Danko Jones – Leo Rising

Danko! Danko! Danko! Waar is de tijd dat Danko Jones de mainstage van rockfestivals platspeelde tussen twee en vier in de namiddag. Bijna twee decennia geleden was deze groep het referentiepunt voor een goede tijd op de weide. Ongecompliceerd rocken met een vleugje Ramones-tempo, ‘motivational speeches‘ en een cultpersona om U tegen te zeggen. Songs over seks, drugs en rock ‘n roll. Wat een tijden. De band was zo universeel geliefd dat het meerdere pop, rock, punk en zelfs metalfestivals heeft kunnen onderwerpen aan hun aanstekelijke formule.

Aan die formule: ‘het moet niet moeilijk zijn, als het maar luid en rap is’, is bitter weinig veranderd. Versterkers op standje ‘moord’ enzo. Leo Rising is album nummer dertien. Je kan je daarbij afvragen hoe veel nummers je kan maken over de stoere man zijn, vrouwen versieren, pintjes atten en ouderwets rocken in het weekend. Danko Jones is er blijkbaar nog lang niet over uitgezongen -prijs de heer, drink wat meer- en produceert albums aan een rotvaart. De band heeft namelijk sinds 2015 elke twee jaar een album uitgebracht. Je kan er je klok op gelijk zetten. ZM besprak dan ook de werpelingen Fire Music, Wild Cat, A Rock Supreme, Power Trio en Electric Sounds de afgelopen tien jaar. De albums werden positief tot zeer positief ontvangen, al moeten we eerlijk zijn dat de gloriejaren van dit trio toch wel bij de eerste zeven albums net voor deze liggen. De vonk die op die eerste albums eraf spatte is de band sindsdien wat kwijt. Hier en daar komen nog sterke songs uit de kast, maar vooral het tempo en de creativiteit in de teksten werden iets minder.

Op Leo Rising vindt de band die oude vonk weer terug. Opener What You Need heeft een snedig tempo, duidelijke boodschap en een goeie vibe. Diamond In The Rough zet die trend verder en klinkt alsof de band terug in de gloriejaren verstrikt is geraakt. Het solowerk van Marty Friedman op deze track duwt het nummer over het randje ‘steengoed’ naar ‘topper’. Nummers als I Love It Louder, It’s A Celebration of Gotta Let It Go zetten de goeie vibes en het ballen-scheurende-tempo enkel meer in de verf, waarbij die laatste nog het meest in je hoofd blijft hangen. Op Everyday Is Saturday Night wordt het voor mij iets te hersenloos. De dagen van de week opnoemen en feestjes vieren in het weekend doet me een beetje te hard denken aan de infantiele pop die we als zombiekoeien massaal zitten te herkauwen.

I’m Going Blind gaat voor een iets meer rockabilly-vibe en is wat slomer dan de andere tracks, maar opvolger Hot Fox is voor mij wel weer een hoogtepunt en een uitspringer op het album wat dat betreft. Een typische riff en directe inval van de zang zetten in de verf waar het hier over gaat: riffs rammen en knallen. Hier komt ook de zangproductie mooi naar voren die op dit werk een stuk natuurlijker en minder overgeproduceerd aanvoelt. De muziek komt zo nog authentieker over en vooral, beter binnen.

We krijgen hier elf bovengemiddeld goeie Danko Jones-nummers met her en der een klein beetje variatie in kwaliteit. Echter, Danko Jones kon geen betere titel bedenken voor het album. Leo Rising toont de band met vernieuwde grit, gloeiende vonken en meer tempo in, gewoonweg, betere nummers dan de meeste op de laatste paar albums. Leo Rising is duidelijk een flinke stap omhoog. Wie vernieuwend materiaal zoekt komt hier niet aan zijn trekken, maar als je graag op dinsdagochtend rockt in de wagen, dan is dit een prima plaat om op te hebben staan. Ik zie net ook dat de sterren zich gunstig schikken en Danko Jones op Graspop 2026 weer een namiddagslot mag innemen op de Main Stage! De’ Leo‘ is duidelijk ‘rising‘.

Score:

79/100

Label:

Reigning Phoenix Records, 2025

Tracklisting:

  1. What You Need
  2. Diamond In The Rough
  3. Everyday Is Saturday Night
  4. I Love It Louder
  5. I’m Going Blind
  6. Hot Fox
  7. It’s A Celebration
  8. Pretty Stuff
  9. Gotta Let It Go
  10. I Can’t Stop
  11. Too Slick For Love

Line-up:

  • Danko Jones – Zang, Gitaar
  • John Calabrese – Bas
  • Rich Knox – Drums

Links: