Amorphis – Under The Red Cloud
Nuclear Blast, 2015
Hoewel het voor een fan als een eeuwigheid aan kon voelen, heeft men sinds de komst van brulboei Tomi Joutsen nooit langer dan twee jaar op een nieuwe album van Amorphis hoeven wachten. Zo is hier nu langspeler nummer twaalf; Under The Red Cloud. Een prestatie, want gedurende het schrijf- en opnameproces is de band volop aan het touren geweest, voornamelijk met shows waarin enkel nummers van de eerste drie platen werden gespeeld. De hamvraag is nu natuurlijk of het live ten gehore brengen van de folk/death van weleer zijn weerslag heeft gehad op de nieuwe nummers.
Wat tijdens de eerste luisterbeurt meteen opvalt is dat de keyboards iets aanweziger zijn en dat de mix in zijn geheel iets ruwer en schurender klinkt dan op voorgangers Circle en The Beginning Of Times het geval is. In verschillende ‘making of’ filmpjes op Youtube was al te zien dat producer Jens Bogren het zestal tot het uiterste dreef als het ging om precisie en details. Dat heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen want Under The Red Cloud is een productioneel hoogstandje met ongekend veel gelaagdheid in de songs.
De reeds op internet te beluisteren nummers Death Of A King en Sacrifice vormen een mooie dwardoorsnede van het album. Om de plaat echter met die twee nummers samen te vatten zou een doodzonde zijn. Zo is er het progressieve The Skull met vele maat- en tempowisselingen, zijn er in The Four Wise Ones screams in plaats van grunts te horen, is Tree Of Ages veel meer folkmetal dan wat we van Amorphis gewend zijn, en zit Dark Path zo vol met minuscule elementen dat het nummer zelfs tijdens de zoveelste luisterbeurt nog prachtige details weg kan geven. Een nummer dat echt met kop en schouders boven de rest uit steekt is moeilijk te noemen, simpelweg omdat het songmateriaal over de gehele linie ijzersterk is.
De vraag aan het begin van deze recensie is moeilijk te beantwoorden. Ja, er zijn oldschool Amorphis-riffs te horen (Enemy At The Gates is hier het meest sprekende voorbeeld van) die niet hadden misstaan op Tales From The Thousand Lakes en Elegy. Daar staat tegenover dat Amorphis zichzelf hoorbaar aan het vernieuwen is. Er wordt geëxperimenteerd met nieuwe stijlen en technieken, en afgeweken van de songstructuren die we sinds Eclipse steeds meer van de Finnen gewend waren.
Een lang verhaal kort: Tomi Joutsen zingt en brult weer als vanouds de longen uit zijn lijf en snarenwonder Esa Holopainen levert wederom schitterende leads af. Under The Red Cloud klinkt meer dan ooit als een album dat echt als band is geschreven, is misschien wel het beste album dat Amorphis aflevert sinds Skyforger, en is bovendien een serieuze kandidaat voor de hoogste regionen van mijn jaarlijst.
Tracklisting:
- Under The Red Cloud
- The Four Wise Ones
- Bad Blood
- The Skull
- Death Of A King
- Sacrifice
- Dark Path
- Enemy At The Gates
- Tree Of Ages
- White Night
Line-up:
- Tomi Joutsen – Vocalen
- Esa Holopainen – Gitaar
- Niclas Etelävuori – Bas
- Jan Rechberger – Drums
- Tomi Koivusaari – Gitaar
- Santeri Kallio – Keyboards
Links: