek van Asagraum en de rituele oproepingen die zich in de teksten bevinden creëren een geestelijke ruimte waarbinnen de demon zich kan manifesteren. Langs deze weg kan de wijsheid van Satan bij de luisteraar binnenkomen.” Conclusie: Asagraum is een band met een boodschap en een missie: zieltjes winnen voor Lucifer en het verkondigen van het satanistische gedachtegoed.
Occultisme, Satanisme en het Left Hand Path staan heel duidelijk centraal in de thematiek van deze band en de onverzettelijke overtuiging die bij Obscura doorklinkt tijdens interviews is onmiskenbaar. Diezelfde overtuiging en devotie zijn duidelijk te horen in de muziek van de band. Dit is dan ook de sterkte van Asagraum: het rituele aspect van de muziek is bijna tastbaar aanwezig en elke noot ademt die duivelse kwintessens waarrond de muziek is opgebouwd. En dit is ontegensprekelijk het pad dat occulte black metal dient te bewandelen. Dit genre klinkt namelijk pas écht geloofwaardig wanneer de bandleden (of tenminste de persoon die de muziek en de teksten schrijft) ook overtuigd satanist zijn. En dat hoor je dan ook gewoon. De duisternis is zwarter, de krijs gemener en gemeender, de gitaren net iets scherper en snijdender, de drums harder en venijniger. En zo klinkt Asagraum.
Om de één of andere duistere reden is voorganger Potestas Magicum Diaboli aan uw favoriete e-zine voorbijgegaan, maar laat er geen twijfel over bestaan: dit was een ijzersterk debuut! Het valt te omschrijven als satanische, jaren ’90 stijl black metal, waarin de instrumenten en de zang centraal staan en niet de “sfeeropbouwende” tierlantijntjes die zo vaak inherent verbonden lijken met occulte black metal (waar overigens niets mis mee is, zolang ook de black metal van een degelijk niveau is). Geen orgelmuziek, geen Latijnse preken en geen symfonische intermezzo’s bij Asagraum dus, maar een orkaan van pikzwart, ijskoud, infernaal gitaargeweld van de eerste tot de laatste noot, overgoten met de ijselijke schreeuw van Obscura. Een bijna beangstigend maar toch vooral indrukwekkend werkstuk. De occulte sfeer wordt hier door de muziek zelf gecreëerd, op uiterst knappe wijze. Het drumwerk is ongemeen strak, de gitaarlijnen glashelder. Riffs zijn herkenbaar en doeltreffend, met veel identiteit én intensiteit. Gewoon voortreffelijke black metal muziek in zijn puurste vorm.
Bevestigen is altijd moeilijk, zeker na zo een kwalitatief hoogstaand eerste album. Het was dan ook met heel veel anticipatie en toch ook wat nervositeit dat ik dit Dawn of Infinite Fire voor een eerste maal beluisterde. Maar ik kan toch met enige opluchting vaststellen dat het Asagraum gelukt is om een minstens gelijkwaardig album samen te stellen.
Eigenlijk is er conceptueel niet zoveel veranderd (en dat vind ik in dit geval écht wel een positieve zaak): dit is nog steeds de compromisloze, oprechte, intense, overtuigde, riff-gestuurde black metal die we van Obscura en co. kennen. Vanaf de eerste noten van opener They Crawl From The Broken Circle, grijpt Dawn of Infinite Fire je bij de strot en golft de occulte black als een verzengend, allesverterend hellevuur over je heen. Nee, de ruimte voor Asag wordt niet subtiel gecreëerd: Asagraum dringt naar binnen en verslindt je simpelweg van binnenuit om plaats te maken voor hun demon. Net als op Potestas Magicum Diaboli zijn er geen gekunstelde rustmomenten of sfeeropbouwende tussenbedrijven. Dat is ook helemaal niet nodig, want de muziek vertelt zonder moeite haar eigen verhaal. Nummer na intens nummer word je daarin meegetrokken en het houdt doorlopend je aandacht vast. Met een duivelse hevigheid en sterke riffs, maar ook met heel wat emotie, gedragen door krachtige melodieën, die op dit nieuwe album zelfs nog wat meer uit de verf komen dan op Potestas Magicum Diaboli. De nummers zelf bevatten daarnaast heel wat structuur, waardoor de individuele tracks voldoende tot hun recht komen. Het opzwepende en in het eerste deel bijna dansbare Abomination’s Altar valt bijvoorbeeld onmiddellijk op en de subtiele symbiose tussen die energetische start en het heel melodische en emotioneel geladen middenstuk is prachtig uitgebalanceerd en bewijst nog maar eens de klasse van deze band. Wat een nummer!
Dat Asagraum geen hersenloze beukmachine is (verre van overigens!) bewijst het bijvoorbeeld met het zwaarmoedige Guahaihoque, waarin het op perfecte wijze een gevoel van weemoed en fatalisme neerzet. Titeltrack Dawn Of Infinite Fire getuigt van een uitzonderlijke melodiciteit, met Mgła-waardige centrale thema’s en een uitgesproken ritmische diversiteit (inclusief zeer sfeervolle, trage en kille, Behemoth-achtige lead tussenstukjes).
En alsof dat nog niet genoeg haat was, komt Satan zelf ook nog eens aankloppen. Letterlijk. Op Hate Of Satan’s Hammer mag A. het slagwerk ritueel tot gruzelementen meppen. Alsof Satan de drumstokjes zelf hanteert. Bovenop die mokerslagen worden eerder rustige, atmosferische gitaarpartijen gedrapeerd. Zoals reeds gezegd wordt er afgesloten met het Nederlandstalige Waar Ik Ben Komt De Dood. Het meest opvallende en onverwachte element is hier cleane zang die zo monotoon klinkt dat het spookachtig wordt. Ik krijg er letterlijk rillingen van. Geen twijfel mogelijk: de dood is hier en zingt met de stem van Obscura. En die klinkt koud, zo koud…
Het is ze gelukt: Asagraum heeft met Dawn Of Infinite Fire dat geweldige debuut gewoon overtroffen. Zonder blabla, maar gewoon met ijzersterke muziek. Het oneindige vuur klinkt dan wel af en toe kil tot op het bot, het is tegelijkertijd verzengend heet en zal binnenkort Avelgem en Eindhoven zonder twijfel in vuur en vlam zetten. Dawn Of Infinite Fire verteert de ziel en geeft Asag de ruimte die hem toekomt. En ondertussen kijkt Satan goedkeurend toe. Niet voor gevoelige zieltjes…
Score:
90/100
Label:
Edged Circle Productions, 2019
Tracklisting:
- They Crawl From The Broken Circle
- The Lightless Inferno
- Abomination’s Altar
- Guahaihoque
- Dawn Of Infinite Fire
- Dochters Van De Zwarte Vlam
- Beyond The Black Vortex
- Hate Of Satan’s Hammer
- Waar Ik Ben Komt De Dood
Line-up:
- Obscura – Gitaar, Basgitaar, Stem
- A. – Drums
Links: