Twintig jaar. Twintig jaar bestaat uw favoriete webzine gericht op de betere muziek. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In deze rubriek blikken we elke week in 2020 terug op onze geschiedenis.
Aflevering 18: interviews, interviews, interviews en het overlijden van Johnny Ramone
In de zomer van 2004 lijkt de zon voor een flinke steek te hebben gezorgd op de redactie van Zware Metalen, want er verschijnen binnen een tijdsbestek van drie dagen maar liefst drie interviews. Allereerst met het in die jaren populaire The Dillinger Escape Plan, in één, twee, drie delen. De muziekstijl van de band is moeilijk te omschrijven. Zanger Greg Puciato zegt er zelf over:
Er worden sinds Calculating Infinity veel termen op onze muziek losgelaten. Het is misschien een cliché antwoord, maar wij willen onszelf niet in een bepaald hokje laten stoppen. Wij maken de muziek die we willen maken en zelfs als we een volledig electronisch album zouden opnemen, dan zou het nog steeds The Dillinger Escape Plan heten. Wat betreft de invloeden, deze proberen we zo veel mogelijk buiten de deur te houden. Thuis luisteren we eigenlijk nooit meer naar agressieve muziek, vooral omdat we het zelf al spelen. De enige harde bands waar ik nog wel eens naar luister zijn bands Converge en het helaas gestopte Botch. Ook spelen we naast TDEP niet of nauwelijks in andere bands of projecten. Ook dit om zoveel mogelijk invloeden buiten te houden.
Toch was er ook kritiek op jouw bijdrage aan Within the Mind, voornamelijk uit conservatieve hoek. Ze vonden Chimaira te trendy en daarom zou je niet mee mogen doen. Wat vind je zelf van die kritiek?
Ik moet er vooral hard om lachen dat ze de moeite nemen om daar zoveel energie in te steken. Niet iedereen kan de muziek van Chimaira waarderen en destijds vond lang niet iedereen Chuck en Death goed. Bovendien kennen die figuren mij niet eens. Al op mijn 8e luisterde ik naar Slayer en ik ben al 15 jaar liefhebber van Death. Die band is een van de belangrijkste redenen waarom ik überhaupt zanger bij een metalband geworden ben. Vroeger wilde ik klinken als een kruising tussen Chuck Schuldiner en John Tardy (Obituary .red).
Verder probeert redacteur Raymond Westland onder meer een blik in de portemonnee van Hunter te werpen:
Chimaira is een behoorlijk populaire band aan het worden. Vertaalt zich dat financieel terug?
Dat valt knap tegen en eerlijk gezegd interesseert het geld ons ook niet. Was dat wel het geval geweest, dan hadden we beter onze normale banen kunnen houden. Die leverden ons zes keer zoveel op als Chimaira, haha. Toch beleven we aan de band veel meer lol. We doen het al 6 jaar zo en de muziek is gewoon waar ons hart ligt. Alle onzekerheden die het muzikantenbestaan met zich meebrengt, nemen we voor lief. Vanuit een financieel oogpunt kun je beter niet in een band spelen, maar emotioneel geeft het zoveel voldoening. Het is beter dan welke drugs ook.
Wat zal de toekomst brengen voor Dargaard?
We hebben een deal open staan met Napalm Records voor nog twee albums en die komen zeker te weten uit!
Maar ach, misschien was het einde van de band al voorzien voordat de bandleider het zelf wist:
Muzikaal gezien brengt Rise and Fall niet heel veel nieuws. Zou je met Dargaard ooit iets compleet anders willenp roberen of blijven jullie in dezelfde stijl geweldige albums produceren?
Er zijn meerdere mensen die me die vraag gesteld hebben. Ik weet nooit hoe ik er op moet antwoorden, maar laat ik het nog eens proberen: ik wil de stijl van Dargaard niet drastisch veranderen. Ik bedoel, moeten we soms gitaren gaan gebruiken op ons volgende album om een van die middeleeuwse rockbands te worden? Zeker niet. Ik vind de sound van Dargaard simpelweg prima en het is ook nog uniek. Ik heb nog nooit een band gehoord en gedacht ‘Fuck, dit klinkt als Dargaard, we moeten iets nieuws doen om uniek te blijven!’
Wanneer komt Napalm Death weer naar Nederland?
Uhm, er was een tour gepland. Of eigelijk een festival bij jullie samen met Marduk, Finntroll, en Vader. Ergens rond de kerst…?
Ow, dat zal zeker X-mass Festival zijn in Tilburg.
Juist, dat was het. Dat word een heavy optreden denk ik (haha).
Dan is het goed! Dan alweer de laatste vraag, eentje die dus altijd gesteld word; wil je nog iets zeggen tegen de fans?
Die vraag word inderdaad altijd gesteld. Het klinkt als een cliché maar ik wil toch tegen de fans zeggen, bedankt voor jullie support! Napalm Death heeft het nou niet altijd even goed gehad. Maar dankzij jullie support zijn we altijd blijven staan!
Man, bedankt voor je tijd enzo. Ik vond het echt ruig. Het is m’n eerste interview maar volgens mij ging het wel goed.(hehe)
Zeker, jij ook bedankt! Als dit je eerste interview is, heb je niks te vrezen denk ik (haha). Dus ik zie je dan op ‘t X-Mass festival?
Misschien tijd voor een pauze?
Dan zou Dimmu Borgir waarschijnlijk groter worden, en dan vergeet iedereen Cradle of Filth. Het is niet echt een baan, maar een hobby. “You can sit at home jerking off and watch your career go down the toilet”. Er zijn veel goede bands die het stokje overnemen als Cradle of Filth een pauze neemt. Zij brengen een nieuwe cd uit, spelen op Ozzfest, terwijl wij niks doen. Dan zou ik ander werk moeten gaan zoeken, werken in zo’n kuthotel bijvoorbeeld. In plaats van hier met jullie zitten zou ik die vent daar kunnen zijn, drankjes serveren.