Hoogeveen, 2 september
Het Hoogeveense Occultfest, bekend om de uiterst gemoedelijke sfeer, het prima te betalen bier en het (positief) informele karakter werd dit jaar voor de vijfde keer een feit. Er leek aanvankelijk nog even sprake te zijn van een tweedaagse editie, maar dit bleek (nog) niet realiseerbaar. Voor diegenen die niet genoeg kunnen krijgen van het festivalgevoel was er ook dit jaar weer de mogelijkheid vanaf vrijdagmiddag te verblijven op de camping. Ondergetekende koos er dit jaar ook eens voor om op de vrijdag al op te warmen middels een hoop bier en metaldisco. Dit zouden meer mensen moeten doen! Na een zeer brakke zaterdagochtend was het dan zo ver… Zware Metalen, deze dag vertegenwoordigd door Jan Hendriksen, Robert de Leeuw, Ralph Plug, Gurbe van der Wal en ondergetekende voor de plaatjes, legde de vijfde editie van Occultfest voor je vast.
Nee, wij hadden duidelijk nog niet goed de kop erbij. Ondanks dat de organisatie wel degelijk bordjes richting festivalterrein had geplaatst en een duidelijke routebeschrijving op de website had geplaatst, kregen wij het natuurlijk weer voor elkaar om ergens midden in het centrum van het pittoreske Hoogeveen te belanden. Inplaats van het aangegeven kwartiertje lopen vanaf het treinstation, hadden wij er dus een wandeltocht van zo ongeveer een uur erop zitten. Toen wij dan eindelijk de poorten van Occultfest hadden gevonden was openingsact Esker net aan hun set begonnen. Dankzij de zeer capabele geluidsman was de zanger eerst totaal niet te horen. Wat deze pipo dan ook achter de knoppen uitspookte was mij niet helemaal duidelijk. Volgens mij zat ie meer aan zijn pik te trekken dan aan de knoppen te draaien. Het geluid was één grote brij, waarmee eigenlijk meteen de toon voor het grootste deel van Occultfest gezet was. Nu moet ik eerlijk zeggen dat Esker met een goed geluid waarschijnlijk ook niet goed uit de verf was gekomen, dit was een vrij standaard death metal bandje met erg simplistische nummers. Dat er nog veel geoefend moet worden bleek vooral tijdens de gitaarsolo’s. Dezen klonken wel erg beroerd hoor. Ik zou zeggen: duik die oefenruimte in en probeer het over een jaartje nog eens! [Gurbe]
Uit het Hoge Noorden van Nederland komt Elexorien om het aanwezige publiek te verpulveren met haar battle metal. Althans, dat was de bedoeling voordat technische problemen roet in het spreekwoordelijke eten gooien. “We spelen vandaag op gevoel in plaat van gehoor,” weet gitarist Lainedil te melden en dat is een prima opsomming van wat het publiek kan verwachten deze middag. De op CD zo kraakhelder uitgekiende battle metal van het gezelschap komt vandaag dan ook wat moeilijk uit de verf. Aan de inzet van de band kan het niet liggen, en met name zangeres Iné en gitarist/strot Lainedil werken zichzelf daarbij uiterst positief in de kijker. Het is alleen de vraag of nummers als Smeagol, The Disciple of the Night, Under a Starless Sky of Dryads and Trolls bij het aanwezige publiek enige indruk kunnen achterlaten. Een door omstandigheden helaas wat gemiste kans voor deze verder prima band. [Ralph]
Het is geloof ik vandaag de dag van knappe gitaristen/zangers, was Elexorien zojuist al donders genieten, bij Mindscan komt men helemaal aan zijn c.q. haar trekken. Getooid in ziekenhuisoutfits die rampzalig zouden zijn voor de wachtrijen in de Nederlandse ziekenhuizen is dit Rotterdamse kwartet de vreemdste eend in de bijt, de diverse mix van de verschillende moderne core-stijlen is voor veel mensen wennen. Maar aan de gezichten en de reacties te horen bevalt het allemaal prima, en terecht; de band speelt energiek, het fanatisme knalt eraf en muzikaal is het geluid top, zang is helaas live minder goed te horen, vooral drummer/zanger Nico is gewoonweg niet te horen, ook na verzoek aan de technische crew verandert er bar weinig. Maar dat moet men meer zien als het verschil tussen een 9 en een 9+, een slagroomtaart zonder kersje, een biefstuk zonder kruidenboter. [Jan]
Solide kracht uit het noorden van het land Monastery heeft de taak om de koppies wat meer richting “echte” metal te zetten. Al jaren timmert dit viertal aan de metalen weg, en elke keer als ik ze zie zetten ze gewoon een goede set neer. Minpunt is echter dat je na een twintig minuten eigenlijk wel genoeg gehoord heb. De band heeft in de jaren geen grote wijzigingen in de stijl aangebracht waardoor alles beetje op elkaar lijkt. Monastery blijft een leuke band, maar als middenmoot, het zal op deze manier nooit een grote publiekstrekker worden. [Jan]
Uit het zuiden van ons landje komen de heren van Engine of Pain om hun lekker stampende en rockende thrashmetal/core te presenteren. Het schijfje Here Is The Pain was een prima kennismaking met de heren, nu afwachten wat ze live doen. Grote opvaller, lekker strakke set, je hoort ervaring en talent, minpuntje de toch wat statische podiumact. Publiek kwam in ieder geval wel lekker los, de pits begonnen zich meer en meer te vormen tijdens Engine of Pain. [Jan]
Als je zelf in de buurt van Drenthe woont, moet je de naam The Lucifer Principle (kort TLP) gewoonweg kennen. Deze deathmetalband, getooid met wel een hele grote bass (je weet wel zo één die je beter niet om je nek kunt hangen), is in deze contreien een graag gezien gast. Niet voor niks, de muziek is uitermate geschikt voor concerten en festivals, lekkere deathmetal, niet te makkelijk, niet te moeilijk, niet saai, maar ook niet te complex zodat je met je zatte harses toch nog alles een beetje kunt volgen. Ook op Occultfest lieten de mannen dat zien, weer een lekker optreden die de al geweldige sfeer nog verder verbeterde. [Jan]
Snakes & Sirens is een band met heel veel potentie. De band maakt een pot degelijke doch vrij standaard metal, die echter door het dominante gebruik van toetsen de middelmaat weet te ontstijgen. De jongens spelen een enthousiaste set, en hoewel zanger/gitarist Emiel live nogal eens als het broertje van James Hetfield wil klinken valt dat niet negatief op. Het geluid is zowaar heel aardig te noemen en dat voegt alleen maar toe aan de feestvreugde. Ook de interactie met het publiek is, zeker gezien het feit dat de band eigenlijk net begint heel aardig. Veertig minuten is dan ook eigenlijk net te kort. Gaan we meer van horen, let maar op! [Ralph]